Τάρτα κολοκύθας
 | |
| Προέλευση | |
|---|---|
| Τόπος προέλευσης | Καναδάς, Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο |
| Πληροφορίες | |
| Είδος | Τάρτα |
| Κύρια συστατικά | Ζύμη κρούστας, κολοκύθα, αυγά, συμπυκνωμένο γάλα, ζάχαρη, κανέλα, τζίντζερ, μοσχοκάρυδο , γαρύφαλλο, μπαχάρι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η τάρτα κολοκύθας είναι ένα επιδόρπιο με καρυκευμένη γέμιση κρέμας γλυκιάς κολοκύθας. Η τάρτα κολοκύθας είναι σύμβολο της περιόδου συγκομιδής,[1] και τρώγεται γενικά το φθινόπωρο και τις αρχές του χειμώνα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά συνήθως προετοιμάζεται για την Ημέρα των Ευχαριστιών, τα Χριστούγεννα και σε άλλες περιπτώσεις όταν η κολοκύθα είναι στην εποχή της.
Η γέμιση της τάρτας έχει χρώμα από πορτοκαλί έως καφέ και ψήνεται έχοντας φύλλο κρούστας μόνο στη βάση της. Η τάρτα είναι γενικά αρωματισμένη με μίγμα μπαχαρικών που περιλαμβάνει κανέλα, τζίντζερ, μοσχοκάρυδο και γαρύφαλλο ή μπαχάρι. Η τάρτα συνήθως παρασκευάζεται με κονσέρβα κολοκύθας, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φρεσκομαγειρεμένη κολοκύθα.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μαγειρεμένη και πολτοποιημένη σάρκα κολοκύθας αναμιγνύεται με αυγά, γάλα εβαπορέ, ζάχαρη και μπαχαρικά.[2] Στη συνέχεια, το μίγμα περιχύνεται πάνω σε βάση φύλλου κρούστας και ψήνεται. Μετά το ψήσιμο μερικές φορές προστίθεται σαντιγί πάνω από την τάρτα.
Για τις τάρτες αυτές χρησιμοποιούνται συνήθως κολοκύθες ζάχαρης, γνωστές και ως κολοκύθες τάρτας, οι οποίες έχουν διάμετρο περίπου 15 έως 20 εκατοστά, περίπου στο μέγεθος ενός μεγάλου γκρέιπφρουτ.[3] Είναι σημαντικά μικρότερες από τις συνήθως μεγαλύτερες ποικιλίες που χρησιμοποιούνται για τη χάραξη των φαναριών για τη γιορτή του Χαλοουίν, και περιέχουν σημαντικά λιγότερο πολτό από άλλες. Η σάρκα της κολοκύθας μαγειρεύεται μέχρι να μαλακώσει και πολτοποιηθεί πριν αναμειχθεί με τα άλλα συστατικά.
Οι τάρτες κολοκύθας παρασκευάζονται συχνά από κονσερβοποιημένο πουρέ κολοκύθας.[4] Η κονσερβοποιημένη κολοκύθα Libby, η πιο δημοφιλής μάρκα, χρησιμοποιεί αποκλειστικά την ποικιλία κολοκύθας Dickinson Cucurbita moschata, αν και άλλες μάρκες μπορούν να περιλαμβάνουν οποιαδήποτε από μια σειρά από ποικιλίες Cucurbita pepo ή Cucurbita maxima.[5] Πωλείται επίσης συσκευασμένη γέμιση τάρτας κολοκύθας με ζάχαρη και μπαχαρικά που περιλαμβάνονται ήδη. Για την παρασκευή τάρτας γλυκοπατάτας εκτελείται παρόμοια συνταγή, με πουρέ γλυκοπατάτας αντί για κολοκύθα.[6]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κολοκύθα είναι εγγενής στη Βόρεια Αμερική, η οποία εισήχθη στη Γαλλία και από εκεί στην Αγγλία των Τυδώρ και η σάρκα της έγινε γρήγορα αποδεκτή ως γέμιση πίτας. Κατά τον δέκατο έβδομο αιώνα, συνταγές κολοκυθόπιτας βρίσκονταν σε αγγλικά βιβλία μαγειρικής, όπως το The Gentlewoman's Companion (1675) της Hannah Woolley. Οι «πίτες» κολοκύθας που παρασκευάζονταν από τους πρώτους Αμερικανούς αποίκους ήταν πιο πιθανό να ήταν μια αλμυρή σούπα που φτιαχνόταν με κολοκύθα παρά μια γλυκιά κρέμα σε φύλλο κρούστας. Μια πρώιμη εμφάνιση μιας πιο μοντέρνας τάρτας εμφανίζεται στο American Cookery, ένα βιβλίο μαγειρικής που δημοσιεύτηκε το 1796.[7] Χρησιμοποιούσε μια γλυκιά γέμιση κρέμας σε μια κρούστα πίτας, με μπαχαρικά παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Μόλις στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα εμφανίστηκαν συνταγές στα καναδικά βιβλία μαγειρικής και η τάρτα έγινε πιάτο για το δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών. Οι Pilgrims έφεραν τη τάρτα πίσω στη Νέα Αγγλία, ενώ η αγγλική μέθοδος μαγειρέματος της κολοκύθας πήρε διαφορετική πορεία. Τον 19ο αιώνα, η αγγλική κολοκυθόπιτα παρασκευαζόταν γεμίζοντας την κολοκύθα με μήλα, μπαχαρικά και ζάχαρη και μετά ψήνοντάς την ολόκληρη.