Τίτος Πομπόνιος Βάσσος
| Τίτος Πομπόνιος Βάσσος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Περίοδος ακμής | 1ος αιώνας |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Lucius Pomponius Bassus |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τίτος Πομπόνιος Βάσσος, λατιν.: Titus Pomponius Bassus ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, που κατείχε διάφορους αυτοκρατορικούς διορισμούς. Διετέλεσε αντικαταστάτης ύπατος στο διάστημα (nundinium) του Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου 94, ως συνάδελφος του Λεύκιου Σίλιου Δεκιανού.
Εισέρχεται στην ιστορία ως λεγάτος (legatus) ήτοι βοηθός του ανθυπάτου (κυβερνήτη) της Ασίας Mάρκου Ούλπιου Τραϊανού το 79/80. Αν και η ιδιότητα ως λεγάτος ανθυπάτου ήταν μία θέση που μπορούσε να οδηγήσει σε μία σειρά από ισχυρές επαφές, πέρασαν δεκαπέντε χρόνια μέχρι να αναλάβει ο Βάσσος την υπατεία.
Όπως βεβαιώνεται από στρατιωτικό δίπλωμα, ο Βάσσος ήταν κυβερνήτης της Ιουδαίας το 90. Πιθανότατα ανέλαβε τα καθήκοντά του το 89. Γύρω στο έτος 94, είτε αφού παραιτήθηκε από την υπατεία, είτε ενώ εξελέγη σε αυτό το αξίωμα εν απουσία (in absentia), ο Βάσσος ξεκίνησε τη θητεία του ως κυβερνήτης της Καππαδοκίας - Γαλατίας. Ενώ οι περισσότερες θητείες ως κυβερνήτη είναι περίπου τρία χρόνια, η δική του παρατάθηκε για έξι χρόνια, αποχωρώντας το έτος 100. Με την επιστροφή του στη Ρώμη, διορίστηκε επιμελητής (curator) του alimenta, ενός προγράμματος που παρείχε δημόσια χρηματοδότηση για την ανατροφή παιδιών που είχαν ανάγκη στην Κεντρική Ιταλία, και εξελέγη από το συμβούλιο του Φερεντίνου ως προστάτης της πόλης.
Η τελευταία του αναφορά στην ιστορία είναι ως παραλήπτη επιστολής του Πλίνιου του Νεότερου. Ο Πλίνιος έγραψε στον Βάσσο μία επιστολή συγχαίροντάς τον για την αποχώρησή του από τη Σύγκλητο, προσβλέποντας σε μία ζωή γεμάτη αναψυχή και αυτομόρφωση, μετά από μία σταδιοδορμία, στην οποία κατείχε «εξαιρετικά διακεκριμένα αξιώματα», και είχε «διοικήσει στρατούς». Αυτή η επιστολή πιθανότατα χρονολογείται από το έτος 104 ή 105.
Είναι πιθανό ότι ο Λεύκιος Πομπόνιος Βάσσος, αντικαταστάτης ύπατος το 118, είναι γιος του.