Σμαράγδος
| Σμαράγδος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας[1] |
| Θάνατος | 611 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κυβερνητικός αξιωματούχος στρατιωτικός[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Έξαρχος της Ραβέννας (585–589) Έξαρχος της Ραβέννας (603–608) |
Ο Σμαράγδος ήταν βυζαντινός αξιωματούχος, πατρίκιος και Έξαρχος της Ραβέννας δύο φορές, το 585-589 και το 603-611.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, Ο Σμαράγδος έκανε μια συμμαχία με την Φράγκους και Αβάρους εναντίον των πολυετών εχθρών της Εξαρχίας, τους Λομβαρδούς, και εμφανίστηκε έτοιμος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους Λομβαρδούς. Ωστόσο, οι προσπάθειες του δεν κατέληξαν πουθενά, οι Φράγκοι δεν ήταν τόσο έτοιμοι για την καταπολέμηση των Λομβαρδών όσο ήταν ο Σμαράγδος[3]. Μία αξιοσημείωτη στρατιωτική επιτυχία κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ήταν η ανάκτηση της "Κλασσίς", το λιμάνι της Ραβένα, από τους Λομβαρδούς το 588 .
Ο Σναράγδος ήταν επίσης γνωστός για τη βία που άσκησε προς τους οπαδούς των σχισματικών επισκόπων κατά τη διάρκεια του σχίσματος των τριών κεφαλών. Αυτοί ήταν, αρχικά και ο αρχιεπίσκοπος Μεδιόλανου, ο Πάπας Σεβερίνος και ο Αρχιεπίσκοπος της Ακουίλα που είχε καταφύγει στο νησί Γκράντο, και οι οπαδοί τους, τους οποίους διέταξε να έρθουν σε Ραβένα και να παραστούν σε σύνοδο[4]. Η σύνοδος που έγινε απέτυχε να επιλύσει τα σημαντικά προβλήματα που τους χώριζαν κι ανάγκασε τον αρχιεπίσκοπο φυλακίζοντας τον για έναν χρόνο[5] να δηλώσει την πίστη του στην Ορθόδοξη θρησκεία. Ο Σμαράγδος πιέστηκε και σε συνδυασμό με την υποτιθέμενη κατηγορία της παραφροσύνης, τον ώθησαν στην απομάκρυνσή του από την εξαρχία το 589.
Στο 603 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Φωκάς επανέφερε τον Σμαράγδο στην προηγούμενη θέση του σαν έξαρχο[6]. Ο Σμαράγδος κληρονόμησε έναν πόλεμο με τους Λομβαρδούς από τον προκάτοχό του Καλλίνικο, και αρνήθηκε να παραδώσει την κόρη του Λομβαρδού βασιλιά Αγιλούλφο, καθώς και το σύζυγό της, τους οποίους είχε αιχμαλωτίσει ο προηγούμενος έξαρχος το 601. Την ίδια χρονιά ο Αγιλούλφος πολιόρκησε την Κρεμόνα με τη βοήθεια των Αβάρων, καταλαμβάνοντας τη στις 21 Αυγούστου 605 και στη συνέχεια κατέλαβε την Μάντοβα την 1η Σεπτεμβρίου. Όταν ο στρατός τους έφτασε το φρούριο της Βουλτουρίνα[7], η φρουρά παραδόθηκε, πυρπόλησαν την πόλη της Μπρεσκέλλο, όπου η φρουρά της τράπηκε σε φυγή. Ο Σμαράγδος έπειτα αναγκάστηκε να απελευθερώσει τους ομήρους του, τον Απρίλιο του 605, προκειμένου να αποκτήσει την ειρήνη[8]. Η ειρήνη με τους Λομβαρδούς πραγματοποιήθηκε και κράτησε για το υπόλοιπο της διοίκησής του.
Ο Σμαράγδος ανέγειρε ένα επίχρυσο άγαλμα του αυτοκράτορα Φωκά τη λεγόμενη "στήλη του Φωκά" στη Ρωμαϊκή Αγορά. Όταν ο Φωκάς καθαιρέθηκε από τον Ηράκλειο το 610, ο Σμαράγδος αντικαταστάθηκε και πάλι[9].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ J. B. Bury, A History of the Later Roman Empire (London: Macmillan, 1889), vol. 2 pp. 147f
- ↑ Paul the Deacon (3.26) states Smaragdus "personally dragged him [the Archbishop] out of the church". History of the Lombards, translated by William Dudley Foulke, 1907 (Philadelphia: University of Pennsylvania, 1974), p. 131
- ↑ STORIA DELL’ESARCATO D'ITALIA
- ↑ Paul the Deacon 4.25 (History, p. 168)
- ↑ Foulke reports Thomas Hodgkin located Vulturina "on the northern bank of the Po, not far from Panna, which is probably correct." However, Foulke also records another opinion that "a castle named Vulturena at the upper end of Lake Como at the entrance of the Valtellina is intended." (History, p. 171 n.3)
- ↑ Paul the Deacon History, 4.28; translated by Foulke, p. 168
- ↑ Bury, Later Roman Empire, vol. 2 pp. 206
|