Συνθήκη της Αδριανούπολης (1829)
Η Συνθήκη Ειρήνης της Αδριανούπολης (ή Συνθήκη του Εντιρνέ) σήμανε το τέλος του Ρωσο-Τουρκικού πολέμου του 1828-1829 ανάμεσα στη Ρωσική Αυτοκρατορία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υπογράφτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1829 στην Αδριανούπολη από τον Ρώσο Κόμη Αλεξέι Ορλώφ και τον τούρκο Αμπντούλ Καντίρ-μπεη.[1] Η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρείχε πρόσβαση στη Ρωσία στις εκβολές του Δούναβη και στα κάστρα του Αχαλτσίχε και του Αχαλκαλάκι στη Γεωργία. Ο Σουλτάνος αναγνώρισε στη Ρωσία την κατοχή της Γεωργίας και των Χανάτων του Ερεβάν και του Ναχιτσεβάν τα οποία είχαν παραχωρηθεί στον Τσάρο από την Περσία με τη Συνθήκη του Τουρκεμτσάι ένα χρόνο νωρίτερα. Με τη συνθήκη άνοιγαν τα Δαρδανέλλια σε όλα τα εμπορικά πλοία, απελευθερώνοντας έτσι το εμπόριο των δημητριακών, των κτηνοτροφικών προϊόντων και της ξυλείας, αν και χρειάστηκε η Συνθήκη του Χιουνκάρ Ισκελέσι (1833) για να διευθετηθεί το ζήτημα των Στενών ανάμεσα στα δύο μέρη. Ο Σουλτάνος εγγυήθηκε εκ νέου την ήδη υποσχεθείσα αυτονομία της Σερβίας, υποσχέθηκε αυτονομία για την Ελλάδα, και επέτρεψε στη Ρωσία να καταλάβει τη Μολδαβία και τη Βλαχία έως ότου η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταβάλλει αποζημιώσεις. Η συνθήκη επίσης όριζε τα σύνορα μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της Βλαχίας κατά τον ρου του Δούναβη, μεταβιβάζοντας στη Βλαχία τις συνοριακές επαρχίες (ράγιας) του Τούρνου Μαγκουρέλε, Τζιούρτζιου και Βραΐλα.[2][3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ John Emerich Edward Dalberg Acton (1907). The Cambridge Modern History. Macmillan & Co. σελ. 202.
- ↑ Constantin Giurescu. Istoria Românilor. Bucureşti, 1938.
- ↑ Nicolae Iorga. Istoria Românilor. Bucureşti, 1934.