Συνθήκη Εγγυήσεως (Κύπρος)

Η «Συνθήκη Εγγυήσεως» ήταν μια από τις δυο συνθήκες ( η δεύτερη ήταν η «Συνθήκη Συμμαχίας)» που αναγνώρισαν επίσημα την ανεξάρτητη Δημοκρατία της Κύπρου. Η «Συνθήκη Εγγυήσεως» καθώς και η «Συνθήκη Συμμαχίας» ήταν το αποτέλεσμα των συμφωνιών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που έγιναν στη Ζυρίχη και που κατέληξαν στην υπογραφή αυτών των συμφωνιών, στο Λονδίνο, στις 12 Φεβρουαρίου 1959. ^[1]

Η «Συνθήκη Εγγυήσεως» υπεγράφη από τα κράτη της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας και του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Συνθήκη περιείχε 4 άρθρα και 1 συμπληρωματικό στα οποία καθορίζονταν τα εξής:

Άρθρο Ι: Η κυβέρνηση της Κύπρου αναλαμβάνει τη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, την ασφάλειά της, και το σεβασμό στο Σύνταγμά της. Η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει σε οποιαδήποτε πολιτική ή οικονομική ένωση με οποιοδήποτε άλλο κράτος.
Άρθρο ΙΙ: Οι χώρες που συνήψαν τις συνθήκες αναγνωρίζονται ως εγγυήτριες της εδαφικής ακεραιότητας, της ασφάλειας και του σεβασμού στο Σύνταγμα και γι' αυτό αναλαμβάνουν την υποχρέωση να μην επιτρέψουν οποιαδήποτε προσπάθεια είτε ενώσεως του νησιού με άλλη χώρα είτε το διαμελισμό του.
Άρθρος ΙΙΙ: Το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί ανέπαφα τα δικαιώματά του και τη χρήση αυτών στις περιοχές που κατέχει.
Άρθρο IV: Διασφαλίζει το δικαίωμα των εγγυητριών δυνάμεων να αναλάβουν δράση για να αποκαταστήσουν την τρέχουσα κατάσταση πραγμάτων στην Κύπρο, είτε σε συμφωνία μεταξύ τους είτε και χωριστά. ^[2]
Άρθρο V: η Συνθήκη τίθεται σε ισχύ από την ημερομηνία υπογραφής της - ενώ τα συμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να καταχωρήσουν την συνθήκη και στον ΟΗΕ.