Στέφαν Μαραμόντε
| Στέφαν Μαραμόντε | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14ος αιώνας Απουλία |
| Θάνατος | 15ος αιώνας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Gojko Balšić Ivan Strez Balšić |
| Οικογένεια | Οίκος Μπάλσιτς |
Ο Στέφαν Μαραμόντε, σερβικά κυριλλικά: Стефан Балшић / Stefan Balšić (άκμασε 1419-40) από τον Οίκο Μπάλσιτς, γνωστός ως Stefan Maramonte, ήταν ευγενής στη Ζέτα.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν γιος του Koνσταντίν κυρίου του Κρούγιε [2] και της Ελένα Τόπια, κόρης τού Καρόλου Τόπια πρίγκιπα της Αλβανίας. Μετά το τέλος του Κονσταντίν (1402), η Ελένα μετέβη στη Δημοκρατία της Βενετίας και μετά έζησε με την αδελφή της Μαρία. Δεδομένου ότι η Μαρία ήταν παντρεμένη με τον Φίλιπ Μαραμόντε, οι Βενετοί και οι Ραγκούζιοι συχνά αναφέρονταν στον Στέφαν Μπάλσιτς με το όνομα Mαραμόντε. [3] Αρχικά ήταν στενός συνεργάτης τού 2ου εξαδέλφου του Μπάλσα Γ΄ κυρίου της Ζέτας (βασ. 1403-1421), όντας υποτελής του. [2] Ο Μπάλσα Γ΄ και ο Στέφαν πολέμησαν ενάντια στη Δημοκρατία της Βενετίας και ο Στέφαν βοήθησε στη διαχείριση της γης ως συγκυβερνήτης με τον Μπάλσα Γ΄, [4] ωστόσο δεν διαδέχθηκε τον Μπάλσα Γ΄. [5] Ο Μπάλσα Γ΄, ο οποίος απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1421, είχε αποφασίσει να περάσει την εξουσία της Ζέτας στον θείο του Στέφανο Λαζάρεβιτς δεσπότη της Σερβίας. Όταν άρχισε ο Β΄ Πόλεμος για το Σκουτάρι μεταξύ Βενετίας και δεσπότη Στεφάνου, [5] ο Στέφαν έφυγε από την Απουλία το καλοκαίρι του 1426, αναζητώντας να πάρει τη Ζέτα. [6] Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης των ετών 1427–28, ο Μαραμόντε πήγε στην Οθωμανική Αυλή, όπου ζήτησε την υποστήριξη τού σουλτάνου Μουράτ Β΄ για τον διορισμό του ως κυρίου της Ζέτας. Εκεί συνάντησε τον Σκεντέρμπεη, ο οποίος ήταν όμηρος στην οθωμανική Αυλή. [7] Ο Μαραμόντε παντρεύτηκε τη Βλάικα Καστριώτη, αδελφή του Σκεντέρμπεη. Υποστηριζόμενος από τους Οθωμανούς, ο Mαραμόντε, συνοδευόμενος από τον Γκογίτσιν Κρνογιέβιτς και τον Τάνους Ντουκαγίιν, λεηλάτησε την περιοχή γύρω από το Σκουτάρι και το Ουλτσίνγι και επιτέθηκε στο Ντρίβαστ το 1429, αλλά δεν κατάφερε να το καταλάβει. [8] Δεδομένου ότι οι προσπάθειές του απέτυχαν, ο Mαραμόντε παραδόθηκε στους Βενετούς και υπηρέτησε ως στρατιωτικός τους αξιωματικός στις εκστρατείες στη Φλάνδρα και τη Λομβαρδία. [9]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Βλάικα Καστριώτη, κόρη τού Ιωάννη κυρίου του Ματ. Η Βλάικα ήταν αδελφή τού Σκεντέρμπεη κυρίου της Αλβανίας.
Σχολιασμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το όνομά του ήταν Stefan Balšić (λατινικά: Stephanus de Balsis), αλλά ονομαζόταν Stefan Maramonte (ser. Stefan Crnogorac, de. Stephan Czernogoraz), που σημαίνει "Στέφανος από το Μαύρο Βουνό (Μαυροβούνιο)" (λατινικά: Stephanus de Maramonte Zarnagorae).
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Milan Šufflay (1920). Kostadin Balšić, 1392-1402: historijski roman u tri dijela. Merkur. σελ. 197.
Stefan de Maramonte
- ↑ Bešić, Zarij M. (1970), Istorija Crne Gore / 2. Crna gora u doba oblasnih gospodara., Titograd: Redakcija za istoiju Crne Gore, σελ. 119, OCLC 175122851, https://www.scribd.com/doc/82440321/Grupa-Autora-Istorija-Crne-Gore-2-tom-2
- ↑ Božić, Ivan (1979). Nemirno Pomorje XV veka. Srpska književna zadruga. σελ. 176.
- ↑ 5,0 5,1 Zagreb (Croatia). Leksikografski zavod FNRJ.· Ivo Cecić (1955). Enciklopedija Jugoslavije. Jugoslavenski leksikografski zavod.
... nazivali Stefan de Maramonte. Neko vrijeme on je ratovao s BalSom proti v Mleíana i uíestvovao s njim u upravljanju zemljom, ali nije naslijedio BalSu. A kada je poíela borba izmedu despota Stefana i Mlecana oko zetskih posjeda, on je, ...
- ↑ Nikos A. Veēs (1920). Byzantinisch-neugriechische Jahrbücher. Verlag der "Byzantinische-neugriechischen Jahrbücher.". σελ. 8.
Stephan de Maramonte
- ↑ Ćorović, Vladimir (13 Ιανουαρίου 2014). Istorija srpskog naroda. eBook Portal. σελ. 340. GGKEY:XPENWQLDTZF.
Tamo, među Turcima, Maramonte je naišao na Đurđa, sina Ivana Kastriota, koji beše došao na turski dvor kao taoc, pa tu primio islam i postao Skenderbeg.
- ↑ Ćorović, Vladimir (13 Ιανουαρίου 2014). Istorija srpskog naroda. eBook Portal. σελ. 340. GGKEY:XPENWQLDTZF.
Са турском помоћу кренуо је Марамонте крајем 1429. год. на Зету и похарао околину Скадра и Улциња. Напао је и Дриваст, и заузео му је подграђе, али самог града није освојио. У тим борбама учествовали су на његовој страни Гојчин Црнојевић и Мали Тануш из племена Дукађуна. Млеци су уценили Марамонтову главу са 500 дуката. Деспот га је међутим онемогућио код самих Турака.
- ↑ Veselinović, Andrija· Ljušić, Radoš (2008). Srpske dinastije. Službene glasink. σελ. 96. ISBN 978-86-7549-921-3.