Συναγωγή του Στρατιώτη (Ροστόφ επί του Ντον)
Συντεταγμένες: 47°13′3.14″N 39°43′4.62″E / 47.2175389°N 39.7179500°E
| Συναγωγή του Στρατιώτη | |
|---|---|
| Солдатская синагога | |
 | |
 | |
| Είδος | συναγωγή |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Νουβό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 47°13′3″N 39°43′5″E |
| Θρήσκευμα | Ιουδαϊσμός |
| Διοικητική υπαγωγή | Ροστόφ επί του Ντον |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 1872 |
| Προστασία | regional cultural heritage site in Russia |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Συναγωγή του Στρατιώτη (ρωσικά: Солдатская синагога) αποτελεί την μοναδική σε λειτουργία συναγωγή στο Ροστόφ επί του Ντον της Ρωσίας.[1] Ανεγέρθηκε το 1872, ενώ πυρπολήθηκε κατά τη διάρκεια του πογκρόμ του 1905, ωστόσο, κατά τη διάρκεια της περιόδου μεταξύ 1913-1914, ανακατασκευάστηκε. Το 1935, η συναγωγή έπαυσε να λειτουργεί ως χώρος λατρείας. Μετά το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το κτίριο περιήλθε εκ νέου υπό την ιδιοκτησία της τοπικής εβραϊκής κοινότητας.[2] Η Συναγωγή του Στρατιώτη είναι καταγεγραμμένη ως αντικείμενο πολιτισμικής κληρονομιάς περιφερειακής σημασίας.[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1862, Εβραίοι απόστρατοι στρατιώτες προχώρησαν στην ίδρυση της Εβραϊκής Εταιρείας Προσευχής στο Ροστόφ επί του Ντον. Στις 31 Μαΐου 1862, η τοπική κυβέρνηση της επαρχίας του Γεκατερίνοσλαβ παραχώρησε σχετική άδεια στην εταιρεία προκειμένου η τελευταία να προχωρήσει στην ενοικίαση ξεχωριστού χώρου ο οποίος θα χρησιμοποιείτο για λατρευτικές δραστηριότητες. Το εγχείρημα της Συναγωγής Τσοράλ εγκρίθηκε από τις τοπικές αρχές του Ροστόφ στις 4 Ιουνίου 1872, ενώ κατά τη διάρκεια του ίδιους έτους ακολούθησε η ανέγερση του κτιρίου. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, η χρηματοδότηση της κατασκευής της συναγωγής προήλθε από τον, καταγόμενο από το Ροστόφ έμπορο, Ιωσήφ Μάρκοβιτς Ελιτσέρ. Πιθανολογείται πως αρχιτέκτονας της συναγωγής ήταν ο Ερνστ Ερνέστοβιτς φον Σούλμαν, ενώ εργολάβος της κατασκευής ο Μοϊσέι Λεοντίεβιτς Γκερόνιμους.[2]
Το κτίριο της συναγωγής υπέστη αρκετές ανακατασκευές. Συγκεκριμένα, το 1881, στο ανατολικό τμήμα της προστέθηκε ένα τριώροφο πλίνθινο κτίριο. Στη συνέχεια, το 1891, δίπλα στο νότιο τμήμα της συναγωγής κατασκευάστηκε ένα διώροφο κτίριο, του οποίου το ισόγειο φιλοξενούσε ένα σχολείο για τα παιδιά απόρων στρατιωτών, ενώ στο δεύτερο όροφό του βρισκόταν ιεροδιδασκαλείο. Η συναγωγή υπέστη σημαντικές ζημιές από πυρκαγιά η οποία εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια του αντιεβραϊκού πογκρόμ του 1905. Η ανακατασκευή της πραγματοποιήθηκε παρά μόνον κατά την περίοδο μεταξύ 1913-1914, όταν και η συγκέντρωση του απαιτούμενου χρηματικού ποσού για την πραγματοποίηση εργασιών ήταν δυνατή. Υπεύθυνος του αρχιτεκτονικού σχεδίου ανακατασκευής της συναγωγής ήταν ο, καταγόμενος από την Πετρούπολη αρχιτέκτονας, Γιακόβ Γκερμάνοβιτς Γκεβίρτς. Η λατρευτική δραστηριότητα ξεκίνησε εκ νέου στις 29 Μαρτίου 1914, ανήμερα της εορτής του Πεσάχ.[2]
Το 1935, η συναγωγή έπαυσε να λειτουργεί ως χώρος λατρείας, ενώ το κτίριο φιλοξένησε χημικό εργοστάσιο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις που χρησιμοποιούσαν το κτίριο απομακρύνθηκαν από την πόλη. Το 1943, έπειτα από την απελευθέρωση του Ροστόφ επί του Ντον, η συναγωγή επιστράφηκε στην τοπική εβραϊκή κοινότητα. Επίσημη αδειοδότηση χρησιμοποίησης της συναγωγής από την εβραϊκή κοινότητα της πόλης παραχωρήθηκε στις 14 Απριλίου 1945 από τις τοπικές αρχές.[2]
Το 2005, έλαβε χώρα σημαντική ανακατασκευή της συναγωγής. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε αναστήλωση γωνιακών θόλων οι οποίοι έφεραν στην κορυφή τους αστέρια του Δαυίδ και οι οποίοι είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940.[2][4] Οι εργασίες ανακατασκευής της συναγωγής ολοκληρώθηκαν στα τέλη του ίδιου έτους, ενώ η λατρευτική δραστηριότητα εντός του κτιρίου ξεκίνησε εκ νέου στις 26 Δεκεμβρίου.[1]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχιτεκτονική της Συναγωγής του Στρατιώτη περιλαμβάνει στοιχεία των αρχιτεκτονικών ρυθμών του Αρ Νουβό και του Οριενταλισμού. Το κτίριο χαρακτηρίζεται από ένα πολύπλοκο σχέδιο διαμόρφωσης. Τρία τμήματα του κτιρίου βρίσκονται σε κατεύθυνση βορρά-νότου.[4]
Τα ανοίγματα φωτισμού στην κορυφή των δομικών συνδέσμων φέρουν μοτίβα και είναι διακοσμημένα με γοτθικής τεχνοτροπίας ρόδα. Η οροφή της συναγωγής είναι διακοσμημένη με μπουνιάτο, ενώ η πρόσοψή της είναι διακοσμημένη με ροζέτες από στούκκο.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Ρωσικά) «Ростовская синагога». Ростовская еврейская община. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 (Ρωσικά) Малаховский, Е. И. (2006). Храмы и культовые сооружения Ростова-на-Дону. Ροστόφ επί του Ντον: Издательство «NB». σελ. 165–166. ISBN 5-98155-014-7.
- ↑ (Ρωσικά) «Ростов-на-Дону (объекты культурного наследия регионального значения)». Официальный портал Правительства Ростовской области. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2013.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 (Ρωσικά) Есаулов, Г. В.· Черницына, В. А. (1999). Архитектурная летопись Ростова-на-Дону. Ροστόφ επί του Ντον. σελ. 143. ISBN 5-8456-0433-8.