Συζήτηση:Ουιγούροι

Θέλει διαλυτικά το Ουϊγούροι. Χωρίς διαλυτικά στο ι θα εδύνατο να διαβαστεί και Ο-υι-γούροι, το υ δηλ. να πάει με το ι και όχι το ο. Υι, όπως στο υιός. Εξ ου και η υπέροχη ελληνική γλώωσα ξέρει γιατί βάει διαλυτικά. Διαβάζουν κ παιδιά, δεν είναι κακό να διορθώνονται τα λάθη από το να αφήνουμε τα λήμματα έτσι.

τουκιστάν επίσης δεν υπάρχει, Τουρκεστάν είναι,κ.α.

Όχι δεν θέλει διαλυτικά. Η δίφθογγος "ου" προηγείται, δεν έχει διαλυτικά, άρα δεν μπορεί να διαβαστεί όπως λέτε. --Ttzavaras^{συζήτηση} 16:07, 17 Απριλίου 2017 (UTC)

το θεωρείτε δίφθογγο ου γιατί ξέρετε την προφορά, σκεφτείτε το άτονο, κ το υι δίφθογγος είναι, γιατί να είναι ου λοιπόν κ όχι υι? αυτό το αποσαφηνίζουν τα διαλυτικά. Θέλει τόνο. Ας προηγείται το ου. Ας πούμε δεν ξέρω την προφορά κ βλέπω τη λέξη γρσμμένη έτσι, γιατί ου-ιγούρος κ όχι ο-υι-γούρος? Όταν σε μια λέξη υπάρχει δίψηφο φωνήεν (αυ, αι, ει, οι, υι, ου) που δεν προφέρεται σαν ένα, χρησιμοποιούμε διαλυτικά – το υι ειναι δίψηφο φωνήεν, δίφθογγος, ασχέτως αν έπεται κ εννοείται, θέλει διαλυτικά. Τα διαλυτικά ορίζουν ότι στη συγκεκριμένη λέξη σαν δίψηφο αντιμετωπίζεται το ου και όχι το υι. Απαντάται δε λάθος παντού. Ακόμα κ στις εφημερίδες. Λεπτά σημεία της γλώσσας.

Όχι αγαπητέ, δεν το θεωρώ ως δίφθογγο το "ου" επειδή ξέρω την προφορά: Αν δεν ήταν δίφθογγος, θα είχε διαλυτικά. Δεν έχει, συνεπώς διαβάζεται ου. Απλό δεν είναι; --Ttzavaras^{συζήτηση} 19:22, 17 Απριλίου 2017 (UTC)

Μάλλον δεν κατάλαβες τί γράφω, λες ότι εφόσον δεν έχει διαλυτικά, είναι δίφθογγος. Πώς το ξέρεις ότι δεν πρέπει να έχει? Δεν συζητάμε πώς προφέρεται κάτι όταν δεν έχει διαλυτικά, το γνωρίζουμε αυτό, συζητάμε πού πρέπει να μπαίνουν (κ αν μπαίνουν) σε τέτοιες περιπτώσεις που υπάρχουν τρία γράμματα που δύνανται να σχηματίζουν δύο διαφορετικούς φθόγγους. Τεσπά, συνεχίζουμε με άλλα λήμματα.— ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη 109.242.25.200 (συζήτηση • συνεισφορά) .