Σκήτη Προφήτη Ηλία
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°17′5″N 24°16′11″E / 40.28472°N 24.26972°E
| Σκήτη Προφήτη Ηλία | |
|---|---|
| Σκήτη του Προφήτη Ηλία | |
1888%D0%B3_6080_e1.jpg) | |
 | |
| Είδος | μοναστήρι και σκήτη |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 40°17′1″N 24°16′0″E |
| Θρήσκευμα | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Διοικητική υπαγωγή | Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία Αγἰου Όρους |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 1757 |
| δεδομένα (π) | |
Η Ιερά Παντοκρατορινή Κοινοβιακή Σκήτη Του Προφήτου Ηλίου βρίσκεται μισή ώρα από τη Μονή Παντοκράτορος, στην οποία ανήκει, σε αμφιθετρική και επικλινή τοποθεσία.
Αρχικά στη θέση της σκήτης ήταν Κελί το οποίο παραχωρήθηκε το 1757, στον Ουκρανό πνευματικό μοναχό Παΐσιο Βελισκόφσκυ. Η προσέλκυση Ελλήνων, Ουκρανών και Μολδαβών μοναχών επέφερε την κτιριολογική επέκταση του Κελιού και την μετατροπή του σε Σκήτη που λειτούργησε για πρώτη φορά κοινοβιακά.
Στη Σκήτη του Προφήτη Ηλία λειτούργησε συστηματική μετάφραση Πατερικών κειμένων στη ρωσική γλώσσα. Αναγνωρίστηκε σαν κοινοβιακή Σκήτη το έτος 1839. Στις αρχές του 20ου αιώνα αριθμούσε τριακόσιους μοναχούς, Ρώσους κυρίως, οι οποίοι και προσπάθησαν να αναλάβουν και τη Μονή Παντοκράτορος, στα πλαίσια του εκρωσισμού του Αγίου Όρους. Όμως λόγω της Οκτωβριανής Επανάστασης άρχισε να φθίνει, πολλά κειμήλια εξαφανίστηκαν κατά την παρακμή της ρωσικής διοίκησης της Σκήτης και τελικά ερήμωσε.[1]
Στις 22/05/1992 αναβίωσε από συνοδεία Ελλήνων μοναχών υπό τον Δικαίο Αρχιμανδρίτη Γέροντα Ιωακείμ Καραχρήστο.
Τον Οκτώβριο του 2019 τη Σκήτη του Προφήτου Ηλιού επισκέφθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.[2]
Στο Κυριακό της Σκήτης φυλάσσεται η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Δακρυρροούσας. Η Σκήτη σύμφωνα με την Απογραφή του 2021 έχει 6 μοναχούς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_-_2016.jpg){kind=small} |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα Μοναστήρι της Ορθόδοξης Εκκλησίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
