Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας
 Ακτινογραφία ατόμου με ARDS όπου εμφανίζεται εκτατεμένη όψη θολής υάλου και στους δύο πνεύμονες | |
| Συμπτώματα | Δύσπνοια, Ταχύπνοια, κυάνωση[1] |
|---|---|
| Συνήθης έναρξη | Εντός εβδομάδας[1] |
| Διαγνωστική μέθοδος | Αναλογία PaO2/FiO2 λιγότερο από 300 mmHg[1] |
| Διαφορική διάγνωση | Καρδιακή ανεπάρκεια[1] |
| Πρόγνωση | 35 έως 50% πιθανότητα θανάτου[1] |
| Νοσηρότητα | 3 εκατομμύρια ετησίως[1] |
| Ταξινόμηση | |
Το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσφορίας (ARDS) είναι ένας τύπος αναπνευστικής ανεπάρκειας, εξαιρετικά επικίνδυνης για τη ζωή, που χαρακτηρίζεται από ταχεία εμφάνιση ευρείας φλεγμονής στους πνεύμονες.[1] Τα συμπτώματα του περιλαμβάνουν δύσπνοια, γρήγορη αναπνοή και μπλε χρώμα του δέρματος. Η δραστική μείωση της ποιότητας ζωής είναι σχεδόν αναπόφευκτη για όσους καταφέρνουν να επιβιώσουν αυτού του συνδρόμου.
Αιτίες μπορεί να περιλαμβάνουν σηψαιμία, παγκρεατίτιδα, τραύμα, πνευμονία και εισρόφηση .[1] Ο υποκείμενος μηχανισμός περιλαμβάνει διάχυτη βλάβη στα κύτταρα τα οποία σχηματίζουν το φράγμα των μικροσκοπικών σάκων αέρα των πνευμόνων, δυσλειτουργία επιφανειοδραστικού παράγοντα, ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και δυσλειτουργία της ρύθμισης της πήξης του αίματος.[2] Ως αποτέλεσμα, το ARDS μειώνει την ικανότητα των πνευμόνων να ανταλλάσσουν οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα. Η διάγνωση βασίζεται σε αναλογία PaO2/FiO2 μικρότερη από 300 mmHg, παρά την PEEP άνω των 5 cm H2O. Σχετιζόμενο με την καρδιά πνευμονικό οίδημα, ως αιτία, πρέπει να αποκλειστεί.[3]
Η πρωτογενής θεραπεία περιλαμβάνει μηχανικό αερισμό μαζί με θεραπείες που κατευθύνονται στην υποκείμενη αιτία.[1] Οι στρατηγικές εξαερισμού περιλαμβάνουν τη χρήση χαμηλών όγκων και χαμηλών πιέσεων. Εάν η οξυγόνωση παραμένει ανεπαρκής, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελιγμοί πρόσληψης πνεύμονα και νευρομυικοί αναστολείς. Εάν αυτό είναι ανεπαρκές, η εξωσωματική οξυγόνωση μεμβράνης μπορεί να είναι μια επιλογή. Το σύνδρομο συνδέεται με ποσοστό θανάτου μεταξύ 35% και 50%.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το ARDS επηρεάζει περισσότερα από 3 εκατομμύρια ανθρώπους ετησίως.[1] Η κατάσταση περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1967. Αν και η ορολογία του «συνδρόμου αναπνευστικής δυσχέρειας ενηλίκων» χρησιμοποιείται μερικές φορές για να διαφοροποιήσει το ARDS από το «σύνδρομο αναπνευστικής δυσχέρειας βρέφους » στα νεογνά, η διεθνής συναίνεση είναι ότι το «σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας» είναι ο καλύτερος όρος επειδή το ARDS μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους όλων των ηλικιών.[4] Υπάρχουν τροποποιημένα διαγνωστικά κριτήρια για παιδιά και περιοχές του κόσμου με λιγότερους πόρους.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Fan, E; Brodie, D; Slutsky, AS (20 February 2018). «Acute Respiratory Distress Syndrome: Advances in Diagnosis and Treatment». JAMA 319 (7): 698–710. doi:. PMID 29466596.
- ↑ Fanelli, Vito; Ranieri, V. Marco (2015-03-01). «Mechanisms and clinical consequences of acute lung injury». Annals of the American Thoracic Society 12 Suppl 1: S3–8. doi:. ISSN 2325-6621. PMID 25830831.
- ↑ 3,0 3,1 Matthay, MA; Zemans, RL; Zimmerman, GA; Arabi, YM; Beitler, JR; Mercat, A; Herridge, M; Randolph, AG και άλλοι. (14 March 2019). «Acute respiratory distress syndrome.». Nature Reviews. Disease Primers 5 (1): 18. doi:. PMID 30872586.
- ↑ «The American-European Consensus Conference on ARDS. Definitions, mechanisms, relevant outcomes, and clinical trial coordination». Am J Respir Crit Care Med 149 (3 Pt 1): 818–24. 1994. doi:. PMID 7509706.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ARDSNet - το δίκτυο ARDS NIH / NHLBI
- Κέντρο υποστήριξης ARDS - πληροφορίες για ασθενείς με ARDS