Συμβούλιο των Αντιπροσώπων (Μπαχρέιν)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συμβούλιο των Αντιπροσώπων

مجلس النواب

Majlis an-nuwab
6η Νομοθετική Περίοδος
Είδος
ΤύποςΚάτω Βουλή της Εθνοσυνέλευσης
Ηγεσία
Πρόεδρος του Συμβουλίου (Speaker)
Φαουζία Ζαϊνάλ
Από 12 Δεκεμβρίου 2018
Γενικός Γραμματέας
Αμπντουλά μπιν Χαλάφ Αλ Ντοσάρι
Από 27 Οκτωβρίου 2018
Δομή
Έδρες40 μέλη
Κοινοβουλευτικές
Ομάδες
     Al Asalah (2)

     Al Minbar (1)

     Ανεξάρτητοι (37)
Εκλογές
σύστημα 2 γύρων
Τελευταία εκλογή
12 Νοεμβρίου 2022
Επόμενη εκλογή
2026
Τόπος συνεδριάσεων
Μανάμα
Ιστοσελίδα
www.nuwab.gov.bh

Το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων (Majlis an-nuwab ), που μερικές φορές μεταφράζεται ως "Βουλή των Αντιπροσώπων", είναι το όνομα που δόθηκε στην κάτω βουλή της Εθνοσυνέλευσης του Μπαχρέιν, του εθνικού νομοθετικού σώματος του Μπαχρέιν.

Το συμβούλιο δημιουργήθηκε με το Σύνταγμα του Μπαχρέιν του 2002 και αποτελείται από σαράντα μέλη που εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία. Τα μέλη εκλέγονται για τετραετή θητεία από μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες με το σύστημα δύο γύρων, με τον δεύτερο γύρο να διεξάγεται ανάμεσα στους δύο πρώτους υποψηφίους εάν κανένας υποψήφιος δεν λάβει το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο. [1] Οι υποψήφιοι πρέπει να είναι πολίτες του Μπαχρέιν και τουλάχιστον 30 ετών. [1]

Οι σαράντα έδρες του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων μαζί με τις σαράντα διορισμένες από τον βασιλιά έδρες του Συμβουλευτικού Συμβουλίου αποτελούν την Εθνοσυνέλευση του Μπαχρέιν.

Οι τελευταίες εκλογές για το συμβούλιο ήταν οι γενικές εκλογές του Μπαχρέιν του 2022 που διεξήχθησαν στις 12 Νοεμβρίου 2022, με τον δεύτερο γύρο '''να αναμένεται'''. Μετά τις εκλογές, η Φαουζία Ζαϊνάλ εξελέγη στις 12 Δεκεμβρίου 2018 πρόεδρος του συμβουλίου.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πρώτες εκλογές σύμφωνα με το Σύνταγμα του 2002 ήταν οι γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2002, οι οποίες μποϊκοταρίστηκαν από το σιιτικό ισλαμιστικό Αλ Γουεφάκ, το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της χώρας, καθώς και από την αριστερή Κοινωνία Εθνικής Δημοκρατικής Δράσης, την Εθνικιστική Δημοκρατική Εταιρεία Συσπείρωσης και τη ριζοσπαστική Σιιτική Ισλαμιστική Ισλαμική Εταιρεία Δράσης. Ισχυρίστηκαν ότι το Σύνταγμα του 2002 έδωσε πάρα πολλές εξουσίες στο μη εκλεγμένο Συμβουλευτικό Συμβούλιο και ζήτησαν μεταρρύθμιση του συντάγματος. Αν και όλοι οι υποψήφιοι έθεσαν υποψηφιότητα ως ανεξάρτητοι λόγω της απαγόρευσης των πολιτικών κομμάτων, έξι πολιτικές κοινωνίες κέρδισαν εκπροσώπηση στο Συμβούλιο των Αντιπροσώπων. Το Ισλαμικό Φόρουμ και η al Asalah κέρδισαν και οι δύο έξι έδρες, η Rabita al-Islami κέρδισε τρεις έδρες, η Shura Society και η Εθνική Δημοκρατική Συνέλευση κέρδισαν αμφότερα δύο έδρες, ενώ το al Meethaq κέρδισε μία. [2]

Στις γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2006, τα τέσσερα κόμματα που μποϊκόταραν τις εκλογές του 2002 παρουσίασαν υποψηφίους. Για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση που θέτει το Αλ Γουεφάκ, τα δύο κύρια σουνιτικά ισλαμιστικά κόμματα, το σαλαφιστικό Asalah και η Μουσουλμανική Αδελφότητα που συνδέεται με την Ισλαμική Εταιρεία Al-Menbar, συμφώνησαν να σχηματίσουν συνασπισμό για να μεγιστοποιήσουν τις ψήφους τους. Στις εκλογές, η Αλ Γουεφάκ κέρδισε 17 έδρες, η Αλ-Μενμπάρκέρδισε 7 έδρες και η Asalah κέρδισε 5 έδρες. 11 έδρες κέρδισαν οι ανεξάρτητοι.

