Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σκοτεινή ημέρα της Νέας Αγγλίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σκοτεινή ημέρα της Νέας Αγγλίας
Ημερομηνία19 Μαΐου 1780 (1780-05-19)
ΤοποθεσίαΝέα Αγγλία
ΤύποςΚαιρικό φαινόμενο
ΑιτίαΣυνδυασμός καπνού από δασικές πυρκαγίες, πυνκή ομίχλη και νεφοκάλυψη
ΈκβασηΧρειαζόντουσαν κεριά από το μεσημέρι και μετά
Χάρτης της περιοχής το 1780

Η Σκοτεινή Ημέρα της Νέας Αγγλίας σημειώθηκε στις 19 Μαΐου 1780, όταν παρατηρήθηκε μια ασυνήθιστη σκοτείνιαση του ουρανού κατά τη διάρκεια της ημέρας στις πολιτείες της Νέας Αγγλίας[1]και σε τμήματα του ανατολικού Καναδά.[2] Η κύρια αιτία του φαινομένου αποδίδεται σε συνδυασμό καπνού από δασικές πυρκαγιές,[3] πυκνής ομίχλης και νεφοκάλυψης. Το σκοτάδι ήταν τόσο απόλυτο ώστε από το μεσημέρι κι έπειτα χρειάζονταν κεριά. Δεν διαλύθηκε παρά μόνο στα μέσα της επόμενης νύχτας.[4][5]

Έκταση του φαινόμενου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον καθηγητή Σάμιουελ Ουίλιαμς του Κολέγιου του Χάρβαρντ, το σκοτάδι έγινε ορατό βόρεια έως το Πόρτλαντ του Μέιν και έφτασε νότια ως το Νέο Τζέρσεϊ. Δεν παρατηρήθηκε στην Πενσυλβάνια.[4]

Ο στρατιώτης της Αμερικανικής Επανάστασης, Τζόζεφ Πλαμπ Μάρτιν, σημείωσε:

«Εκεί βρισκόμουν [στο Νέο Τζέρσεϊ] την ώρα που συνέβη η “σκοτεινή ημέρα” (19 Μαΐου). Έχει ειπωθεί ότι το σκοτάδι δεν ήταν τόσο πυκνό στο Νέο Τζέρσεϊ όσο στη Νέα Αγγλία. Πόσο ήταν εκεί δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι ήταν βαθύ σκοτάδι εκεί όπου ήμουν. Τόσο πολύ ώστε τα πουλερικά πήγαν να κουρνιάσουν, οι πετεινοί λάλησαν και τα πουλιά της νύχτας άρχισαν το συνηθισμένο τους τραγούδι· οι άνθρωποι άναψαν κεριά μέσα στα σπίτια τους για να μπορέσουν να συνεχίσουν τις δουλειές τους. Η νύχτα ήταν τόσο αφύσικα σκοτεινή όσο και η ημέρα» [6]

Η πρώτη αναφορά προήλθε από το Ρούπερτ της πολιτείας του Βερμόντ, όπου ο ήλιος είχε ήδη θαμπώσει από την ανατολή. Ο καθηγητής Ουίλιαμς παρατήρησε από το Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης: «Αυτό το έκτακτο σκοτάδι άρχισε ανάμεσα στις 10 και 11 το πρωί και συνεχίστηκε ως τα μεσάνυχτα της επόμενης ημέρας».[5] Ο πάστορας Εμπενίζερ Πάρκαμ από το Γουέστμπορο ανέφερε ότι η μέγιστη συσκότιση σημειώθηκε «γύρω στις 12», χωρίς όμως να καταγράψει την έναρξη. Στο Κολέγιο Χάρβαρντ παρατηρήθηκε άφιξη στις 10:30 π.μ., κορύφωση στις 12:45 μ.μ. και μερική ύφεση στη 1:10 μ.μ., ενώ η βαριά νέφωση παρέμεινε ως το βράδυ. Στο Μπάρνσταμπλ η σκίαση έφτασε στις 2:00 μ.μ. και κορυφώθηκε στις 5:30 μ.μ.[4]

Στο Ίπσουιτς, γύρω στις 2:00 μ.μ., λάλησαν πετεινοί, σφύριξαν μπεκάτσες και έκραξαν βάτραχοι, σαν να είχε νυχτώσει. Μάρτυρας ανέφερε έντονη μυρωδιά καπνού και ότι τα νερά της βροχής έφεραν λεπτή μεμβράνη από καμένα φύλλα και στάχτη.[7] Σύγχρονες αναφορές μιλούν και για πτώση στάχτης σε περιοχές του Νιου Χάμσαϊρ σε βάθος έως 15 εκατοστά.[8]

