Συζήτηση:Κλαρινέτο

Το όργανο αποκαλείται κλαρινέτο και μόνο στη δημοτική και λαϊκή μουσική χρησιμοποιείται ο όρος κλαρίνο. --ident 07:30, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)

• Είσαι σίγουρος γι'αυτό; Το λεξικό του Μπαμπινιώτη τα αναφέρει ως ταυτόσημα, παραπέμποντας από το "κλαρίνο" στο "κλαρινέτο". Με τη λογική αυτή είναι ίσως σωστή η προτεραιότητα του κλαρινέτου έναντι του κλαρίνου, δε βρήκα όμως πουθενά τέτοιο διαχωρισμό όπως τον αναφέρεις. Το δυτικό clarinet μεταφέρεται ως κλαρινέτο, αλλά αντίστοιχο του κλαρίνου δεν υπάρχει. Σαν όργανα όμως δεν έχουν διαφορές, είναι ίδια. --Spryom 19:57, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)

Άσφαλώς σήμερα η διαφορά μεταξύ κλαρίνου και κλαρινέτου είναι κατά βάση ονοματολογική. Αυτό το σημείο έχει πλέον διευκρινισθεί στο λήμμα. Θα πρέπει να σημειωθεί ωστόσο ότι η ονομασία "κλαρίνο" υπάρχει και στη δυτική ευρωπαϊκή μουσική. Από την εποχή του Μεσαίωνα και αργότερα στην Αναγέννηση απαντώνται οι όροι clario, claro, claron, clairon, clarone και άλλοι παρεμφερείς για να υποδηλώσουν διάφορα είδη τρομπέτας. Η ετυμολογία όλων αυτών των όρων είναι κοινή, το λατινικό επίθετο clarus που σημαίνει καθαρός, διαπεραστικός, δυνατός. (Εξ ου και οι λέξεις clear στα αγγλικά και clair στα γαλλικά). Στο πρώιμο μπαρόκ (αρχές του 17ου αιώνα) ως clarini προσδιορίζονται οι τρομπέτες που παρήγαγαν τον ψηλότερο ήχο (σε αντίθεση με τις βαθύφωνες που ονομαζόντουσαν principali). Ο όρος clarino χρησιμοποιείται από τους Γερμανούς συνθέτες από το 1630 και μετά ως συνώνυμο της τρομπέτας. Αυτός ο όρος ανευρίσκεται σε ορισμένα έργα του Μπαχ, χρησιμοποιείται ακόμη και στις συμφωνικές παρτιτούρες του Μπετόβεν στις αρχές του 19ου αιώνα. Η ονομασία clarino χρησιμοποιήθηκε -αν και σε πολύ μικρότερη έκταση- για ορισμένες πρώιμες μορφές του οργάνου που αργότερα ονομάστηκε κλαρινέτο -η πρώτη χρήση αυτού του τελευταίου όρου χρονολογείται στα 1710. --ident 12:36, 14 Ιουλίου 2006 (UTC)

• Είναι πολύ αξιόλογη η ετυμολογική σου ανάλυση και φαίνεται ότι το ξέρεις το θέμα. Γιατί δεν την περνάς στο λήμμα; --Spryom 17:04, 15 Ιουλίου 2006 (UTC)

Όλο το άρθρο είναι γραμμένο με τη χρήση τη λέξης κλαρίνο. Η επαναφέρατε το λήμμα στο κλαρίνο με ανακατεύθυνση από κλαρινέτο ή αλλάξτε και το άρθρο. Δεν έχει νόημα έτσι όπως είναι.--Ευγενία

Επιγλωσσίδιο: μήπως λέγεται απλά γλωσσίδιο; το ειδικό βάρος που έχει το κλαρίνο στη Ελληνική δημοτική μουσική: το ειδικό βάρος είναι όρος της χημείας. Μήπως θα ταίραιζε καλύτερα η σημασία, η σπουδαιότητα, η διάδοση σε αυτό το context;

• Ο όρος "επιγλωσσίδιο" που χρησιμοποίησα προέρχεται από ένα Ελληνικό εγχειρίδιο εκμάθησης κλαρίνου. Όμως, δε διαφωνώ ότι το γλωσσίδιο ακούγεται καλύτερα. Το πρόθεμα "επί" είναι ίσως πλεονασμός. Ο Φοίβος Ανωγειανάκης χρησιμοποιεί τον όρο γλωττίδα. Κάποιος ειδικός θα το ξέρει αυτό καλύτερα.--Spryom 19:57, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)
• Το ειδικό βάρος είναι όρος της φυσικής, αλλά χρησιμοποιείται ευρύτατα και μεταφορικά σε ανάλογες φράσεις, ακριβώς για να τονίσει τη σπουδαιότητα. --Spryom 19:57, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)

