Σφαιροβασία

Σφαιροβασία στη Νέα Ζηλανδία

Η Σφαιροβασία (σφαιροδρομία, αγγλικά zorbing) είναι η αθλοπαιδιά στην οποία κάποιος κατρακυλά σε κεκλιμένο επίπεδο κλεισμένος μέσα σε μία ειδική σφαίρα, συνήθως κατασκευασμένη από διαφανές πλαστικό. Συνήθως η σφαιροβασία γίνεται σε ήπιες πλαγιές λόφων, αλλά μπορεί να γίνει και σε επίπεδο έδαφος ή σε νερό επιτρέποντας μεγαλύτερο έλεγχο της κίνησης. Σε μέρη χωρίς κατάλληλες πλαγιές ορισμένοι έχουν κατασκευάσει τεχνητές διαδρομές με φουσκωτές, ξύλινες ή μεταλλικές ράμπες. Υπάρχουν δύο τύποι σφαιρών, με ζώνες ασφαλείας και χωρίς. Αυτές χωρίς ζώνες χωρούν μέχρι τρία άτομα, ενώ με τις ζώνες ένα ή το πολύ δύο. Ειδικότερα, έχουν εκφραστεί ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια του τύπου δύο ατόμων με ζώνες. Οι μακρύτερες τεχνητές διαδρομές είναι περίπου 800 μέτρα. Η πρώτη διαδρομή σφαιροβασίας εγκαινιάστηκε στη Νέα Ζηλανδία από τον Andrew Akers και τον David Akers.

Κατασκευή

Η κυρίως σφαίρα αποτελείται από δύο τμήματα και συγκεκριμένα από δύο ομόκεντρες σφαίρες τη μία μέσα στην άλλη. Με αυτόν τον τρόπο το σύνολο δρα σαν αμορτισέρ απορροφώντας τις έντονες δονήσεις και τα χτυπήματα καθώς η σφαίρα κατρακυλά. Λόγω αυτού του σχεδίου είναι δυνατή η κατασκευή της από εύκαμπτο πλαστικό, σε αντίθεση με τις πολύ μικρότερου κλίμακας σφαίρες για κατοικίδια χάμστερ, που είναι φτιαγμένες από σκληρό υλικό. Μερικές σφαίρες έχουν ενσωματωμένους ιμάντες που χρησιμοποιούνται σαν ζώνες ασφαλείας κρατώντας σταθερό τον αναβάτη στη θέση του, ενώ άλλες δεν έχουν αυτά τα λουριά, αφήνοντας τον αναβάτη ελεύθερο να στριφογυρίζει. Για μια εναλλακτική εμπειρία ορισμένοι προσθέτουν και λίγο νερό στην εσωτερική σφαίρα - κάτι που ονομάζεται "υγρή σφαιροβασία". Μια τυπική σφαίρα έχει περίπου 3μ διάμετρο, με την εσωτερική σφαίρα στα 2μ, αφήνοντας ένα στρώμα αέρα 50–60cm γύρω από τους αναβάτες. Το πλαστικό έχει πάχος περίπου 0,8mm. Η εξωτερική και η εσωτερική σφαίρα ενώνονται με πάρα πολλά (ακόμα και εκατοντάδες) μικρά κορδόνια. Οι σφαίρες έχουν μία ή δύο σωληνοειδείς εισόδους.