Τίτος Μαγιορέσκου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Τίτος Μαγιορέσκου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15 Φεβρουαρίου 1840[1][2][3] Κραϊόβα[4] |
| Θάνατος | 18 Ιουνίου 1917[3] Βουκουρέστι[5] |
| Τόπος ταφής | κοιμητήριο Μπελού και κεντρικό νεκροταφείο του Κισινάου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρουμανία |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρουμανικά[6] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης φιλόλογος φιλόσοφος δικηγόρος κριτικός λογοτεχνίας πολιτικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Αλέξανδρος Ιωάννης Α' Κούζας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Συντηρητικό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιοάν Μαγιορέσκου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1912–1913) μέλος της Γερουσίας της Ρουμανίας μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας Minister of Foreign Affairs of Romania (1910–1913) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τίτος Μαγιορέσκου (Titu Liviu Maiorescu, 15 Φεβρουαρίου 1840 – 18 Ιουνίου 1917) ήταν Ρουμάνος πολιτικός, καθηγητής Πανεπιστημίων και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Κραϊόβα το 1840 και πέθανε στο Βουκουρέστι το 1917. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές διορίστηκε αρχικά καθηγητής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου (1862) και από το 1884-1909 στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Υπήρξε ένας από τους κύριους παράγοντες του συντηρητικού κόμματος και επανειλημμένα ανέλαβε υπουργός Παιδείας και Δικαιοσύνης, μέχρι το 1913 οπότε ανέλαβε Πρωθυπουργός, θέση που διατήρησε μέχρι το 1914.
Ως πρωθυπουργός συνυπέγραψε τη Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913), ενώ τον ίδιο χρόνο ανανέωσε συνθήκη της Ρουμανίας με τις κεντρικές Αυτοκρατορίες. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου ο Μαγιορέσκου συνέστησε τη πλήρη ουδετερότητα της Χώρας του.
Ο Τίτος Μαγιορέσκου δεν ήταν μόνο δεινός ρήτορας, αλλά και σπουδαίος συγγραφέας, από τους καλύτερους της νεότερης Ρουμανίας. Σπουδαία έργα του είναι η «Κριτική», η «Λογική», η «Ρουμανική ποίηση» κ.ά., τα οποία διακρίνονται για τη σαφήνεια και το κομψό ύφος τους.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μεγάλη Ελληνική Εγκκλοπαίδεια Δρανδάκη, τόμ. ΙΣΤ΄, σελ. 429
|
- ↑ 1,0 1,1 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 119228947. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. maiorescu-titu-liviu.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. 12019790j.
- ↑ Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) BnF authorities. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12019790j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.