Τέρμολι

Τέρμολι
; Σημαία	; Έμβλημα
	Τέρμολι 42°0′10″N 14°59′41″E
Χώρα	Ιταλία
Διοικητική υπαγωγή	Επαρχία του Καμπομπάσσο
Προστάτης	Bassus of Lucera
Έκταση	55,64 km²
Υψόμετρο	15 μέτρα
Πληθυσμός	32.235 (1 Ιανουαρίου 2023)
Ταχ. κωδ.	86039
Τηλ. κωδ.	0875
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Το Τέρμολι (Termoli) είναι πόλη και δήμος (comune) της ανατολικής Ιταλίας, στις ακτές της Αδριατικής Θάλασσας. Υπάγεται στην Επαρχία του Καμπομπάσο, της μικρής Περιφέρειας Μολίζε. Ο πληθυσμός του αυξήθηκε αλματωδώς μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Δεκέμβριο του 2017 ήταν 33.583 κάτοικοι, που αποκαλούνται Τερμολέζι. Κάποτε το Τέρμολι ήταν απλώς ένας αλιευτικός λιμένας, αλλά κατά τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε σε ελκυστικό θέρετρο για τον εσωτερικό τουρισμό, γνωστό για τις παραλίες και τις παλαιές οχυρώσεις του.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τέρμολι βρίσκεται σε ευθεία απόσταση 56 χιλιομέτρων βορειοανατολικά από την πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Περιφέρειας Μολίζε, το Καμπομπάσσο (το Τέρμολι είναι ο δεύτερος σε πληθυσμό δήμος της Περιφέρειας μετά το Καμπομπάσσο). Το μεσοσταθμικό υψόμετρο του δήμου του Τέρμολι είναι 15 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του αρχικού οικισμού είναι 42°00′ Βόρειο πλάτος και 15°00′ Ανατολικό μήκος.

Η οικονομία της πόλεως βασιζόταν πολύ στην αλιεία, ενώ σήμερα βασίζεται κυρίως στον τουρισμό. Επίσης, η γύρω ύπαιθρος είναι γεωργική περιοχή, με ελαιόδεντρα και αμπελώνες με αμπέλια για κρασί.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Τέρμολι έχει μεσογειακό κλίμα (CSa) που τείνει σε ημι-άνυδρο (BSk) σύμφωνα με την Κλιματική ταξινόμηση , επειδή η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 369 mm ετησίως (18,1% μικρότερη από εκείνη της Αθήνας). Το φθινόπωρο είναι η υγρότερη εποχή και το καλοκαίρι η ξηρότερη (λιγότερο από 20 mm βροχής τον Ιούλιο και τον Αύγουστο). Οι χειμώνες είναι ήπιοι, αλλά η πόλη μπορεί να αντιμετωπίσει θυελλώδεις ανέμους (μαϊστράλι, maestrale) που περιστασιακά μπορεί να φέρουν χιόνι, αν και το τελευταίο είναι σπάνιο φαινόμενο γενικώς για ολόκληρη τη νότια Ιταλία. Η ημερήσια μέση τιμή της θερμοκρασίας τον χειμώνα είναι περίπου 10° C. Τα καλοκαίρια είναι μεγάλα (διαρκούν 4 μήνες) και αρκετά ζεστά, αλλά χάρη στους βόρειους ανέμους (ετησίες) είναι ανεκτά, με μέσο όρο ημερήσιων μέγιστων θερμοκρασιών 29 έως 30° C. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα του αφρικανικού αντικυκλώνα, οι θερμοκρασίες ήταν πολύ υψηλές, φθάνοντας τους 35° C. Καθώς συμβαίνει και στην Ελλάδα, σημειώνονται σε αραιά διαστήματα, κυρίως τον Αύγουστο, θερινές καταιγίδες.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανθρώπινοι οικισμοί υπήρχαν στο Τέρμολι από τους προϊστορικούς χρόνους, όπως αποδεικνύεται από την παρουσία αρχαίων νεκροπόλεων. Αργότερα, αρκετοί Ρωμαίοι πατρίκιοι διατηρούσαν επαύλεις στην κοντινή παραλία.

