Σπυρίδων Πήλικας
| Σπυρίδων Πήλικας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1805 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1861 Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διδάσκων πανεπιστημίου πολιτικός |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας (1853–1854) Βουλευτής του Πανεπιστημίου (από 1853) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σπυρίδων Πήλικας (1805 - 1861) ήταν Έλληνας πολιτικός και ακαδημαϊκός του 19ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1805. Τελείωσε τις σπουδές του στη νομική στην Ελβετία και ήλθε στην Ελλάδα το 1835, όπου δύο χρόνια αργότερα διορίστηκε Καθηγητής του ποινικού δικαίου στο Οθώνειο Πανεπιστήμιο. Διετέλεσε Βουλευτής του Πανεπιστημίου στην βουλευτική περίοδο του 1853. Αν και αρχικά ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις σπουδές και την διδασκαλία και απήχε από την πολιτική χωρίς να αναμειγνύεται με τα τρία κόμματα που τότε δίχαζαν την πολιτική ζωή, υπέκυψε τελικά στην επίμονη θέληση του Όθωνα, και ανέλαβε την διεύθυνση του Υπουργείου Δικαιοσύνης από το Σεπτέμβριο του 1853 έως το Μάιο του 1854.[1] Δεν μπόρεσε να συνεργαστεί με τους συναδέλφους του, λόγω διαφοράς θεωρίας και συστημάτων διοικήσεως και κυβερνήσεως, ανεφάρμοστα για την εποχή του.
Απεβίωσε στο Παρίσι το 1861. Τα απομνημονεύματά του αναφέρονται στο διάστημα από 28 Αυγούστου 1853 ως τις 16 Μαΐου 1854 και δημοσιεύτηκαν αποσπασματικά.
Η οικογένεια Πήλικα ήταν μια από τις ισχυρότερες και πλουσιότερες οικογένειες της Κωνσταντινούπολης. Στις αρχές του 19ου αιώνα φεύγουν από την Κωνσταντινούπολη φοβούμενοι τους επικείμενους διωγμούς και εγκαθίστανται στην Ιθάκη. Εκεί αγοράζουν ένα μεγάλο τμήμα του νησιού. Το σημείο όπου εγκαταστάθηκαν το ονόμασαν Πηλικάτα, ο σημερινός Σταυρός. Δημιουργούν μεγάλη περιουσία με εμπορικές συνεργασίες με τους Ιταλούς και τους Ρουμάνους. Η περιουσία τους εξανεμίσθηκε από την εμπλοκή τους στην πολιτική ζωή της Ελλάδας. Τελαυταίος ιδιοκτήτης της οικίας τους στον Σταυρό ήταν Ιταλός ο οποίος μη γνωρίζοντας την τεράστια αξία της συλλογής βιβλίων τα έκαψε όλα σχεδόν. Απόγονοι της οικογένειας βρίσκονται στην Αυστραλία και στην Ελλάδα. Η Κατίνα Πήλικα πέθανε το 1985 σε ηλικία 74 ετών στον πειραιά αφήνοντας πίσω της 4 παιδιά και πολλά εγγόνια. Εν ζωή βρίσκονται δύο παιδιά της, η Κλεοπάτρα Τσατσαρωνη Καμπιτη, τέκνα Αικατερίνη Καμπιτη και Αναστάσιος Καμπιτης και ο Μιχαήλ Τσατσαρωνης, τέκνα Αικατερίνη Τσατσαρωνη.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Greek ministries, etc». rulers.org. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Παύλος Διομήδης (1894). Εικονογραφημένη Εστία. Αθήνα: Γεώργιος Δροσίνης, Τυπογραφείο της Εστίας. σελίδες 9-10. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2010.
- Σπυρίδων Πήλικας συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
- Γεώργιος Κασδόνης, επιμ. (17 Μαΐου 1887). Εστία, αριθ. 594. Αθήνησι: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνστατνινίδου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.
- Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών, επιμ. (1937). Εκατονταετηρίς 1837 - 1937, Πινακοθήκη. Αθήναι: Πυρσός Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |