Συζήτηση:Ανρί Μπεργκσόν

Ποιο το μέλλον αυτού? --Alaniaris 14:04, 16 Ιουλίου 2008 (UTC)

Αν δεν το γράψει κάποιος, σηκώνει γρήγορη διαγραφή *Αλέξανδρος 14:38, 16 Ιουλίου 2008 (UTC)

"Όσο κι αν η εμφάνιση του ανθρώπου δίνει την εντύπωση πως ο στόχος όλης της δημιουργικής διαδικασίας που ακολούθησε η ζωική ορμή ήταν αυτός, στην πραγματικότητα δε συνέβη κάτι τέτοιο." Σοβαρά τώρα; Πρέπει να ξαναδουλευτεί το άρθρο με ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ.

Το κείμενο είναι σύλλαθος το αλλάζουμε όλο.

Ο Ανρί Μπερξόν είναι ο μεγαλύτερος Γάλλος φιλόσοφος του 20ου αιώνα. Ακόμα και στη Γαλλία των είχαν ξεχάσει λόγω Χάιντεγγερ μέχρι ο Ζιλ Ντελέζ να γράψει τον < Μπερξονισμό > . Τώρα τελευταία η σκέψη του έχει αναβιωθεί. Τον Έχω διαβάσει πολλές φορές όλον (καμια 10αριά φορές το Ύλη και Μνήμη) και γράφω βιβλίο για αυτόν στα ελληνικά.

Ο Μπέργκσον και η Ψυχή 1. Ο Μπέργκσον στο Ύλη και Μνήμη(πρώτο κεφάλαιο) λέει ότι αν αφήσουμε όλες τις θεωρίες για το σώμα και το πνεύμα έχουμε μπροστά μας εικόνες. Αυτό είναι άμεσο δεδομένο. Υπάρχουν δύο συστήματα εικόνων, οι αλληλεο-εξαρτημένες εικόνες μεταξύ τους(κίνηση) δίχως κέντρο- το σύστημα των εξωτερικών εικόνων- το σύστημα της φυσιολογίας και επιστήμης και ένα δεύτερο σύστημα που όλες οι εικόνες έχουν ένα κέντρο το οποίο είναι το σώμα μου. Τι είναι το σώμα? Και αυτό εικόνα δεν μπορεί να δημιουργήσει εικόνες γιατί αυτό είναι αδύνατο εφόσον οι εξωτερικές εικόνες υπάρχουν έξω αυτό. Οπότε έχουμε το σύστημα της αντίληψης και το σύστημα της επιστήμης. Τι είναι το ανθρώπινο σώμα; Tο ανθρώπινο σώμα είναι γεμάτο μηχανισμός τους ονομάζει αισθητο-κινητικόύς μηχανισμούς και είναι στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι τίποτα, υπάρχει και το περιφερειακό νευρικό σύστημα τα κεντριπετικά και τα αποκεντρικά νεύρα. Δηλαδή τα νεύρα που έρχονται και αυτά που φεύγουν. Με λίγα λόγια υπάρχουν μηχανισμοί που επιλέγουν την αντίδραση στον ερεθισμό. Πρώτα κάτι έρχεται απέξω(κίνηση) πάει ως το κεντρικό νευρικό σύστημα ο αυτοματισμός επιλέγει την αντίδραση και στέλνετε σήμα δράσης. Έτσι θα ήταν αν ήμασταν αυτόματα διχως μνήμη κάπως έτσι ζουν τα μυρμήγκια αντιδρούν αμέσως. Εμείς τα ανώτερα θηλαστικά αργούμε λίγο να αντιδράσουμε και άρα επιλέγουμε το είδος της αντίδρασης. Σόλομον. 2 Ο Ανρί Μπεργκσόν ισχυρίζεται ότι και το πνεύμα και το σώμα υπάρχουν( Ύλη και Μνήμη, Πρόλογος). Το βιβλίο αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη και συνύπαρξη αυτών των δύο διαστάσεων της ουσίας. Η ύλη δεν είναι τίποτε μόνη της είναι εικόνες δηλαδή αντίληψη(Μπέρκλευ, Αρχές της ανθρώπινης γνώσης, 1η παράγραφος). Δίχως την αντίληψη δεν υπάρχει τίποτα. Η αντίληψη είναι λειτουργεία της δράσης δηλαδή αντιλαμβανόμαστε για να δράσουμε αν δεν δρούσαμε δεν θα αντιλαμβανόμασταν. Γενικά το ανθρώπινο και θηλαστικό σώμα(γάλα) είναι κέντρο δράσης. Τι είναι τα νεύρα το εξηγήσαμε στο προηγούμενο κείμενο. Η Μνήμη είναι απαραίτητη για την δράση. Υπάρχουν δύο είδη μνήμης η δραστική και η ανενεργώς μνήμη. Η δραστική μνήμη είναι μέσα στο σώμα(αίσθημα-αφή) και είναι αισθητο-κινητήρια. Αυτή η μνήμη είναι έτοιμοι μηχανισμοί αντίδρασης. Ενεργοποιούνται όταν έρχεται μια κατάλληλη αντίληψη. Αν δω έναν επικίνδυνο σκύλο θα το σκεφτώ λίγο και θα ενεργοποιήσω έναν μηχανισμό αντίδρασης, αυτός βρίσκεται στο σκληρό μέρος του εγκεφάλου(τρίτος λοβός δεξιά). Αυτοί οι μηχανισμοί μπορούν να αλλάξουν με την κατάλληλη εκπαίδευση. Αρκεί να μην αντιδράσεις μια φορά και θα φτιαχτεί νέος μηχανισμός, με την επανάληψη αυτός ο νέος μηχανισμός επιβάλεται. Για το δεύτερο είδος μνήμης θα μιλήσουμε σε επόμενο κείμενο μας. Σόλομον.

3. Η Μπεργκσονική θεωρία της Γνώση - Σόλομον. Ο Κάντ λέει μπούρδες. Ότι καλό υπάρχει εκεί μέσα είναι από τον Αριστοτέλη(κατηγορίες), τον Χιούμ(Εποπτεία) και τον Μπέηκον(Φυσικη. Κλείνει αυτό. Διαβάστε τον αλλά λέει μπούρδες έχω διαβάσει της σημειώσεις "της σιωπηλής δεκαετίας", αυτά για τον Καντ.

Ο Μπέργκσον τα λέει καλύτερα. Λέει ότι η Κριτική αν δεν είχαν περάσει ο Λάιμπνιτς και ο Χιούμ θα ήταν άχρηση. Ο Μπέρκλευ είναι καλύτερος από αυτούς, έκανε μια μεγάλη χάρη στην φιλοσοφία εξήγησε ότι πρώτα είναι η εικόνα.Τελος πάντων.

Λοιπόν τι λέει ο Μπέργκσον. Οτί η γνώση είναι απόλυτη. Υπάρχουν δύο ήδη απόλυτης γνώσης η φιλοσοφία και η επιστήμη. Η φιλοσοφία γνωρίζει απόλυτα το πνεύμα(ασώματο) και η επιστήμη την Ύλη(εικόνες). Γιατί απολύτη; Γιατί δεν έχουμε τίποτα καλύτερο δηλαδή η επιστήμη αν είναι σωστή επιστήμη εξηγει την Ύλη καλύτερα από οτιδήποτε. Επιστήμη και Φιλοσοφία έχουν διαφορετικές χώρες είναι απόλυτα διακριτές και πρέπει να πλησιάσουν. Η Βιολογία είναι λάθος. Λέει ότι η επιστήμη όταν ασχολείται με το ζωντανό είναι Βάναυση. Λέει ότι χρειαζόμαστε μια ΦΙλοσοφική βιολογία που την ξεκίνησε στην < Δημιουργική Εξέλιξη>. Τι λέει αυτό το Βιβλίο, ότι η εξέλιξη είναι σωστή θεωρία απλά δεν καταλαβαίνει ότι κάποια είδη προχωράνε και άλλα μένουν στάσιμα. Τι σημαίνει αυτό; Θα το εξηγήσουμε σε επόμενο κείμενο.

4. Ο Ανρί Μπεργκσόν μιλάει για τη μνήμη στο κεφάλαιο II < Η αναγνώριση των εικόνων. Η μνήμη και το μυαλό>. Εκεί μαθαίνουμε ότι η αντίληψη για την οποία μιλούσαμε προηγουμένως υπάρχει αλλά είναι αφαίρεση. Είναι η καθαρή αντίληψη ένα όριο που δεν φτάνουμε ποτέ αλλά που πρέπει να το προυποθέσουμε αν θέλουμε να εξηγηθεί η μικτή αντίληψη. Γενικά η εμπειρία είναι γεμάτη μικτά. Λοιπόν - η αντίληψη προυποθέτει επίσης την μνήμη ως συνθήκη της. Για την καθαρή μνήμη θα μιλήσουμε αργότερα. Ας μιλήσουμε για την μικτή μνήμη. Είναι η μνήμη-εικόνα και η μνήμη-ενθύμιο. Γενικά ο εγκέφαλος εμποδίζει την μνήμη. Παρουσιάζει σε εικόνα μόνο ότι είναι αναγκαίο για το Παρόν. Το παρόν είναι δράση. Η μνήμη είναι απαραίτητη για την δράση. Αν δω τον Γιώργο παραδείγματος χάριν βλέπω μια εικόνα. Γύρω του υπάρχουν άλλες εικόνες και όλες κινούνται. Η εικόνα είναι κίνηση. Για να αναγνωρίσω τον Γιώργο χρειάζονται δύο μνήμες. 1) Η μνήμη του παρόντος. Αυτή είναι η πιο άχρηστη μνήμη αλλά είναι αναγκαία για την αναγνώριση γιατί διαφορετικά ο Γιώργος θα ήταν απλά χρώματα. 2)Η μνήμη του παρελθόντος δηλαδή οι προηγούμενες φορές που είδα τον Γιώργο. Αυτές οι μνήμες-ενθύμια γίνονται εικόνες και προβάλλονται πάνω στην εικόνα του Γιώργου. Δηλαδή μέσα μου λέω παραδείγματος χάριν ότι χθες ο Γιώργος έφαγε ξύλο μάλλον έρχεται να ζητήσει βοήθεια. Το παρόν επιβεβαιώνει την αναγνώριση. Αυτά για την μικτή μνήμη. Θα μιλήσουμε για την καθαρή μνήμη αργότερα. Για την Μπερζονική θεωρία του χρόνου έχουμε ήδη μιλήσει σε άλλο μας βιβλίο. Δεν θέλουμε να επαναληφθούμε εδώ αλλά θα κάνουμε μια υπενθύμιση αργότερα. Σόλομον Μελχί.

