Συζήτηση:Καϊάφας Ηλείας

Σχόλιο 1-2-2021

Κατάσταση:	νέα κοινοποίηση

Ο μύθος τη θέλει να πήρε το όνομά της από μία Νύμφη την Καλλιάφεια, που ζούσε στο σπήλαιο Ανιγρίδων Νυμφών. Εκεί ζούσαν και οι νύμφες Πηγαία και Ίασις, και στην τελευταία αποδιδόταν και η ιαματική ιδιότητα των νερών. Ο λόγος για τη λίμνη Καϊάφα, στην Ηλεία που λέγεται πως «γεννήθηκε» από έναν μεγάλο σεισμό τον 6 αι. μ.Χ. Σήμερα, αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Ηλείας, βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα ενώ διαθέτει και ιαματικά νερά. Οι ιαματικές ιδιότητες του νερού της πηγής Καϊάφα ήταν ήδη γνωστές από την αρχαιότητα, και σύμφωνα με τους αρχαίους οφείλονταν στις νύμφες που κατοικούσαν στα δάση που πλαισιώνουν την περιοχή. Για το λόγο αυτό τις τιμούσαν με ιδιαίτερη ευλάβεια, αφιερώνοντάς τους περικαλλείς ναούς και ιερά. Όσοι επισκέπτονται τον Καϊάφα δεν έρχονται εδώ μόνο για την υδροθεραπεία, αλλά και για να θαυμάσουν το μοναδικό φυσικό τοπίο και να επιδοθούν σε δραστηριότητες όπως τα θαλάσσια σπορ που προσφέρει η περιοχή. Η πανέμορφη, γαλήνια φύση προσφέρει επίσης το κατάλληλο σκηνικό για απόλυτη χαλάρωση, μακριά από τους ξέφρενους ρυθμούς της πόλης. Τα θερμά, ιαματικά νερά της λίμνης θεωρούνται κατάλληλα για δερματικά προβλήματα, ρευματισμούς, παθήσεις του ήπατος και άσθμα, και έχουν πολλές φορές εξυμνηθεί από όσους δοκίμασαν την υδροθεραπεία ως λύση σε κάποιο αντίστοιχο πρόβλημά τους. Η πίστη στη θεραπευτική τους ιδιότητα ανάγεται σε αρχαιοτάτους χρόνους: σύμφωνα με τον Παυσανία, στο σπήλαιο που υπάρχει στα δυτικά της περιοχής, το επονομαζόμενο των «Ανιγρίδων Νυμφών», κατοικούσαν οι νύμφες Καλλιάφεια, Πηγαία και Ίασις. Από την πρώτη προέρχεται το σημερινό όνομα της περιοχής, Καϊάφας, ενώ τα ονόματα των δύο άλλων μαρτυρούν την ύπαρξη θεραπευτικών υδάτων. Ο Παυσανίας πέρασε από τον Καϊάφα μεταξύ των ετών 160-173 μ.Χ. Στο κεφάλαιο Ηλιακά της “Ελλάδος περιηγήσις”* περιγράφει τον Άνιγρο ποταμό σαν ρέμα με δύσοσμα νερά, να ρέει από το όρος Λαπίθα, να διασχίζει τον χώρο που σήμερα καταλαμβάνει η λίμνη μέχρις ότου συναντήσει το ρέμα του Ακίδαντα. Στο σπήλαιο των Ανιγρίδων, κατά τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Δάρδανος, ο πρόγονος των Τρώων, ενώ στην πηγή λέγεται ότι ξέπλυνε τα τραύματά του ο Κένταυρος Νέσσος, ο οποίος είχε χτυπηθεί από τα δηλητηριώδη βέλη του Ηρακλή, πράγμα που εξηγεί και τη δυσοσμία των νερών. Και ο Στράβωνας περιηγήθηκε στην περιοχή (14 π.