Στεφανία του Μιγύ
| Στεφανία του Μιγύ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας |
| Θάνατος | 1197 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ραϊνάλδος του Σατιγιόν (από 1177)[1] Χάμφρεϋ Γ΄ του Τορόν (από 1163) Miles of Plancy (από 1173) |
| Τέκνα | Χάμφρεϋ Δ' του Τορόν[2] Ισαβέλλα του Τορόν[2] Ρενώ του Σατιγιόν[3] Αλίκη του Σατιγιόν[3] |
| Γονείς | Φιλίπ ντε Μιγί[2] και Isabelle[2] |
| Αδέλφια | Renier of Milly[2] Helena of Milly[2] |
| Οικογένεια | οίκος του Μιγύ |
Η Στεφανία του Μιγύ, γαλλ.: Stephanie de Milly, dame d'Outre-Jourdain, de Montréal (π. 1145/1155 – c. 1197) ήταν κυρία της Υπεριορδανίας το 1169–1197 και μία σημαντική προσωπικότητα στο βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Ήταν επίσης γνωστή ως Ετιενέτ ντε Μιγύ. Παντρεύτηκε τρεις φορές· πρώτα με τον Χάμφρεϋ Γ΄ κύριο του Τορόν, έπειτα με τον Μιλ του Πλανσύ· και μετά με τον Ραϋνάλδο του Σατιγιόν.
Καταγωγή και πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν η νεότερη κόρη του Φιλίππου του Μιγύ, κύριο της Ναμπλούς, και της Ισαβέλλας της Υπεριορδανίας, η οποία η ίδια ήταν κόρη και κληρονόμος του Μαυρικίου του Μονρεάλ, κυρίου της Υπεριορδανίας. Μέσα από τους διάφορους γάμους της, αρκετοί από τους συζύγους της έγιναν κύριοι της Υπεριορδανίας. Ο πρώτος γάμος της το 1163, ήταν με τον Χάμφρεϋ Γ΄ κύριο του Τορόν, ο οποίος απςβίωσε το 1173. Αυτός ο γάμος απέκτησε δύο παιδιά:
- Χάμφρεϋ Δ΄,
- Ισαβέλλα, παντρεύτηκε τον Ρουπέν Γ΄ των Ρουπενιδών πρίγκιπα της Αρμενίας. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Μιλ του Πλανσύ κύριος της Υπεριορδανίας, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1174.
Ο 3ος γάμος της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1177 παντρεύτηκε τον Ρεϋνάλδο των Σατιγιόν, τον πρώην πρίγκιπα της Αντιόχειας, ο οποίος είχε πρόσφατα απελευθερωθεί από την αιχμαλωσία στο Χαλέπιο. Μέσω της Στεφανίας, ο Ρεϋνάλδος διαδέχθηκε ως κύριος συζυγικώ δικαιώματι (jure uxoris) της Υπεριορδανίας, και χρησιμοποίησε τη νέα του θέση για να παρενοχλήσει τις διαδρομές των μουσουλμανικών καραβανιών και προσκυνητών. Το 1183 απείλησε ακόμη και να επιτεθεί στην ίδια τη Μέκκα. Το 1180 ο Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ αρραβώνιασε την οκτάχρονη ετεροθαλή αδελφή του Ισαβέλλα (Α΄) των Ανζού με τον γιο τής Στεφανίας, Χάμφρεϋ. Ο γάμος τελέστηκε στο κάστρο του Κεράκ το 1183. Οι τελετές διακόπηκαν από την άφιξη του Σαλαντίν, ο οποίος πολιόρκησε το Κεράκ σε απάντηση στις απειλές του Ραϋνάλδου κατά της Μέκκας. Σύμφωνα με το χρονικό του Ερνούλ, η Στεφανία έστειλε αγγελιοφόρους στον Σαλαντίν, υπενθυμίζοντάς του τη φιλία που είχαν όταν ήταν φυλακισμένος στο Κεράκ πολλά χρόνια πριν. Αυτό πιθανότατα είναι μυθοπλασία, ή κάποιο λανθασμένο γεγονός, καθώς δεν είναι γνωστό αν ο Σαλαντίν κρατήθηκε