Σιωπή είναι η απουσία ακουστικούήχου του περιβάλλοντος, η εκπομπή ήχων τόσο χαμηλής έντασης που δεν τραβούν την προσοχή πάνω τους ή η κατάσταση της παύσης παραγωγής ήχων. Αυτή η τελευταία έννοια μπορεί να επεκταθεί ώστε να ισχύει για τη διακοπή ή την απουσία οποιασδήποτε μορφής επικοινωνίας, είτε μέσω της ομιλίας είτε μέσω άλλου μέσου.[1]
Μερικές φορές οι ομιλητές σιωπούν όταν διστάζουν για να αναζητήσουν μια λέξη ή διακόπτουν τον εαυτό τους πριν διορθωθούν. Η ανάλυση λόγου δείχνει ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σύντομες σιωπές για να επισημάνουν τα όρια των προσωδιακών μονάδων, κατά τη λήψη σειράς λόγου ή ως αντιδραστικές ενδείξεις, π.χ., ως ένδειξη δυσαρέσκειας, διαφωνίας, αμηχανίας, επιθυμίας για σκέψη, σύγχυσης και παρόμοια. Σχετικά παρατεταμένα διαστήματα σιωπής μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τελετουργίες. Σε ορισμένες θρησκευτικές επιστήμες, οι άνθρωποι τηρούν τη σιωπή για παρατεταμένες περιόδους, ή ακόμα και για το υπόλοιπο της ζωής τους, ως ασκητικό μέσο πνευματικής μεταμόρφωσης.
Η σιωπή μπορεί να γίνει μια αποτελεσματική ρητορική πρακτική όταν οι άνθρωποι επιλέγουν να σιωπήσουν για έναν συγκεκριμένο σκοπό.[2] Δεν έχει απλώς αναγνωριστεί ως θεωρία αλλά και ως φαινόμενο με πρακτικά πλεονεκτήματα. Η ρητορική σιωπή δεν μπορεί να εξηγηθεί αφού συμβαίνει όταν δεν αναμένεται έλλειψη επικοινωνίας. Όταν η σιωπή γίνεται ρητορική, είναι σκόπιμη αφού αντανακλά ένα νόημα. Η ρητορική σιωπή στοχεύει περισσότερο το κοινό παρά τον ρήτορα.[3] Ένα από αυτά τα πλεονεκτήματα της σιωπής είναι η επίτευξη διαφόρων τύπων ρητορικών πρακτικών και πρακτικών γραμματισμού. Υπάρχουν πάντα κάποιες έννοιες, προθέσεις και στόχοι που δεν μπορούν να εκφραστούν γλωσσικά με λέξεις και υπάρχουν πάντα φωνές που δεν μπορούν να υψωθούν μέσω των ήχων, αλλά αντικατοπτρίζονται όλες μέσω της σιωπής.[2] Αυτές οι ρητορικές πρακτικές οδηγούν στην άρθρωση νέων νοημάτων.
.jpg)
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Silence στο Wikimedia Commons