5. Ο Μπέργκσον πολλές φορές αναρωτιέται αν η μνήμη είναι αιώνια. Μας λέει στο κεφάλαιο III ότι δεν γίνεται να αποδειχθεί η αιωνιότητας της μνήμης. Η μνήμη όμως είναι κάτι ανεξάρτητο από το σώμα. Ο Μπέργκσον λέει ότι η αιωνιότητα είναι αναπόδειχτε. Αντίθετα- η εποπτεία είναι στιγμιαία η για να είμαστε πιο ακριβής είναι η εποπτεία του χρόνου. Αυτόν τον χρόνο τον αποκαλεί διάρκεια και αποτελείται από παρελθόν και παρόν. Το μέλλον δεν το ξέρουμε είναι απρόβλεπτο αλλα μπορούμε να κάνουμε κάποιες προβλέψεις. Στην αστρονομία οι προβλέψεις είναι έγκυρες γιατί οι πλανήτες(ύλη) επαναλαμβάνουν ακριβώς το παρελθόν τους. Όσον αφορά εμάς για να γίνει σωστή πρόβλεψη θα πρέπει να γνωρίζουμε κάθε λεπτομέρεια του παρελθόντος μας. Ας επιστρέψουμε στην μνήμη. Η καθαρή μνήνη είναι ανενεργή και αδύναμη. Δεν έχει κανένα λόγο να γίνει παρούσα καθώς θα εμπόδιζε την δράση. Αν θες όμως να γίνεις φιλόσοφος πρέπει για κάποιο καιρό να πεις όχι στη δράση και να προσπαθήσεις να θυμηθείς. Πως θυμόμαστε; Τοποθετούμε τον εαυτό μας στο παρελθόν. Σολομον Μελχί.

6. Στο ύλη και μνήμη κάνουμε μια υπόθεση( 2ο Κεφάλαιο), εκεί ο Ανρί Μπερξόν αφού παρατηρεί ότι εκτός της οργανικό-αυτοματική μνημη υπάρχουν και κάποιες μνήμες ανεξάρτητες δηλαδή που είναι σαν να αιωρούντε στο παρελθόν επιστρέφει στην αρχή ότι το σώμα είναι κέντρο δράσης. Έτσι, εφόσον αυτές οι μνήμες είναι αχρείαστες είναι πολύ λογικό να παραμείνουν ανενεργές(virtuel) ενώ η αυτόματη μνήμη είναι ενεργή(actuel) . Λοιπόν – θα κάνουμε την υπόθεση ότι υπάρχουν δύο μνήμες. 1. Η ενεργή μνήμη – μνήμη του παρόντος – αυτή που έρχεται από το αντικείμενο το οποίο έχουμε ξανασυναντήσει και είναι συμπυκνωμένη μνήμη. Αυτή η μνήμη προκαλεί άμεσες αντιδράσης, παραδείγματος χάριν βλέπω ένα έντομο και είτε το πατάω είτε τρεχω. 2. Η δεύτερη μνήμη. Η μνήμη που είναι ανεξάρτητη από το παρόν οι οποία αιωρείται ανενεργή στο παρελθόν. Αυτή η μνήμη είναι υποκειμενική. Προέρχεται από το πνεύμα το πνεύμα δρα πάνω στα αντικείμενα μέσω αυτής της μνήμης και με τον χρόνο μπορεί να γίνει και αυτή μηχανισμός. Θα συνεχίσουμε με την εξακρίβωση της ποιότητας αυτής της μνήμης και θα δούμε πως συνδέεται με το παρόν(ύλη) στην συνέχεια. Σόλομον Μελχί— ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη Manousos Salomon (συζήτηση • συνεισφορά) 04:29, 3 Νοεμβρίου 2020‎ (UTC).

Ξεκινάμε από της επιρροές.

Πριν - Πλωτίνος, Αριστοτέλης, Καντ. Μετά - Μπρουνσβιτς, Ντελέζ, Γουάιτχεντ, Τζέημς.— ανυπόγραφο σχόλιο του χρήστη Manousos Salomon (συζήτηση • συνεισφορά) 04:30, 3 Νοεμβρίου 2020‎ (UTC).