Σμέουρο
| Σμέουρο | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) Καρποί και φύλλα σμέουρου
| ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| Σύστημα: κατά CRONQUIST, 1981 | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||||
| βάτος η ιδιαία (Rubus ideaus) L. |
Το σμέουρο (ή νιάουρο), γνωστό και ως φραμπουάζ (γαλλ. framboise, αγγλ. red raspberry), με επιστημονική ονομασία Rubus ideaus (βάτος η ιδιαία), είναι πολυετές άγριο φυτό που παράγει μικρού μεγέθους κόκκινους καρπούς. Έχει απλά πτεροειδή ή σύνθετα παλαμοειδή φύλλα και λευκά ή ρόδινα πενταμερή άνθη. Το γένος rubus παρουσιάζει ιδιαίτερο οικονομικό ενδιαφέρον λόγω των εδώδιμων εύγευστων καρπών του. Το όνομα του είδους idaeus[1] (Ιδιαίος - Ζεύς) αναφέρεται στην εμφάνισή του, στο όρος Ίδη κοντά στην Τροία στη βορειοδυτική Τουρκία, όπου οι Αχαιοί το πρωτοαντίκρυσαν κατά τον Τρωικό πόλεμο .[2]
Διατροφική αξία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με στοιχεία που μας παρέχει το USDA, το σμέουρο είναι πλούσιο σε κάλιο (151 mg), ασβέστιο (25 mg), μαγνήσιο (22 mg), βιταμίνη C (26,2 mg), βιταμίνη Α (33 I.U.) και έχει θεωρητική ενεργειακή απόδοση 52 kcal (μέσες τιμές ανά 100γρ. ωμού φρούτου)[3].
Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Άνθος σμέουρου -
Σφήκα σε καρπούς σμέουρου -
Χρυσό σμέουρο Ιμαλαΐων -
.jpg)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Λεξικό Λατινο-Ελληνικόν, Ευστράτιος Τσακαλώτος, έκδ. 4η Επικαιρότητα σ.305 ISBN 960-205-274-0
- ↑ Α Huxley, New RHS Dictionary of Gardening, Ed. Macmillan, 1992, ISBN 0-340-40170-2
- ↑ «(US Department of Agriculture-National Nutrient Database)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2013.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dr Otto Wilhem Thome, Η χλωρίδα στη Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία, 1885
- IL MILLEPIANTE (χίλια Φυτά), Edizione italiana-stampato nel mese di Giugno, Editrice Maxi. srl, 994