Τίτος Βίνιος
| Τίτος Βίνιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | T. Vinius (Λατινικά) |
| Γέννηση | 12 |
| Θάνατος | 69 Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Crispina |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ρωμαίος έπαρχος Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Τίτος Βίνιος, λατιν.: Titus Vinius (12 – 69) ήταν Ρωμαίος στρατηγός, και ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στη Ρώμη, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Γάλβα.
Ιστορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πλούταρχος έχει μία σειρά από ιστορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του Βίνιου, όλες προς δυσφήμισή του. Λέει ότι όταν, ως νεαρός άνδρας, υπηρετούσε στην πρώτη του εκστρατεία, έφερε τη γυναίκα τού διοικητή του στο στρατόπεδο τη νύχτα μεταμφιεσμένη σε στρατιώτη, και είχε ερωτική επαφή μαζί της στα καταλύματα του στρατηγού. Φυλακίστηκε γι' αυτό από τον Καλιγούλα, αλλά με τον θάνατο του Αυτοκράτορα αφέθηκε ελεύθερος.
Αργότερα, σύμφωνα πάντα με τον Πλούταρχο και τον Τάκιτο, όταν προσκλήθηκε σε δείπνο από τον Αυτοκράτορα Κλαύδιο, έκλεψε ένα χρυσό κύπελο. Ο Κλαύδιος ενημερώθηκε γι' αυτό, και τον κάλεσε σε δείπνο ξανά το επόμενο βράδυ. Όταν ήρθε ο Βίνιος, ο Κλαύδιος ζήτησε από τους υπηρέτες του να βάλουν μπροστά του πήλινα πιάτα, αντί για αργυρά. Παρ' όλα αυτά, ο Τάκιτος, ο οποίος αλλού τον περιγράφει ως «τον πιο ανάξιο της ανθρωπότητας», λέει ότι ως ανθύπατος της Ναρβωνικής Γαλατίας διοικούσε την επαρχία με αυστηρή ακρίβεια.
Ως ύπατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βίνιος ήταν διοικητής μίας από τις λεγεώνες στη Ρωμαϊκή Ισπανία. όταν κυβερνήτης ήταν εκεί ο Γάλβα. Όταν ο Γάλβα ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας το 68, ο Βίνιος τον συνόδευσε στη Ρώμη, όπου ο Γάλβα τον επέλεξε ως συνύπατό του. Ο Βίνιος γρήγορα απέκτησε μεγάλη επιρροή: μάλιστα, λέγεται ότι αυτός και δύο άλλοι, ο Κορνήλιος Λάκων, διοικητής της Πραιτωριανής Φρουράς, και ο απελεύθερος του Γάλβα, Ίκελος Μαρτιανός, ουσιαστικά έλεγχαν τον Αυτοκράτορα. Οι τρεις τους ονομάστηκαν «οι τρεις παιδαγωγοί» λόγω της επιρροής τους στον Γάλβα. Ο Τάκιτος γράφει, ότι η «αντιδημοτικότητα του Βίνιου αυξανόταν κάθε ημέρα, μαζί με τη δύναμή του». [1] Σύμφωνα με τον Σουητόνιο και τον Πλούταρχο, ο Βίνιος ήταν εξαιρετικά άπληστος για χρήματα, έτοιμος να κάνει τα πάντα με αντάλλαγμα μία δωροδοκία. Συγκεκριμένα, προστάτευσε τον Τιγελλίνο, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι διέφθειρε τον Νέρωνα, από αντίποινα, σε αντάλλαγμα για μία μεγάλη δωροδοκία.
Υποστήριξη για τον Όθωνα και τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις αρχές του 69 ο Γάλβα βρέθηκε αντιμέτωπος με την ανάγκη να ορίσει διάδοχο. Ο Τίτος Βίνιος υποστήριξε τον Όθωνα, έχοντας ήδη συμφωνήσει κρυφά, ότι ο Όθωνας έπρεπε να νυμφευτεί την κόρη του Κρισπίνα. [2] Ωστόσο ο Γάλβας για μία φορά αρνήθηκε να ακολουθήσει τη συμβουλή του Βίνιου, και αντ' αυτού επέλεξε τον Λ. Κ. Πίσωνα Λικινιανό ως θετό γιο του και ορισμένο διάδοχο. Ο Όθων αντέδρασε, πείθοντας την Πραιτωριανή φρουρά να τον ανακηρύξει Αυτοκράτορα, αντί του Γάλβα. Με την αναταραχή στους δρόμους, ο Τίτος Βίνιος συμβούλευσε τον Γάλβα να παραμείνει στο παλάτι, και να οπλίσει τους σκλάβους εκεί, για να βοηθήσουν στην υπεράσπισή του. Ωστόσο ο Λάκων και ο Ίκελος συμβούλευσαν τον Γάλβα να βγει έξω και να εμφανιστεί. Ο Γάλβα ακολούθησε τη συμβουλή τους, και σκοτώθηκε από τους Πραιτοριανούς. Ο Βίνιος προσπάθησε να τραπεί σε φυγή, φωνάζοντας ότι ο Όθων δεν είχε διατάξει τη θανάτωσή του, αλλά ένας λεγεωνάριος τον τρύπησε από τη μία πλευρά στην άλλη με σπαθί. [3]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Tacitus, Publius (25 Ιουνίου 2009). The Histories. Penguin. σελ. 10. ISBN 978-0-140-44964-8.
- ↑ Kenneth Wellesley (11 Σεπτεμβρίου 2002). Year of the Four Emperors. Routledge. σελίδες 17–. ISBN 978-1-134-56227-5.
- ↑ Tacitus, Publius (25 Ιουνίου 2009). The Histories. Penguin. σελ. 28. ISBN 978-0-140-44964-8.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βίος του Γάλβα (Πλούταρχος· αγγλική μετάφραση)
- Τίτος Βίνιος Αρχειοθετήθηκε 2011-05-14 στο Wayback Machine. Αποσπάσματα από τον Τάκιτο (www.romansonline.com)