[8][9] Στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η τάρτα δεν έγινε αποδεκτή στις νότιες πολιτείες ως σύμβολο της κουλτούρας των Γιάνκηδων που επιβλήθηκε στο Νότο, όπου δεν υπήρχε παράδοση κατανάλωσης κολοκυθόπιτας. Πολλοί νότιοι μάγειρες έφτιαχναν αντ' αυτού πίτα γλυκοπατάτας ή πρόσθεσαν μπέρμπον και πεκάν για να δώσουν στην τάρτα μια νότια νότα.[10] Σήμερα, σε μεγάλο μέρος του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι παραδοσιακό να σερβίρεται η τάρτα μετά το δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.[11]
Οι τάρτες αποθαρρύνθηκαν να είναι μέρος του δείπνου για την Ημέρα των Ευχαριστιών στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1947 ως μέρος μιας εθελοντικής εκστρατείας με δελτίο αυγών που προωθήθηκε από την κυβέρνηση Τρούμαν, κυρίως λόγω των αυγών που χρησιμοποιούνται στη συνταγή. Αυτό ήταν μέρος σχεδίου για να μεριμνήσει την κατανάλωση τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες με την ελπίδα να παράσχει περισσότερη ξένη επισιτιστική βοήθεια στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέρος της εκστρατείας περιλάμβανε μια Πέμπτη «χωρίς αυγά & χωρίς πουλερικά», η οποία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1947, και με την Ημέρα των Ευχαριστιών να γινόταν πάντα Πέμπτη, υπήρξε μια σημαντική αντίδραση μεταξύ των Αμερικανών καταναλωτών εναντίον αυτού. Ο Τρούμαν ήταν πιστός στον λόγο του και δεν σέρβιρε κολοκυθόπιτα στον Λευκό Οίκο για την Ημέρα των Ευχαριστιών το 1947.[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Damerow, Gail (2 Ιανουαρίου 2012). The Perfect Pumpkin: Growing/Cooking/Carving. Storey Publishing, LLC. ISBN 978-1-60342-741-8.
- ↑ Terrell, Ellen (20 Νοεμβρίου 2017). «A Brief History of Pumpkin Pie in America | Inside Adams». The Library of Congress. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Daley, Regan (1 Ιανουαρίου 2001). In the Sweet Kitchen: The Definitive Baker's Companion. Artisan Books. ISBN 978-1-57965-208-1.
- ↑ «What's Really In Canned Pumpkin?». Southern Living (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Gonzalez, Ana (10 Σεπτεμβρίου 2021). «Does canned pumpkin contain real pumpkin? We went to the grocery store to find out». KPRC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ «Sweet Potato Pie». Allrecipes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Amelia Simmons (2011-05-16), American Cookery, https://archive.org/details/american_cookery_1105_librivox, ανακτήθηκε στις 2024-10-31
- ↑ Survey, Massachusetts Zoological and Botanical· Dewey, Chester (1840). Reports on the Herbaceous Plants and on the Quadrupeds of Massachusetts. Folsom, Wells, and Thurston, Printers.
- ↑ «About this Reading Room | Science and Business Reading Room | Research Centers | Library of Congress». Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Knoebel, Ariel (22 Νοεμβρίου 2018). «For Decades, Southern States Considered Thanksgiving an Act of Northern Aggression». Atlas Obscura (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.
- ↑ Ott, Cindy (1 Δεκεμβρίου 2012). Pumpkin: The Curious History of an American Icon. University of Washington Press. ISBN 978-0-295-80444-6.
- ↑ Editor, Vic Powell /Managing (22 Νοεμβρίου 2017). «Turkey became the Thanksgiving tradition». Houston Home Journal (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2024.