Χ.) και κατέγραψε όσα είδε στο κεφάλαιο Η΄ του έργου του “Γεωγραφικά”. Αναφέρει την ύπαρξη των δύο σπηλαίων. Σχετικά με το σπήλαιο των Ανιγρίδων Νυμφών και τον Άνιγρο ποταμό αναφέρει: «…όλο το έδαφος γύρω από το Σπήλαιο των Ανιγρίδων Νυμφών γίνεται υγρόν και ελώδες εξ΄ αιτίας μιας πηγής της οποίας τα ύδατα χύνονται κατά μέγα μέρος εις τον Άνιγρον ποταμόν και επειδή ο ποταμός αυτός παρόλο το βάθος του είναι ολίγο ορμητικός, η τοποθεσία μεταβάλλεται εις έλος ακίνητον, του ποταμού δε τούτου τα ύδατα έχουν οσμήν βαρείαν, ομοίαν προς την οσμήν του θείου»** Το υδροθεραπευτήριο αποτελεί σημαντική πηγή τουρισμού για την περιοχή, προσελκύοντας επισκέπτες όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο. Τα ιαματικά νερά είναι πλούσια σε υδρόθειο, ενώ η θερμοκρασία παραμένει σταθερή στους 20-30 °C στο διάστημα από Μάιο μέχρι Οκτώβριο, που είναι και η καταλληλότερη περίοδος για λουτροθεραπεία. Η έκτασή της λίμνης φτάνει τα 1.500 στρέμματα, ενώ κάποτε κάλυπτε 4.000 στρέμματα. Το μήκος της φτάνει τα 3 χιλιόμετρα και το βάθος τα 2 μέτρα. Στις όχθες της βρίσκεται η ομώνυμη λουτρόπολη, ενώ μέσα στη λίμνη βρίσκεται και το νησάκι της Αγίας Αικατερίνης. Ακολουθούν αποσπάσματα από το πρωτότυπο κείμενο του Παυσανία και του Στράβωνα* [5.7]ἀναστρέψαντι δὲ αὖθις ἐπὶ τὸ Σαμικὸν καὶ διοδεύοντι τὸ χωρίον, Ἄνιγρος ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν. τούτου τὸ ῥεῦμα τοῦ ποταμοῦ πολλάκις ἀνείργουσιν οἱ ἄνεμοι βίαιοι πνέοντες: φοροῦντες γὰρ κατ' αὐτὸν τὴν θῖνα ἐκ τοῦ πελάγους ἐπέχουσι τοῦ πρόσω τὸ ὕδωρ. ὁπότε οὖν ἀμφοτέρωθεν ἡ ψάμμος ὑπό τε τῆς θαλάσσης καὶ τὰ ἐντὸς ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ διάβροχος γένοιτο, ἐνταῦθα καὶ ὑποζυγίοις καὶ ἀνδρὶ ἔτι μᾶλλον εὐζώνῳ καταδῦναι κίνδυνός ἐστιν ἐς αὐτήν. [5.8] ὁ δὲ Ἄνιγρος οὗτος ἐξ Ἀρκαδικοῦ μὲν κάτεισιν ὄρους Λαπίθου, παρέχεται δὲ εὐθὺς ἀπὸ τῶν πηγῶν ὕδωρ οὐκ εὐῶδες, ἀλλὰ καὶ δύσοσμον δεινῶς... [5.11] ἔστι δὲ ἐν τῷ Σαμικῷ σπήλαιον οὐκ ἄπωθεν τοῦ ποταμοῦ, καλούμενον Ἀνιγρίδων νυμφῶν. ὃς δ' ἂν ἔχων ἀλφὸν ἢ λεύκην ἐς αὐτὸ ἐσέλθῃ, πρῶτα μὲν ταῖς νύμφαις εὔξασθαι καθέστηκεν αὐτῷ καὶ ὑποσχέσθαι θυσίαν ὁποίαν δή τινα, μετὰ δὲ ἀποσμήχει τὰ νοσοῦντα τοῦ σώματος: διανηξάμενος δὲ τὸν ποταμὸν ὄνειδος μὲν ἐκεῖνο κατέλιπεν ἐν τῷ ὕδατι αὐτοῦ, ὁ δὲ ὑγιής τε ἄνεισι καὶ ὁμόχρως.

Παυσανίας, "Ελλάδος περιήγησις", Ηλιακών Α, V.5

• • πρὸς γὰρ δὴ τῶι ἄντρωι τῶν Ἀνιγριάδων νυμφῶν ἐστι πηγή, ὑφ᾽ ἧς ἕλειον καὶ τιφῶδες τὸ ὑποπῖπτον γίνεται χωρίον· ὑποδέχεται δὲ τὸ πλεῖστον τοῦ ὕδατος ὁ Ἄνιγρος βαθὺς καὶ ὕπτιος ὢν ὥστε λιμνάζειν· θινώδης δ᾽ ὢν ὁ τόπος ἐξ εἴκοσι σταδίων βαρεῖαν ὀσμὴν παρέχει καὶ τοὺς ἰχθῦς ἀβρώτους ποιεῖ. Στράβων, "Γεωγραφικά", Κεφάλαιο Η. Αναφορά: 62.38.219.46 17:09, 1 Φεβρουαρίου 2021 (UTC)