Συμφωνώ να γίνει η διάκριση κλασικού κλαρινέτου και ελληνικού λαϊκού κλαρίνου --Philologus 08:32, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)

• Πρέπει να μας εξηγήσεις πώς το εννοείς αυτό. Σαν όργανα είναι ακριβώς τα ίδια. Τί θα έχει το ένα άρθρο διαφορετικό από το άλλο; Εγώ πιστεύω ότι η παρούσα ανακατεύθυνση του κλαρίνου προς το κλαρινέτο, με παράλληλη παρουσία αναφορών στη δυτική και στην Ελληνική μουσική είναι πολύ ικανοποιητικά, μέχρι να μαζευτούν πολλά στοιχεία και καταστεί ανάγκη διαχωρισμού, όχι μεταξύ κλαρίνου και κλαρινέτου ως οργάνου, αλλά μεταξύ της θέσης του κλαρίνου στην Ελληνική και στη Δυτική μουσική.--Spryom 19:57, 13 Ιουλίου 2006 (UTC)

Ναι, ναι δεν διαφωνώ καθόλου. Δεν εννοώ να γραφούν διαφορετικά άρθρα, αλλά να διατηρηθεί η διάκριση όπως γίνεται μέσα σε ένα άρθρο, αυτό εδώ, και να υπάρχει η ανακατεύθυνση. Δεν ξέρω όμως μήπως υπάρχει διαφορά κουρδίσματος μεταξύ ελληνικού και κλασικού κλαρινέτου, αν δηλ. παίζουν σε διαφορετική θέση και έχουν διαφορετική έκταση. Δεν ξέρω, το ρωτάω. Αν γνωρίζει κάποιος το θέμα, ας το συμπληρώσει. Σίγουρα στα Λαϊκά μουσικά όργανα του Φ. Ανωγειανάκη, που δεν το έχω τώρα πρόχειρο, θα υπάρχουν αρκετά στοιχεία. --Philologus 18:45, 14 Ιουλίου 2006 (UTC)

Το παραδοσιακό μας κλαρίνο είναι πιο μπάσο, το λεγόμενο "σε Ντο" (δηλ. όταν παίζει γραμμένο Ντο, ακούγεται Ντο) ενώ το κλασικό κλαρινέτο είναι κυρίως σε Σιb (δηλ. όταν παίζει γραμμένο Ντο, ακούγεται Σιb) και λιγότερο σε Μιb (όταν παίζει γραμμένο Ντο, ακούγεται Mιb).

Papyrus 19:24, 14 Ιουλίου 2006 (UTC)

• Πολύ καλή ιδέα τα σχετικά με τις τονικότητες του κλαρίνου. Προσέθεσα στο λήμμα τα σχετικά. Σε ότι αφορά όμως το παραδοσιακό κλαρίνο το Σι♭ είναι και εδώ το πιο διαδεδομένο, βάσει της βιβλιογραφικής πηγής μου, που είναι ένα εγχειρίδιο εκμάθησης παραδοσιακού κλαρίνου. Ο Φ.Ανωγειανάκης δε λέει τίποτα για το θέμα. Το κλασσικό κλαρινέτο σε Σι♭ είναι εξ'ορισμού πιο μπάσσο από το Ντο (ένα ημιτόνιο τόνο χαμηλότερα).--Spryom 18:16, 16 Ιουλίου 2006 (UTC)

Εμένα γιατί δεν μου βγαίνουν οι υφέσεις στην οθόνη; μήπως θα θέλατε να βάλετε την εικονίτσα για πιο σίγουρα;--Philologus 20:25, 16 Ιουλίου 2006 (UTC)

Ο Ανωγειανάκης το αναφέρει, δεν λέει όμως που ηχεί το όργανο:

"Τα κλαρίνα που χρησιμοποιούν σήμερα οι λαϊκοί οργανοπαίκτες είναι συνήθως σε Ντο. Παλιότερα όμως έπαιζαν κλαρίνα σε μι μπεμόλ όπως και σε σι μπεμόλ."

Φ. Ανωγειανάκης, "Ελληνικά Λαϊκά Μουσικά Όργανα", Μέλισσα, σελ. 199

Στο "Ενοργάνωση ενορχήστρωση Μπάντας, Philip J. Lang, εκδ. ΝΑΣΟΣ" τα κλαρινέτα που αναφέρονται είναι:

• Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 1 τόνο κάτω)
• Κλαρινέτο σε Λα (ηχεί 3η μικρή κάτω)
• Κλαρινέτο σε Μιb (ηχεί 3η μικρή πάνω)
• Άλτο Κλαρινέτο σε Μιb (ηχεί 1 οκτάβα κάτω από το κλαρινέτο σε Μιb)
• Μπάσο Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 1 οκτάβα κάτω από το κλαρινέτο σε Σιb)
• Κόντρα Μπάσο Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 2 οκτάβες κάτω από το κλαρινέτο σε Σιb)

Είχα την εντύπωση ότι το παραδοσιακό ακούγεται μια 7η μικρή κάτω από το κλαρινέτο σε Σιb.

