Σκευοφύλαξ Ζερβός
| Σκευοφύλαξ Ζερβός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σκευοφύλαξ Ζερβός (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 19ιουλ. / 31 Ιανουαρίου 1875γρηγ. Πόθια Καλύμνου |
| Θάνατος | 13 Αυγούστου 1966 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο Χούμπολτ Πανεπιστήμιο της Βιέννης Πανεπιστήμιο της Λειψίας Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιατρός πολιτικός διδάσκων πανεπιστημίου χειρουργός |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | λοχαγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Βαλκανικοί Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ταξιάρχης του Σωτήρος (1946) Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος Χρυσός Σταυρός του Σωτήρος (1922) Χρυσός Σταυρός του Σωτήρος |
Ο Σκευοφύλαξ ή Σκεύος Ζερβός (Πόθια, 19 Ιανουαρίου 1875 - Αθήνα, 13 Αυγούστου 1966) ήταν Έλληνας χειρουργός, πατέρας της τηλεϊατρικής, πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις, εθνικός αγωνιστής και πολιτικός.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πόθια της Καλύμνου στις 19 Ιανουαρίου 1875 από τον Γεώργιο (Γιώργη) Ζερβό και την Καλοθετίνα (Καλοτίνα) Κουτούζη. Σε μεγαλύτερη ηλικία αναγκάστηκε να εργαστεί ως σφουγγαράς όπου νόσησε από την νόσο των σφουγγαράδων. Παρακουλούθησε μαθήματα στο τετρατάξιο γυμνάσιο της Καλύμνου και στο Γ΄ Γυμνάσιο της Πλάκας, εισήχθη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός.[1] Μιλούσε επίσης γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και τουρκικά.[2]
Ιατρική και επαγγελματική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1898 δημοσίευσε την πρώτη του επιστημονική μελέτη με τον τίτλο «Δύο περιπτώσεις αιματοθώρακος τραυματικού μετά στατιστικής των εν τω Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 τραυμάτων», τα οποία ο ίδιος θεράπευσε. Το 1900 - 1902 παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στα πανεπιστήμια Μονάχου, Βερολίνου, Βιέννης, Λειψίας και Παρισιού, ενώ επιστρέφοντας στην Ελλάδα εκλέχτηκε υφηγητής της Μαιευτικής, της Γυναικολογίας, της Ιατρικής της Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Ανήκε στους υποστηρικτές της δημιουργίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ συμμετείχε και στην ανάλογη επιτροπή. Την ίδια περίοδο πραγματοποίησε πειράματα σε σκύλους για τη μεταμόσχευση γεννητικών οργάνων.[2]
Το 1902 στο Β΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Ιατρικής αλλά και το 1903 στην Ακαδημία του Παρισιού έδωσε διαλέξεις για την νόσο γυμνών σπογγαλιέων, τη νεκρωτική δερματίτιδα των σφουγγαράδων (Νόσος Σκεύου Ζερβού) από όπου πήρε το όνομα του.[2] Θεωρείται ένας από τους μεγάλους μελετητές του Ιπποκράτη και συνέγραψε διάφορα άρθρα αναδεικνύοντας το έργο του πανελλαδικώς αλλά και διεθνώς. Το 1909 εξέδωσε το βιβλίο του «Περί μεταμοσχεύσεως των όρχεων» στη γαλλική γλώσσα. Κατά την διάρκεια κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Ζερβός, για να αποφύγει τη σύλληψη, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αίγυπτο κι αργότερα στην Κεντρική Αφρική όπου αρρώστησε βαριά. Σκέφτηκε έτσι την επόμενη εφεύρεσή του, την τηλεξέταση όπως την ονόμασε, βάζοντας ένα ακόμα λιθαράκι στο τομέα της ιατρικής.[3] Για το λόγο αυτό κηρύχθηκε καθηγητής του πανεπιστημίου του Ιλλινόις το 1950 και επίτιμος καθηγητής χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.[2]
Εθνική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Απρίλη 1912 δημιουργήσε στην Αθήνα τον Αιγαιοπελαγίτικο Συλλόγο με στόχο την ένωση των νήσων του Αιγαίου, με την ηπειρωτική Ελλάδα. Πραγματοποίησε αρκετές συναντήσεις με τον πρέσβη της Ιταλίας στην Αθήνα για αυτό το σκοπό, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι.[4] Στους Βαλκανικούς πολέμους κατατάχθηκε εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του Ιατρού (Λοχαγός) και υπηρέτησε στο 10ο ορεινό χειρουργείο.[5] Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καταπιάστηκε με τον Δωδεκανησιακό Συλλόγο και το 1920 συνόδευσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ενώ παράλληλα είχε εγκαταλείψει τη θέση του καθηγητή από το Πανεπιστήμιο μετά από παρότρυνση του τότε πρύτανη Σπυρίδωνος Λάμπρου, προς αποφυγή διπλωματικών επεισοδίων με την Ιταλία.[2] Το 1923 ως πληρεξούσιος Αθηνών και Πειραιώς στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση και πρόεδρος του Εκπαιδευτικού της Τμήματος ανέλαβε την καταγραφή των Εθνικών Κληροδοτημάτων και Δωρεών αποκαλύπτοντας τη δέσμευση μεγάλου χρηματικού ποσού από τα κληροδοτήματα που έμεναν ανενεργά στα χέρια ιδιωτών και των τραπεζών. Το χρηματικό ποσό εκτιμήθηκε στα 5 δισεκατομμύρια δραχμές και από αυτό κατασκευάστηκαν έργα, όπως η λειτουργία της Ακαδημίας Αθηνών, η κατασκευή του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός, της Σιβιτανίδειου Σχολής Τεχνών και Επαγγελμάτων, η Στρατιωτική Λέσχη Αθηνών και ναυπηγήθηκε το οπλιταγωγό Άρης. Στις εκλογές του 1923 εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών, με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Ήρθε σε ρήξη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο για το δωδεκανησιακό ζήτημα, αφού ο Βενιζέλος είχε επιλέξει να εγκαταλείψει το δωδεκανησιακό ζήτημα. Κατά το Ελληνοιταλικό πόλεμο προέτρεπε τους δωδεκανήσιους να καταταγούν στο Εθνικό Στρατό.[2]