Άλλα ατμοσφαιρικά φαινόμενα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για αρκετές ημέρες πριν από τη Σκοτεινή Ημέρα, ο ήλιος εμφανιζόταν κόκκινος και ο ουρανός κιτρινωπός. Κατά τη διάρκεια του φαινομένου, καπνός παρατηρήθηκε να συγκεντρώνεται σε ποτάμια και νερά της βροχής, ενώ όταν έπεσε κανονική νύχτα, το φεγγάρι φάνηκε κατακόκκινο. Σε ορισμένα μέρη της Νέας Αγγλίας το πρωινό της 19ης Μαΐου του 1780 ξεκίνησε με βροχή, δείχνοντας ότι υπήρχε νεφοκάλυψη.[9][4][5]

Θρησκευτικές ερμηνείες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περισσότεροι βρήκαν το φαινόμενο αινιγματικό και ανεξήγητο, και πολλοί το ερμήνευσαν με θρησκευτικούς όρους.[10]

Στο Κονέκτικατ, ο Αβραάμ Ντάβενπορτ, μέλος του συμβουλίου του κυβερνήτη, έγινε γνωστός για την απάντησή του στους συναδέλφους του που φοβήθηκαν ότι είχε φτάσει η Ημέρα της Κρίσεως:

Είμαι αντίθετος με τη διακοπή [της λειτουργίας του συμβουλίου]. Η ημέρα της κρίσεως είτε πλησιάζει είτε όχι. Αν όχι, δεν υπάρχει λόγος να σταματήσουμε· αν ναι, προτιμώ να με βρουν στο καθήκον μου. Ας φέρουν, λοιπόν, κεριά.[11]

"Μαύρη Ημέρα" του Delos Palmer απεικονίζοντας τον Αβραάμ Ντάβενπορτ και τον κυβερνήτη Τζόναθαν Τρούμπουλ.

Το θάρρος του Ντάβενπορτ μνημονεύτηκε στο ποίημα Abraham Davenport του Τζον Γκρίνλιφ Γουίτιερ και στο A Judgement Hour του Έντουιν Μαρκχαμ.[12]

Ο συγγραφέας και Αντβεντιστής της Εβδόμης Ημέρας εκδότης, Άρθουρ Σ. Μάξγουελ, αναφέρει το γεγονός στη σειρά The Bible Story (τόμος 10). Η σημασία του επεισοδίου εξακολουθεί να συζητείται ανάμεσα στους λόγιους Αντβεντιστές σήμερα. Οι προοδευτικοί Αντβεντιστές δεν το ερμηνεύουν κατ’ ανάγκην ως σημείο ότι ο Ιησούς επρόκειτο να επιστρέψει σύντομα,[13] αλλά οι παραδοσιακοί και συντηρητικοί Αντβεντιστές, που αποδίδουν υψηλότερη σημασία στα γραπτά της Έλεν Τζ. Γουάιτ, εξακολουθούν να θεωρούν την ημερομηνία αυτή ως μία από τις εκπληρώσεις βιβλικής προφητείας, συγκεκριμένα του Ματθαίου 24:29, όπου ο Ιησούς δηλώνει στους μαθητές του: «Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.».[14]

Ομοίως, ο «Δημόσιος Οικουμενικός Φίλος» (Public Universal Friend) θεώρησε το γεγονός ως εκπλήρωση ορισμένων προφητειών της Αποκάλυψης.[15][16] Η Σκοτεινή Ημέρα έδωσε επίσης ώθηση στην Αν Λι, ηγέτιδα της θρησκευτικής ομάδας των Σέικερς (που τότε ζούσε στη Νισκαγιούνα της Νέας Υόρκης), να παρουσιάσει δημόσια τη θρησκευτική της μαρτυρία.[17]

