Σχολή Καλών Τεχνών Παύλου Προσαλέντη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το πρώτο καλλιτεχνικό σχολείο στην Κέρκυρα ιδρύθηκε στα μέσα του 1810 από τους μαθητές του Αντόνιο Κανόβα Παύλο Προσαλέντη και Δημήτριο Τριβώλη-Πιέρη, που δημιούργησαν σε χώρο του αρχοντικού Προσαλέντη κοινό εργαστήριο γλυπτικής (ίσως και ζωγραφικής), χωρίς να είναι διαπιστωμένο αν έγιναν δεκτοί σε αυτό μαθητές. Μετά τον θάνατο του Πιέρη (23 Αυγούστου 1810) και μια σύντομη απουσία του στη Ρώμη για υπόθεση της Ιονίου Γερουσίας, ο Προσαλέντης ίδρυσε στον ίδιο χώρο ιδιωτικό εργαστήριο γλυπτικής και ζωγραφικής, το οποίο ονόμασε «Διδασκαλεῖο τῶν Ὡραίων Τεχνῶν» και σε αυτό δέχτηκε μαθητές[1]. Το καλλιτεχνικό σχολείο παρέμεινε με αυτή τη δομή έως ότου αναβαθμίστηκε και εντάχθηκε στο πλέγμα της δημόσιας εκπαίδευσης την περίοδο της αγγλικής κατοχής. Η κυβέρνηση, βλέποντας τη σπουδαιότητα[2] του ιδιωτικού αυτού εκπαιδευτηρίου το μετέτρεψε σε «Δημόσια τῶν Καλῶν Τεχνῶν Ἀκαδημία», η οποία στεγάστηκε στη Μονή του Αγίου Φραγκίσκου, και ανέθεσε στον ίδιο τον Προσαλέντη τη διεύθυνσή της[3]. Έτσι το 1815 ιδρύθηκε υπό τη διεύθυνση του Ιππότη Παύλου Προσαλέντη η Σχολή Καλών Τεχνών. Ο Προσαλέντης δημιούργησε σε αυτή Μουσείο από τις κερκυραϊκές αρχαιότητες που ανακαλύπτονταν κατά τις δημόσιες ανασκαφές στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, καθώς και συλλογή φυσιολογίας. Η καλλιτεχνική σχολή του Προσαλέντη λειτούργησε επί 27 έτη (έως το 1837) και απετέλεσε το φυτώριο πολλών καλλιτεχνών, που δημιούργησαν την παράδοση της επτανησιακής τέχνης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «Λόγιο Ἑρμῆ» του 1819 από κείμενο του «Osservatore Triestino» της προηγούμενης χρονιάς: «τὸ Ἰχνογραφίας Σχολεῖον τοῦ Διδασκάλου Προσαλέντη ἔχει περίπου 80 μαθητὰς ὅλους Ἕλληνας πνέοντας ζῆλον∙ κατασκευάζονται ἀπὸ γῦψον, χαλκὸν καὶ μάρμαρον προτομαί, ἀνδριᾶντες καὶ παντοῖα ἄλλα ἰχνογραφήματα, πρῶται ἀπόπειραι τοῦ ἀναγεννωμένου Ἰονίου πνεύματος.»

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Κουρκουμέλης, Ν.Κ. (2002). Η εκπαίδευση στην Κέρκυρα κατά τη διάρκεια της Βρετανικής Προστασίας (1816-1864). Αθήνα: Σύλλογος προς Διάδοσιν των Ελληνικών Γραμμάτων. σελ. 82-83. 
  2. Γιωτοπούλου-Σισιλιάνου, Έλλη (1970). Η επτανησιακή παιδεία στα χρόνια της ξενοκρατίας. Κέρκυρα: Κερκυραϊκά Χρονικά, τόμος 15. σελ. 121. 
  3. Θεοτόκης, Εμμανουὴλ (2004). Η Κέρκυρα στις λεπτομέρειές της (αρχές 19ου αιώνα). Κέρκυρα: Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών. σελ. 106-107.