Η πρώτη τεκμηρίωση της σημερινής πόλεως χρονολογείται από την παρουσία του προδρόμου του σημερινού καθεδρικού ναού, που μνημονεύεται από τον 10ο αιώνα. Το Τέρμολι ήταν κομητεία των Λομβαρδών μέχρι την άφιξη των Ιταλονορμανδών, υπό τους οποίους άκμασε και επεκτάθηκε. Αργότερα, φυσικές καταστροφές σήμαναν μια περίοδο παρακμής, που διήρκεσε μέχρι το 1770 περίπου, όταν οι τοπικοί ευγενείς πήραν την άδεια από τους Βασιλείς της Νάπολης να ανεγείρουν νέα τείχη κατά μήκος της ακτής και προς την εξοχή.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η πόλη έγινε το επίκεντρο μιας από τις μεγαλύτερες μάχες τεθωρακισμένων της Ιταλικής Εκστρατείας, από τις 2 Οκτωβρίου έως τις 6 Οκτωβρίου 1943. Το βράδυ της 2ης προς την 3η Οκτωβρίου έλαβε χώρα η «Επιχείρηση Ντέβον», κατά την οποία Βρετανοί κομάντος της 2ης Ειδικής Ταξιαρχίας πραγματοποίησαν απόβαση και στη συνέχεια εκκαθάρισαν το Τέρμολι από τους περισσότερους Γερμανούς υπερασπιστές του. Κατά την πρώτη ημέρα, αυτές οι δυνάμεις δημιούργησαν οδικά μπλοκ γύρω από την πόλη και ενώθηκαν με βρετανικό πεζικό που προέλασε περνώντας τον ποταμό Μπιφέρνο στα νοτιοανατολικά. Δεν γνώριζαν ότι η 16η Μεραρχία Πάντσερ των Γερμανών βρισκόταν καθ' οδόν προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα αμυντική γραμμή. Στις 4 Οκτωβρίου έφθασαν βρετανικές ενισχύσεις δια θαλάσσης και ξηράς, αλλά στις 5 Οκτωβρίου τα πάντσερ επιτέθηκαν, ωθώντας μεγάλο μέρος της βρετανικής γραμμής ατάκτως προς τα πίσω. Στο τέλος της ημέρας βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από την πόλη. Ωστόσο, περαιτέρω ενισχύσεις κατέφθασαν στο λιμάνι και οι Βρετανοί μηχανικοί ολοκλήρωσαν μια γέφυρα, που επέτρεπε τη διέλευση των βρετανικών τεθωρακισμένων από το ποτάμι. Στις 6 Οκτωβρίου οι Γερμανοί επανέλαβαν την επίθεσή τους, αλλά αυτή σταμάτησε σύντομα και οι Βρετανοί, υποστηριζόμενοι από καναδικά άρματα μάχης από το «Σύνταγμα των Τριών Ποταμών» (σημερινή ονομασία «12e Régiment blindé du Canada»), αντεπιτέθηκαν επιτυχώς. Μέχρι τις 7 Οκτωβρίου οι Γερμανοί είχαν οπισθοχωρήσει στην επόμενη αμυντική γραμμή τους.

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αρχικός οικισμός του Τέρμολι αναπτύχθηκε πάνω στο βραχώδες ακρωτήριο, όπου τώρα υπάρχουν τα ερείπια του αρχαίου χωριού, μαζί με την «παλιά πόλη»: χαρακτηριστικά παλαιά λευκά όσο και πολύχρωμα σπίτια των ψαράδων, και στενά δρομάκια. Στις γειτονικές ακτές ξεχωρίζουν οι παραδοσιακές ξύλινες αλιευτικές εξέδρες με δίχτυα που ανασύρονται με βίντσια. Αυτές οι εξέδρες απαντώνται στην αδριατική ακτή της Ιταλίας, ιδίως από το Αμπρούτσο μέχρι το Γκαργκάνο, και αποκαλούνται «τραμπούκο» (trabucco). Ανατολικά από το παλαιό χωριό έχει κατασκευασθεί σύγχρονο λιμάνι με προκυμαία στη διεύθυνση βορρά-νότου. Στην παραλία υπάρχουν πολλά εστιατόρια, ξενοδοχεία και οργανωμένη πλαζ, ενώ προθμεία αναχωρούν τακτικά για τα γειτονικά Νησιά Τρέμιτι. Στα προάστια υπάρχουν εξοχικές κατοικίες.

Συγκεκριμένα ιστορικά αξιοθέατα είναι τα ακόλουθα:

Ο Καθεδρικός ναός του 12ου - 13ου αιώνα, αφιερωμένος στην Αγία Μαρία του Εξαγνισμού. Αποτελεί αξιοσημείωτο παράδειγμα της ρωμανικής αρχιτεκτονικής της Απουλίας και φιλοξενεί τα λείψανα των δύο πολιούχων αγίων του Τέρμολι, του Αγίου Βάσσου της Λουτσέρα και του Αγίου Τιμοθέου. Το επάνω μέρος της προσόψεως του ναού καταστράφηκε από σεισμό το 1456, και ο ναός επίσης υπέφερε από τη λεηλασία της πόλεως από τους Οθωμανούς 1566. Οι μπαρόκ προσθήκες στον ναό εξαλείφθηκαν κατά την αποκατάσταση του 1930-1969, οπότε το κτήριο επανήλθε στην αρχική του μορφή. Τμήμα προϋπάρχουσας βασιλικής, που κτίσθηκε τον 11ο αιώνα (πάνω από τον πρωταρχικό, μικρότερο καθεδρικό ναό που ονομάζεται Ecclesia Sanctae Mater), αλλά σύντομα καταστράφηκε, βρέθηκε κάτω από τον σημερινό ναό.
Το κάστρο είναι η πιο εξέχουσα δομή στην πόλη. Ανεγέρθηκε από τον κόμη Ροβέρτο Α΄ του Λοριτέλο κατά τη διάρκεια της Νορμανδικής κυριαρχίας (11ος αιώνας), ανακαινίσθηκε σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φρειδερίκου Β΄ (1240), μετά από τις ζημιές που προκλήθηκαν από μια επίθεση του ενετικού στόλου. Το κάστρο αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου οχυρωματικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου ενός τείχους που περιβάλλει ολόκληρη την πόλη, από το οποίο μπορεί να δει κάποιος σήμερα μόνο έναν πύργο.