ποτέ όμηρος στο Κεράκ. Ο Σαλαντίν δεν έλυσε την πολιορκία, αλλά συμφώνησε να μη στοχοποιήσει το γαμήλιο δωμάτιο του Χάμφρεϋ και της Ισαβέλλας. Η πολιορκία σύντομα έληξε από τον βασιλιά Βαλδουίνο Δ΄. Η Παλαιά Γαλλική Συνέχεια του Γουλιέλμου της Τύρου ισχυριζόταν, ότι η Στεφανία μισούσε τη μητέρα της Ισαβέλλας, Μαρία Κομνηνή, και την εμπόδιζε να έχει οποιαδήποτε επαφή με την κόρη της. Αυτό πιθανότατα οφειλόταν σε πολιτικούς λόγους: ο Βαλδουίνος Δ΄ είχε κανονίσει τον γάμο, για να απομακρύνει το κορίτσι από την επιρροή τής οικογένειας τού θετού πατέρα της, των Ιμπελέν.
Σύλληψη του Χάμφρεϊ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ραϋνάλδος συνέχισε να παρενοχλεί τις διαδρομές των καραβανιών και των προσκυνητών, οδηγώντας στην εισβολή του Σαλαντίν στο βασίλειο το 1187. Ο Ραϋναλδος σκοτώθηκε στη μάχη του Χαττίν που ακολούθησε, στην οποία ο Χάμφρεϋ Δ΄ αιχμαλωτίστηκε. Ο Σαλαντίν συμφώνησε να επιστρέψει τον Χάμφρεϋ στη Στεφανία, με αντάλλαγμα το Κεράκ και το Μονρεάλ. Τα κάστρα αρνήθηκαν, ωστόσο, να παραδοθούν, και η Στεφανία ευσυνείδητα έστειλε τον γιο της πίσω στην αιχμαλωσία υπό τον Σαλαντίν. Ο Σαλαντίν τη λυπήθηκε, και τον άφησε ελεύθερο. Το δικό της πριγκιπάτο, η Υπεριορδανία, και τα κάστρα της χάθηκαν από τον Σαλαντίν μέσα σε λίγα χρόνια μετά τη μάχη του Χαττίν, και καθώς βρισκόταν πολύ μακριά από τις ακτές της Μεσογείου, όπου βρίσκονταν τα εναπομείναντα οχυρά των Σταυροφόρων, παρέμεινε σε μουσουλμανικά χέρια.
Καθώς ο γιος της, Χάμφρεϋ Δ΄, είχε προφανώς αποβιώσει πριν από αυτήν, κληρονόμος της Στεφανίας (καθώς και κληρονόμος του Τορόν) ήταν η κόρη της, Ισαβέλλα.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Auguste-Arthur, Comte de Beugnot, επιμ. (1843). RHC Lois II (στα French και Latin). Paris: R.H.C.
- Frankel, Rafael (1988). «Topographical notes on the territory of Acre in the Crusader period». Israel Exploration Journal 38: 249–272.
- L. de Mas-Latrie, Chronique d'Ernoul et de Bernard le Trésorier, (in French) Paris, Société de l'histoire de France, 1871.
- William of Tyre, Historia Rerum In Partibus Transmarinis Gestarum (A History of Deeds Done Beyond the Sea), (in English) translated by E. A. Babock and A. C. Krey, Columbia University Press, 1943.
- William of Tyre, Chronique Willelmi Tyrensis Archiepiscopi Chronicon, (in French) edition by R.B.C. Huygens; identification of historical sources and determination of dates fixed by H. E. Mayer and G. Rosch, Turnholti: Brepol, 1986. 2 v. (1170 p. compless.)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p70905.htm#i709045. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλική) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ 3,0 3,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλική) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.