Το 1946 παρασημοφορήθηκε με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος από τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄ και το 1948 από την Ακαδημία Αθηνών με το Αργυρό Παράσημο ανακηρυσσόμενος Αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα της Δωδεκανήσου, ενώ παρασημοφορήθηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση της Καλύμνου με το χρυσό Παράσημο.[5]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του τυφλός και φτωχός, καθώς είχε ξοδέψει το σύνολο της περιουσίας του στους αγώνες για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Απεβίωσε στις 13 Αυγούστου 1966 στο Ασκληπιείο της Βούλας[6] και τάφηκε στην περιοχή Θερμά.[2]
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μελέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δύο περιπτώσεις αιματοθώρακος τραυματικού μετά στατιστικής των εν τω Ελληνοτουρκικώ πολέμω του 1897 τραυμάτων, 1899
- Ο Ιπποκράτης και τα επιθέματα Πρίζνιτς, [Priessnitz], 1899
Συγγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Das unveroffentlichte medizinische werk der Metrodora, 19--
- Ein Beitrag zur Lehre von der Sphygmologie, 1902
- War Cleopatra von Aegypten eine Arztin?, 1902
- Αετίου Αμιδηνού λόγος δέκατος τρίτος, 1905
- Μαρκέλλου Σιδήτου περί σφυγμών, 1907
- Το ανέκδοτον ιατρικόν έργον της Μητροδώρας, 1909
- Η ανέκδοτος γυναικολογία-μαιευτική της Μητροδώρας Κλεοπάτρας, 1912
- Συμβολή εις την προϊπποκρατικήν μαιευτικήν - γυναικολογίαν : των Βαβυλωνίων και Ασσυρίων κατά τους αρχαίους Ελληνας συγγραφείς, 1912.
- Κάλαμος, καλαμίς, καλάμια εν τη αρχαία ελληνική Ιατρική, 1915
- Οι κώδικες των αρχαίων ανέκδοτων ιατρικών χειρογράφων του Παύλου Νικαίου, 1915
- Συμβολή εις την ιατρικήν ιστορίαν της Επτανήσου, 1915
- Η Δωδεκάνησος, 1917.[4]
Πηγή:[7]
Τιμές και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος,
- Χρυσού Σταυρού του Παναγίου Τάφου, για την εθελοντική του δράση ως λοχαγός, διοικητής του του 10ου ορεινού χειρουργείου, στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων,
- Χρυσού Σταυρού του Σωτήρος το 1922,
- Λεγεώνος της Τιμής, από τη Γαλλική κυβέρνηση,
- Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος το 1946, από τον βασιλιά Γεώργιο Β΄ στο Λονδίνο,
- Αργυρό παράσημο της Ακαδημίας Αθηνών, στις 25 Μαρτίου 1948, και ονομάστηκε Αρχηγός του απελευθερωτικού αγώνα της Δωδεκανήσου,
- Χρυσό βραβείο με μετάλλιο τιμής το 1952, στο διεθνές συνέδριο της χειρουργικής στη Μαδρίτη,
- Χρυσό μετάλλιο της Καλύμνου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Σκεύος Ζερβός - Καλυμνιακό Αρχείο». www.kalymnos-archives.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 «Σκεύος Ζερβός». Πειραϊκή Εκκλησία (260): 49. Ιούνιος 2014. http://www.imp.gr/images/PE_teyxh/peiraikh%20ekklhsia260.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-11-03.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Κοντάκος, Αναστάσιος· Κουντούρης, Αναστάσιος. «Πανεπιστημιακή και Ενωτική Δράση του Σκεύου Ζερβού». www.eriande.elemedu.upatras.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016.
- ↑ 4,0 4,1 Καλημερίδης, Κ. (2013-08-02). «Σκεύος Ζερβός (Ιανουάριος 1875-Αύγουστος 1966)». Η Ροδιακή. http://www.rodiaki.gr/article/258727/skeyos-zerbos-ianoyarios-1875-aygoystos-1966. Ανακτήθηκε στις 2016-11-03.
- ↑ 5,0 5,1 Κοντάκος, Αναστάσιος; Κουντούρης, Αναστάσιος (Ιούνιος 2014). «Ο άξιος της καλυμνιακής πατρίδας». Πειραϊκή Εκκλησία (260): 50. http://www.imp.gr/images/PE_teyxh/peiraikh%20ekklhsia260.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-11-03.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Απεβίωσε χθες ο Σκεύος Ζερβός». Ελευθερία: σελ. 12. 1966-08-14. http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=42093&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=AAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAiAAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAiAAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAiAAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAiAAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAiAAiARiASNASZASKASkASaAAgARmASEASTASdASUASVASXASaAAi&CropPDF=0. Ανακτήθηκε στις 2016-11-03.
- ↑ «Ζερβός, Σκεύος - Ψηφιοθήκη Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης». digital.lib.auth.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|