Συζήτηση χρήστη:Agathoulis

Τα περιεχόμενα της σελίδας δεν υποστηρίζονται σε άλλες γλώσσες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αγαθούλης ή Αισιοδοξία

Αγαθούλης ή Αισιοδοξία (γαλλική γλώσσα Candide ou l'optimisme) είναι ένα σατιρικό μυθιστόρημα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρος. Δημοσιεύθηκε ανώνυμο στο 1759.Tο 1776 μια γερμανική μετάφραση εμφανίστηκε με τον τίτλο Αγαθούλης, ή Tο καλύτερο όλων των κόσμων.

Aυτή η σάτιρα έχει ως στόχο, μεταξύ άλλων, με την αισιόδοξη πεποίθηση Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς, ο οποίος διατυπώθηκε τον καλύτερο όλων των δυνατών κόσμων.

Ό απλός ήρωας Αγαθούλης, νόθος ανιψιός του γερμανικό βαρόνου του Toύnter-ten-Tronk της Βεστφαλίας εξορίζεται από την γενέτειρα του αφού έχει αλιευθεί αγκαλιάζοντας με την πανέμορφη βαρονέσα Κυνεγόνδη. Αυτή η αγκαλιάσμα τον αναγκάζει να εγκαταλείπει από αυτό επίγειο παράδεισο, όπου τον δάσκαλό του Πάνγλωσσ προσπαθεί να ενσταλλάζει η θεωρία του Λάιμπνιτς τον "καλύτερο όλων των δυνατών κόσμων. Σε όλο το υπόλοιπο του ταξιδιού αυτή η φιλοσοφία της αισιοδοξίας γίνεται όλο και πιο γελοία, γιατί, ό τι συμβαίνει σ 'αυτόν στο ταξίδι σε όλη την Ευρώπη και στο εξωτερικό, χαρακτηρίζεται από την ακολουθία των τυχαίων ατυχήματα, καταστροφές και απίθανο διασώσεις που τον οδηγούν στα πιο απομακρυσμένα μέρη του κόσμου. Έτσι συλλαμβάνεται από Βούλγαρους στρατιώτες που διεξάγουν έναν πολύ σκληρό πόλεμο. Φτάνει στη Λισαβόνα, όπως τα διαλείμματα τους έξω από το διαβόητο σεισμό, εκεί για να ανακαλύψετε την αγαπημένη του Κυνεγόνδη, τώρα υποδουλωθεί τραυματίες και σχεδόν και συνεχώς βιάζονται. Ξαφνικά πρέπει να φύγει, ωστόσο, για να σώσει τη ζωή του, και φεύγει Κάντιθ, για την Παραγουάη όπου συναντά έναν σύντροφο, Κακάμπο. Εκεί συναντά έναν Ιησουίτη Βαρώνο από τη Γερμανία, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ο αδελφός του Κυνεγόνδη. Όταν ο αγέρωχος βαρόνος μαθαίνει ότι ο ταπεινός Αγαθούλης θέλει να παντρευτεί την ευγενή αδελφή του, είναι τόσο θυμωμένος που θέλει να σκοτώσει τον Αγαθούλη, αλλά σκοτώνεται από τον αντ 'αυτού. Αγαθούλη πάλι πρέπει να φύγει, και σε ένα ορμητικό υπόγειο ποτάμι φθάνει, μαζί με τον πιστό σύντροφο του Κακάμπο, απροσδόκητα Ελ Ντοράντο, πρώην αυτοκρατορίας των Ίνκας όπου γύρος απόκρημνα βουνά ερμητικά σφραγισμένο στο χρυσό και πολύτιμους λίθους ανοίξει τους δρόμους, και της ανοχής, και της ευημερίας και της ειρήνης είναι απολύτως συνειδητοποιήσει. Για ένα μήνα, οι δύο τυχοδιώκτες αντιμετωπίζονται φιλόξενοι και δεν σταματούν να θαυμάζουν ολα που συναντούν, όμως στη συνέχεια, αφήνει Αγαθούλης αυτόν τον παράδεισο και πάλι, προκειμένου, βαριά φορτωμένη με πλούτη να αναζητήσουν Κυνεγόνδη ως η μόνη αληθινή ευτυχία. Στο δρόμο συναντά έναν σκλάβο αφρικανικής καταγωγής ξαπλωμένος στο έδαφος, ο οποίος είναι θύμα του Ευρωπαϊκού απληστία. Αυτός φτωχός ανθρωπος μπορεί να θρηνεί μόνο τη μοίρα του, πουλήθηκε ως παιδί από τους γονείς του, και δεν έχει τίποτα καλύτερο να περιμένουν από την ύπαρξή του ως δύσκολη δουλεία, τα βασανιστήρια, και την χριστιανική υποκρισία. Στο Σουρινάμ αλλά Αγαθούλης κάνει γνωριμία με την πιο προηγμένη φιλόσοφο Μάρτιν, και τον καθιστά δεύτερο σύντροφο για τα ταξίδια του. Σε συζητήσεις με αυτό το έμπειρο ολλανδικο απαισιόδοξο ο Αγαθουλης ανακαλύπτει οτι την απληστία και την κακία είναι οι κινητήριες δυνάμεις της ανθρώπινης ύπαρξης. ο Αγαθούλης είναι σταδιακά πιο κρίσιμη και μετά από όλα τα βάσανα που είδε σε όλο τον κόσμο δίνει την αισιόδοξη φιλοσοφία όλο και ακόμα λιγότερη πίστη. Αγαθούλης, Μαρτιν και Κακαμπο τελικά φτάσουν Κωνσταντινούπολη. Εκεί θα φανεί οχι μόνο τον δάσκαλο, Πάνγγλως”, (που από καιρό πίστευαν νεκρό), αλλά και Κακάμπο και πάλι αυτά τα τελευταία κρονια όμως απαίσιο άσχημο εγινε. Παραιτήθηκε, Κακάμπο αποφασίζει να την παντρευτεί παρ 'όλα αυτά. Αγοράζει ένα αγρόκτημα, όπου κάθεται με τους συντρόφους του και αφιέρωσε τη γεωργία. Εκεί ο καθένας κάνει τον καλύτερο εαυτό του («chacun se mit à exercer ses talents »), η πολύ άσχημη Κυνεγόνδη γίνεται μια εξαιρετική μαγείρισσα, ο σοφός Martin συστήνει ότι «εργαζόμαστε χωρίς διαμαρτυρίες του. «Travaillons sans raisonner...c'est le Seul Moyen de la vie rendre supportable (" Ας εργαστούμε χωρίς σκέψη, ότι είναι ο μόνος τρόπος για να κάνουμε τη ζωή υποφερτή »), και Πάνγγλως, το κήρυγμα ακόμα μια ανέφελη αισιοδοξία, καλείται από “Candide’ στην τελευταία πρόταση του μυθιστόρημου ("Cela bien dit, δήλωσε, αλλά εμείς πρέπει να εργαστούμε το δικό μας κήπο») καλά μιλήσει, [...] mais il faut cultiver jardin.