Όμως στο βιβλίο "Ορχηστρική Σκέψη" του Rene Leibowitz Jan Maguire, Τόμος 1, εκδ. ΝΑΣΟΣ, στη Φανταστική Συμφωνία του Berlioz έχει κάποια σημεία με κλαρινέτο σε Ντο το οποίο όμως δεν είναι άλτο.

Και αν κρίνω από την παρακάτω φράση:

"Backofen, who was exposed to Italian and French practices when he traveled to various courts throughout Germany, states that the treble clef is used for the C clarinet, but suggests that composers think (and transpose) parts in the tenor clef for the Bf clarinet and in the discant or soprano clef for the A clarinet."

"The Clarinet in the Classical Period", Albert R. Rice, Oxford University Press, 2003, σελ. 102

τότε δεν φαίνεται να υπήρξε άλλο κλαρινέτο σε Ντο παρά το κλασικό σοπράνο.

• • Συμφωνώ, δε νομίζω ότι υπάρχει παρά μόνο ένα κλαρίνο σε Ντο--Spryom 18:24, 17 Ιουλίου 2006 (UTC)

Έτσι η σειρά είναι:

• Κλαρινέτο σε Λα (ηχεί 3η μικρή κάτω)
• Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 1 τόνο κάτω)
• Κλαρινέτο σε Ντο (παραδοσιακό, ηχεί όπου γράφεται)
• Κλαρινέτο σε Μιb (ηχεί 3η μικρή πάνω)
• Άλτο Κλαρινέτο σε Μιb (ηχεί 1 οκτάβα κάτω από το κλαρινέτο σε Μιb)
• Μπάσο Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 1 οκτάβα κάτω από το κλαρινέτο σε Σιb)
• Κόντρα Μπάσο Κλαρινέτο σε Σιb (ηχεί 2 οκτάβες κάτω από το κλαρινέτο σε Σιb)

Papyrus 20:29, 16 Ιουλίου 2006 (UTC)

• Μετέφερα τον πίνακά σου, όμως υπάρχουν και άλλα κλαρινέτα, λιγότερο ή περισσότερο συνηθισμένα. Μια βόλτα σε κατασκευαστές οργάνων καθώς και στο γαλλικό wiki αρκεί για να το δεις κι εσύ.--Spryom 18:24, 17 Ιουλίου 2006 (UTC)

Ωραίο το πινακάκι που έφτιαξες.

Όντως από κλαρινέτα όσα τραβάει η ψυχή του καθενός.

Στο βιβλίο "The Cambridge Companion to the Clarinet" λέει:

"In general, the large family of little clarinets - in all there are nine, though several are no more than ghosts - has been rather neglected in books and dictionaries about the clarinet. The octave C, Bb A, and the sopranino E, have been referred to by several authorities and it is possible that instruments may have been made, but they have never had any real musical existence, since music written to be played on them has yet to be discovered. However, for the first half-century of its existence the D clarinet was predominant, and, with the Eb, has continued to have a considerable solo, chamber music and orchestral repertoire. The other high clarinets - in F, G and Ab - have been used in the past, though to a much more limited extent.

Οπότε, μόνο "High Clarinets" είχαμε/έχουμε εννέα!:

• in C
• in D
• in Eb
• in E
• in F
• in G
• in Ab
• in A
• in Bb

Βάλε τα Alto βάλε και τα υπόλοιπα.

Πάντως τα πιο χρησιμοποιούμενα πρέπει να είναι αυτά στο πινακάκι.

Papyrus 04:34, 18 Ιουλίου 2006 (UTC)

Εγώ να κάνω μια προτασούλα, απλά προς σκέψη και όχι προς συζήτηση: αν εξελιχτεί κι άλλο το άρθρο, το κομμάτι "το κλαρινέτο στην ελληνική δημοτική μουσική" θα μπορούσε να αποτελέσει το άρθρο Κλαρίνο, μαζί με λίγα εισαγωγικά από το Κλαρινέτο, ιστορικά στοιχεία και πληροφορίες για κάποιους σημαντικούς οργανοπαίχτες. Δεν ξέρω αν σηκώνει, απλά το λέω σαν ιδέα. Επίσης, υπάρχει και το κλαρινέτο στη τζαζ - Badseed ^{απάντηση} 11:39, 18 Ιουλίου 2006 (UTC)

Γλωττίδα και έτερα

Θα πρότεινα την αντικατάσταση του όρου επιγλωττίδιο με τον όρο γλωττίδα, ο οποίος είναι μάλλον πιο ακριβόλογος και σε ευρύτερη χρήση· υπόψην, οι περισσότεροι μουσικοί αναφέρονται στο εν λόγω αντικείμενο ως καλάμι, μονό στην περίπτωση του κλαρινέτου του σαξοφώνου κλπ, διπλό για το όμποε, το φαγκότο κλπ.