Στις γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2010 η Αλ Γουεφάκ κέρδισε 18 έδρες, η Αλ-Μενμπάρκέρδισε 2 έδρες και η Asalah κέρδισε 3 έδρες. Επίσης17 έδρες κέρδισαν ανεξάρτητοι. Δύο μήνες αργότερα, οι διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης που ξεκίνησαν στην Τυνησία, εξαπλώθηκαν στο Μπαχρέιν τον Φεβρουάριο του 2011 με την έναρξη της εξέγερσης του Σμαραγδιού. Σε μια βάναυση καταστολή, με την υποστήριξη 1.500 στρατιωτών από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ως μέρος της Peninsula Shield Force, η κυβέρνηση εκκαθάρισε τον κύριο χώρο διαμαρτυρίας στο Pearl Roundabout. Και τα 18 μέλη του Αλ-Γουεφάκ παραιτήθηκαν από το Συμβούλιο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις κυβερνητικές ενέργειες κατά τη διάρκεια της εξέγερσης [3] και το κόμμα απαγορεύτηκε προσωρινά. Τις κενές έδρες κέρδισαν ανεξάρτητοι στις επόμενες ενδιάμεσες (επαναληπτικές) εκλογές.

Στις γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2014 η Αλ Γουεφάκ μποϊκόταρε ξανά τις εκλογές. [4] Οι Ανεξάρτητοι κέρδισαν 37 έδρες με τους Σουνίτες Ισλαμιστές να χάνουν τις δύο από τις πέντε έδρες τους. Ο αριθμός των σιιτών βουλευτών μειώθηκε στους 14 ως αποτέλεσμα του μποϊκοτάζ του Αλ-Γουεφάκ.

Στις γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2018 στην Αλ-Γουεφάκ και στην κοσμική Waad απαγορεύτηκε να υποβάλουν υποψηφίους, προκαλώντας εκ νέου εκκλήσεις για μποϊκοτάζ. Ένα δικαστήριο απαγόρευσε το Αλ Γουεφάκ το 2016 για «καταφύγιο στην τρομοκρατία», υποκίνηση βίας και ενθάρρυνση διαδηλώσεων που απείλησαν να πυροδοτήσουν θρησκευτικές διαμάχες. [5] Σύμφωνα με τη σαουδαραβική τηλεόραση Al Arabiya και τα διεθνή έντυπα μέσα ενημέρωσης, το ανώτατο δικαστήριο του Μπαχρέιν διέλυσε την Αλ Γουεφάκ και κατάσχεσε τα κεφάλαια του κόμματος τον Ιούλιο του 2016 [6] Το Waad απαγορεύτηκε με κατηγορίες για τρομοκρατία τον Ιούνιο του 2017. [7] Στις εκλογές, οι ανεξάρτητοι κέρδισαν 35 έδρες, η Al Asalah κέρδισε 3 έδρες και η Al-Minbar, (ουσιαστικά ο διάδοχος του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου - Μπαχρέιν ) κέρδισε 2 έδρες.

Ρόλος στην κυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νομοθετικές εξουσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το σύνταγμα, το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων μπορεί να προτείνει συνταγματικές τροποποιήσεις, νομοθεσία, να αποδεχτεί ή να απορρίψει νομοθετικά διατάγματα.

Επίβλεψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το σύνταγμα, το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων μπορεί να εκφράσει τις επιθυμίες του για δημόσια θέματα, να ερωτήσει υπουργούς εγγράφως ή αυτοπροσώπως, να καταθέσει ψήφο δυσπιστίας κατά των υπουργών του υπουργικού συμβουλίου.Η ψήφος δυσπιστίας στον Πρωθυπουργό ονομάζεται «πρόταση μη -συνεργασία".

Πρόταση άρνησης συνεργασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόταση άρνησης συνεργασίας κατά του Πρωθυπουργού μπορεί να γίνει μόνο αφού ένα όριο δέκα μελών του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων υποβάλει αίτημα, στη συνέχεια ψηφιστεί και απαιτείται απλή πλειοψηφία για να περάσει. Το συμβούλιο συζητά και στη συνέχεια έχει άλλη ψηφοφορία για να περάσει μια πρόταση άρνησης συνεργασίας. Το ψήφισμα απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων για να ψηφιστεί. Εάν ψηφιστεί, είναι στη διακριτική ευχέρεια του Βασιλιά είτε να απαλλάξει τον Πρωθυπουργό από τη θέση του και να διορίσει νέο υπουργικό συμβούλιο είτε να διαλύσει το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων. [8]

