Σύλλογος προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής
Ο Σύλλογος προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής ιδρύθηκε το 1929 από τον Σίμωνα Καρά με σκοπό, όπως προκύπτει και από την επωνυμία του, να καταγράψει και να διαδώσει την εθνική ελληνική μουσική, όπως την αντιλαμβανόταν ο ιδρυτής του.[1] Ο σύλλογος εστιάστηκε τόσο στη δημοτικη μουσική, όσο και στους εκκλησιαστικούς ύμνους, τη βυζαντινή μουσική.
Η ελληνική μουσική δεν είχε ικανοποιητική θεωρητική επιστημονική υποδομή, ούτε ολοκληρωμένο τρόπο γραφής (σημειογραφία). Τα θεωρητικά βιβλία δεν έδιναν ικανοποιητικές απαντήσεις σε όλες τις απορίες των μουσικών εκτελεστών. Από τις εκκλησιαστικές ακολουθίες ένα μέρος μόνο είχε γραφεί μουσικά αλλά και αυτές όχι με ολοκληρωμένο τρόπο. Από τα τραγούδια ελάχιστα μόνο είχαν γραφεί με τη βυζαντινή μουσική σημειογραφία (η οποία μπορεί να αποδώσει πιστά τη μελωδία τους), αλλά και αυτά επίσης δεν ήταν γραμμένα πλήρως.
Το κενό αυτό θέλησε να συμπληρώσει ο Σίμων Καράς, ο οποίος με την ίδρυση του Συλλόγου διέθεσε όλη τη ζωή του στην έρευνα της ελληνικής μουσικής. Πηγές της έρευνάς του αποτέλεσαν τα μουσικά χειρόγραφα (βιβλιοθηκών Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Αγίου Όρους, Πετρουπόλεως, Παρισίων κλπ.), τα ιστορικά, θεωρητικά και λαογραφικά βιβλία και άλλα στοιχεία και η ζωντανή παράδοση από τα δημοτικά τραγούδια και τους εκκλησιαστικούς ύμνους. Στα πλαίσια της πραγμάτωσης των σκοπών του συλλόγου ο Καράς ίδρυσε μουσικη σχολή, στην οποία η μαθητεία ήταν δωρεάν, καθώς και δύο χορωδίες, μια εκκλησιαστική και την Μεικτή Χορωδία Εθνικών Τραγουδιών', και τέλος χορευτική ομάδα.
Ο σύλλογος στα πρώτα του βήματα στηρίχτηκε από την Εύα Πάλμερ-Σικελιανού, μαθήτρια και συνεργάτρια του Καρά. Το 1930 ο σύλλογος αναγνωρίστηκε ως «Σωματείο μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα»[2] και το 1957 η σχολή του αναγνωριστηκε επίσημα ως Σχολή Εθνικής Μουσικής.[3] Από τις 29 Μαΐου 1932 ο Σύλλογος ξεκίνησε το ετήσιο δημόσιο μνημόσυνο για την άλωση της Κωνσταντινούπολης με βυζαντινό τελετουργικό, παράδοση που συνεχίζεται.[4]
Το 2009, δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Καρά, η χήρα και στενή συνεργάτιδα του Αγγελική Καρά ίδρυσε το Κέντρο Ερεύνης και Προβολής της Εθνικής Μουσικής ως συνέχεια του Συλλόγου. Δώρισε στο Κέντρο το αρχείο του Καρά καθώς και το σπίτι τους στον Λόφο του Στρέφη για να στεγαστούν οι δραστηριότητες του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Διονυσοπουλος, Νίκος (1999). «Σίμων Καράς - Ο τελευταίος των μεγάλων δασκάλων του Γένους, ο τελευταίος των Βυζαντινών». Δίφωνο. http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.publications&id=250.
- ↑ Σπυρίδης, Χαράλαμπος. «Σίμων Καράς – 10 Χρόνια από τον θάνατόν του ( Παιδευτική και παιδαγωγική η σημασία του συνόλου έργου και της ζωής του Σίμωνος Καρά) Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine.» Επέτειοι. Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αθήνα. 12 Νοεμβρίου 2008. Διάλεξη.
- ↑ Καραντζή, Νεκταρία (2 Ιουνίου 2003). «Σίμων Καράς». musicheaven,gr.
- ↑ Γκιώνης, Δημήτρης (30 Μαΐου 2009). «Πληρώνεται το καθήκον;». Ελευθεροτυπία. http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=49196.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επίσημη ιστοσελίδα του Κέντρου Ερεύνης και Προβολής της Εθνικής Μουσικής