Η πιθανή αιτία της Σκοτεινής Ημέρας ήταν ο καπνός από εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές, για τις οποίες υπάρχουν αποδείξεις από την εποχή. Όταν μια φωτιά δεν σκοτώνει ένα δέντρο και το δέντρο συνεχίσει να αναπτύσσεται, μένουν ουλές στους δακτυλίους ανάπτυξης.[18] Αυτό καθιστά δυνατό να προσεγγιστεί η χρονολογία μιας παρελθοντικής φωτιάς. Ερευνητές που εξέτασαν δακτυλίους δέντρων και ουλές από φωτιές σε δέντρα στην περιοχή που σήμερα καταλαμβάνει το Επαρχιακό Πάρκο Αλγκόνκουιν, στον Καναδά, είδαν ενδείξεις φωτιάς το 1780 και αποδίδουν σε αυτήν τη Σκοτεινή Ημέρα.[19]

  1. ↑ «Ten Notable Apocalypses that (Obviously) Didn't Happen». Smithsonian. November 12, 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 6, 2017. https://archive.today/20170806105801/http://www.smithsonianmag.com/history/ten-notable-apocalypses-that-obviously-didnt-happen-9126331/. Ανακτήθηκε στις November 14, 2009.
  2. ↑ de Castella, Tom (May 18, 2012). «What caused the mystery of the Dark Day?». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 1, 2023. https://web.archive.org/web/20230601051452/https://www.bbc.com/news/magazine-18097177. Ανακτήθηκε στις May 26, 2023.
  3. ↑ Ross, John (Fall 2008). «Dark Day of 1780». American Heritage. https://www.americanheritage.com/dark-day-1780. Ανακτήθηκε στις January 8, 2020.
  4. 1 2 3 4 «New England's Dark Day». The Weather Doctor Almanac. 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2004.
  5. 1 2 3 Williams, Samuel (1785). «An account of a very uncommon Darkness in the States of New-England, May 19, 1780». Memoirs of the American Academy of Arts and Sciences I: 234–246. https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=uc1.c2810858&view=1up&seq=292.
  6. ↑ Martin, Joseph Plumb (1830). «The Adventures Of A Revolutionary Soldier». Wikisource. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2019.
  7. ↑ «New England's Dark Day, a Witness Account». Celebrate Boston. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012.
  8. ↑ Monthly Weather Review. War Department, Office of the Chief Signal Officer. 1918. σελίδες 10–.
  9. ↑ Collections of the Massachusetts Historical Society. σελ. 193.[απαιτείται πλήρης παραπομπή]
  10. ↑ Campanella, Thomas J. (2007). «'Mark Well the Gloom': Shedding Light on the Great Dark Day of 1780». Environmental History 12 (1): 35–38. doi:10.1093/envhis/12.1.35. ISSN 1084-5453. http://www.historycooperative.org/journals/eh/12.1/campanella.html.
  11. ↑ Philips, David E. (1992). Legendary Connecticut. Willimantic, CT: Curbstone Press. ISBN 1-880684-05-5.
  12. ↑ Markham, Edwin (1928). The Gates of Paradise and Other Poems. Doubleday. σελ. 36.
  13. ↑ Bradford, Graeme (2006). «Ellen White and the End Times». More Than a Prophet. Berrien Springs, MI: Biblical Perspectives. σελ. 139. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2010.
  14. ↑ Matthew 24:29 Αρχειοθετήθηκε February 11, 2021, στο Wayback Machine.. Bible Hub. Retrieved 2021-02-07.
  15. ↑ Moyer, Paul B. (2015). The Public Universal Friend: Jemima Wilkinson and Religious Enthusiasm in Revolutionary AmericaΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Cornell University Press. σελίδες 1–2, 64. ISBN 978-0-8014-5413-4.
  16. ↑ Wisbey, Herbert A. Jr. (2009). Pioneer Prophetess: Jemima Wilkinson, the Publick Universal Friend. Cornell University Press. σελ. 47. ISBN 978-0-8014-7551-1. Unknown parameter |orig-date= ignored (βοήθεια)
  17. ↑ «Historical Background». Sabbathday Lake Shaker Village. United Society of Shakers. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020.
  18. ↑ «A Brief Introduction to Fire History Reconstruction». National Oceanographic and Atmospheric Administration. 11 Ιουλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2008.
  19. ↑ McMurry, Erin R.; Stambaugh, Michael C.; Guyette, Richard P.; Dey, Daniel C. (July 2007). «Fire scars reveal source of New England's 1780 Dark Day». International Journal of Wildland Fire 16 (3): 266–270. doi:10.1071/WF05095.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σκοτεινή_ημέρα_της_Νέας_Αγγλίας&oldid=11313288"