Πριν την τροποποίηση του συντάγματος το 2012, μια πρόταση άρνησης συνεργασίας απαιτούσε την πλειοψηφία των δύο τρίτων του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων για να υποβάλει αίτημα. Στη συνέχεια έπρεπε να συγκληθεί ολόκληρη η Εθνοσυνέλευση που απαρτιζόταν από τα δύο σώματα για να διεξαχθεί ψηφοφορία για πρόταση μη συνεργασίας. Απαιτήθηκε πλειοψηφία δύο τρίτων για να περάσει μια πρόταση άρνησης συνεργασίας. [9]

Μέχρι σήμερα, το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων δεν έχει υποβάλει πρόταση άρνησης συνεργασίας.

Επίδειξη εξουσίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάρτιο του 2012 το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων για πρώτη φορά από την ίδρυση του συμβουλίου το 2002 ψήφισε υπέρ της απόρριψης ενός βασιλικού διατάγματος που εκδόθηκε από τον βασιλιά Χαμάντ μπιν Ισά Αλ Χαλίφα. Το διάταγμα επρόκειτο να αυξήσει το μερίδιο της κυβέρνησης στα έσοδα του Tamkeen, του ταμείου εργασίας της χώρας, από 20% σε 50%. [10]

Εκλογική επιτροπή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεΐχης Χαλέντ μπιν Αλί Αλ Χαλίφα, υπουργός Δικαιοσύνης, είναι επίσης επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής.

Πρόεδροι του Συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1973 έως το 1975 στο Μπαχρέιν λειτουργούσε μονοθαλαμικό νομοθετικό σώμα, το Συνταγματικό Κοινοβούλιο, το οποίο διαλύθηκε το i1975.[11] Πρόεδρος του Συμβουλίου ήταν ο Εμπραχίμ Αλ Αραγιέντ (1908-2002).[12][13]

Εικόνα Όνομα
(Γέννηση-Θάνατος)
Από Έως Σημειώσεις
Χαλίφα Αλ Νταχράνι
(1942-)
14 Δεκεμβρίου 2002 14 Δεκεμβρίου 2014 [14][15]
Αχμέντ μπιν Ιμπραχίμ Αλ-Μούλα
(1962-)
14 Δεκεμβρίου 2014 13 Δεκεμβρίου 2018 [16]
Φαουζία Ζαϊνάλ
(1961-)
13 Δεκεμβρίου 2018 Σήμερα Πρώτη γυναίκα πρόεδρος του συμβουλίου.[17]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Electoral system IPU
  2. Bahrain’s October 24 and 31, 2002 Legislative Elections The National Democratic Institute for International Affairs
  3. Bronner, Ethan (2011-09-24). «Bahrain Vote Erupts in Violence». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-11-19. https://web.archive.org/web/20201119002841/https://www.nytimes.com/2011/09/25/world/middleeast/bahrain-protesters-and-police-clash-during-election.html?_r=1. Ανακτήθηκε στις 2011-09-24. 
  4. «A day of firsts in Bahrain elections». Gulf News. 21 November 2014. http://gulfnews.com/news/gulf/bahrain/a-day-of-firsts-in-bahrain-elections-1.1416034. 
  5. Experts cast doubt on upcoming Bahrain elections
  6. AP (17 Ιουλίου 2016). «Bahrain court orders Shia opposition group to be dissolved». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2016. 
  7. McKernan, Bethan (3 June 2017). «The Middle Eastern kingdom of Bahrain is quietly heading towards a ‘total suppression of human rights». The Independent (Beirut). https://www.independent.co.uk/news/world/middle-east/bahrain-unrest-protests-banning-political-parties-waad-wefaq-shia-sheik-isa-qassim-a7771351.html. Ανακτήθηκε στις 8 June 2017. 
  8. «Constitute» (PDF). www.constituteproject.org. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019. 
  9. «ICL - Bahrain Constitution». www.servat.unibe.ch. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019. 
  10. TradeArabia News Service (7 March 2012). «Bahrain’s parliament blocks labour fund plan». TradeArabia News Service. http://www.tradearabia.com/news/LAW_213754.html. 
  11. «BAHRAIN: Parliamentary elections Al-Nuwab, 2002». 
  12. «ARR: Arab Report and Record». 1972. 
  13. Marhamah, Hasan (20 Οκτωβρίου 2015). Voices: Contemporary Bahraini Poetry. ISBN 9781326454562. 
  14. [1] IPU. Bahrain Parliament Chamber: Al-Nuwab. Elections held in 2002
  15. Speaker Al-Dharahni was re-elected on December 19, 2006
  16. [2] IPU PARLINE database. BAHRAIN (Majlis Al-Nuwab). Last elections
  17. [3] The National: Bahrain's parliament elects first female speaker.