Σύνδρομο Πλάμερ-Βίνσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ειδικότηταγαστρεντερολογία
ΣυμπτώματαΟισοφαγικός ιστός
Ταξινόμηση
ICD-10D50.1
ICD-9280.8
DiseasesDB10134
MedlinePlus001158
eMedicinemed/3431
MeSHD011004

Το σύνδρομο Πλάμερ-Βίνσον (αγγλικά: Plummer-Vinson) ή όπως αλλιώς ονομάζεται σύνδρομο Πάτερσον-Μπράουν-Κέλι (Patterson-Brown-Kelly) ή σιδηροπενική δυσφαγία παρουσιάζεται με την τριάδα συμπτωμάτων: δυσφαγία, γλωσσίτιδα και σιδηροπενική αναιμία.

Αίτια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα αίτια του συνδρόμου είναι άγνωστα. Ωστόσο φαίνεται ότι γενετικοί παράγοντες και διατροφικές ανεπάρκειες παίζουν κάποιον ρόλο στην παθογένεσή του. Το σύνδομο είναι πιο συχνό στις γυναίκες, ιδιαίτερα της μέσης ηλικίας. Σε αυτές τις ασθενείς το ρίσκο για ανάπτυξη οισοφαγικού καρκινώματος εκ πλακωδών κυττάρων είναι αυξημένο.

Συμπτώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο συχνά αναφέρουν αίσθημα καύσου στη γλώσσα και στον στοματικό βλεννογόνο. Επίσης οι γλωσσικές θηλές ατροφούν και έτσι η ραχιαία επιφάνεια της γλώσσας είναι λεία και γυαλιστερή. Επίσης έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκινώματος.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

Διάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αξονική τομογραφία με σκιαγραφικό ή η οισοφαγογαστροσπόπηση του ανώτερου πεπτικού μπορεί να αποκαλύψει το οισοφαγικό πλέγμα. Στη γενική εξέταση αίματος βλέπουμε υπόχρωμη μικροκυτταρική αναιμία που είναι σύμφωνη με σιδηροπενική αναιμία. Βιοψία του προσβεβλημένου βλεννογόνου δείχνει επιθηλιακή ατροφία και χρόνια υποβλεννογόνια φλεγμονή. Επίσης μπορεί να υπάρχει επιθηλιακή ατυπία ή δυσπλασία.

Θεραπεία και πρόγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η θεραπεία αρχικά στοχεύει στην αποκατάσταση της σιδηροπενικής αναιμίας. Αυτό μπορεί να βελτιώσει τη δυσφαγία. Επίσης μπορούν να γίνουν διαστολές κατά τη διάρκεια ενδοσκοπήσεων. Οι ασθενείς συνήθως ανταποκρίνονται στη θεραπεία.

Επιπλοκές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κίνδυνος διάτρησης κατά τη διάρκεια των διαστολών και αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης καρκινώματος του οισοφάγου, της στοματικής κοιλότητας και του υποφάρυγγα.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]