Ωραίος ο πίνακας, αλλά τα είδη των κλαρινέτων δεν είναι μόνο επτά. Στην αγγλική έκδοση της βικιπαίδειας μετράω τουλάχιστον δέκα, και σε ειδικότερη βιβλιογραφία αναφέρονται ακόμη περισσότερα (όχι απαραίτητα πλέον σε χρήση). Στη στήλη για την έκταση του κάθε οργάνου ποιά προτείνετε να είναι η μορφή της? Με εικονίδιο στο οποίο να αναπαρίσταται η έκταση με μουσική σημειογραφία, ή με τις νότες ονομαστικά (π.χ. Σι1 - Μι5)?

Ως προς το θέμα κλαρινέτο - κλαρίνο: πρόκειται σαφώς για το ίδιο όργανο (όπως και για τόσα άλλα που έχουν ενσωματωθεί στις παραδοσιακές μουσικές διαφόρων χωρών) και δεν νομίζω ότι ένα ξεχωριστό λήμμα θα ήταν αναγκαίο. Ωστόσο, μια ενότητα για το ρεπερτόριο του οργάνου, στην οποία μια παράγραφος θα αφιερωνόταν στην "ελληνική περίπτωση", θα έκανε μάλλον καλό. --Chrysalifourfour (συζήτηση) 04:36, 20 Ιουνίου 2012 (UTC)

Περί της ελληνικής καταγωγής του κλαρινέτου

Οι τελευταίες επεξεργασίες από τον χρήστη Κιλλόμπας τείνουν να υπερθεματίζουν την μάλλον άστοχη και σίγουρα αναπόδεικτη ελληνική καταγωγή του οργάνου. Η «πηγή» που παρατίθεται είναι μάλλον μπλογκ, το περιεχόμενο του οποίου έρχεται σε αντίθεση με τις υπόλοιπες πηγές. Ο αυλός ούτε κατασκευστικά, ούτε ηχητικά προσιδιάζει με το κλαρινέτο, ούτε και με τον άμεσο πρόγονό του, το σαλυμώ. Δεν κατανοώ προς τί αυτή η έμφαση στα «εθνικά» χαρακτηριστικά ενός οργάνου, το οποίο έχει σαφώς πολύ παλιές καταβολές και που στις μέρες μας έχει υιοθετηθεί από πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους μουσικές παραδόσεις. Και ως επίλογος το εξής: τα περισσότερα σύγχρονα μουσικά όργανα αποτελούν μετεξέλιξη πολύ παλαιότερων οργάνων, τα ίχνη των οποίων χάνονται στο παρελθόν, είτε αυτά εντοπίζονται στον ελληνικό γεωγραφικό χώρο, είτε στην Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Κίνα κλπ. Το ότι αναγνωρίζεται ένας αρχαίος ελληνικός πρόγονος ενός οργάνου δεν αποτελεί και λόγο να κοκορεύεται κανείς· τουναντίον, ας κοιτάξουμε λίγο το πόσο πίσω είμαστε στον τομέα της μουσικής παιδείας και καλλιέργειας, αντί να αναπαυόμαστε στις δάφνες των μακρινών μας συγγενών. --Chrysalifourfour (συζήτηση) 11:43, 16 Δεκεμβρίου 2013 (UTC)

Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιος άξιος αρκετά εκτός από τους Έλληνες, για να γράψει για τη μουσικότητα και τις μελωδίες που από την αρχαιότητα με καταγωγή τους την Ελλάδα αποτελούσαν μορφή έκφρασης και πολιτισμού. Η μουσική που υπήρξε ως βάση στην γενέτειρά της την Ελλάδα θα παίζει πάντα τον ξεχωριστό της ρόλο. Όσο για το κλαρίνο είναι ναι ένας απόγονος,όπως το ίδιο απόγονος είναι η Οθωμανική της Βυζαντινής καθώς προυπήρχε και κατ΄επέκταση σε όλους τους κλάδους μουσική, φαγητό κλπ. Αν κάποια από τις χώρες έχει μεγάλη καλλιέργια στην μουσική σήμερα σίγουρα αυτή είναι η Ελλάδα και σε αυτό συμφωνούνε όλοι. --Κιλλομπα (συζήτηση) 18:21, 23 Δεκεμβρίου 2013 (UTC)