Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σιτάο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σιτάο
Σιτάο ο δάσκαλος Σι φυτεύει πεύκα, περίπου 1674, μελάνι και χρώμα σε χαρτί, Εθνικό Μουσείο Ανακτόρων
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1642[1][2][3] ή 1630[4]
Γκουιλίν
Θάνατος1707[1][2][5]
Γιανγκτσόου
ΨευδώνυμοJüan-ťi[6], Kchu-kua che-šang[6], Čchao-ťi[6] και Š-tchao[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΔυναστεία Μινγκ
Δυναστεία Τσινγκ
ΘρησκείαΒουδισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚινεζικά[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[8]
ποιητής[9]
θεωρητικός της τέχνης[10]
μπίκου[10]
Επηρεάστηκε απόMei Qing[11]
Οικογένεια
ΓονείςZhu Hengjia
ΟικογένειαΔυναστεία Μινγκ
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σιτάο ή Σι Τάο (απλοποιημένη κινεζική γραφή: 石涛, παραδοσιακή κινεζική γραφή: 石濤, Πινγίν: Shih-t'ao, Γουέιντ-Τζάιλς: Shih-t'ao, 1642 – 1707), γεννημένος στην αυτοκρατορική φυλή της δυναστείας Μινγκ με το όνομα Ζου Ρουότζι (朱若極), ήταν Κινέζος βουδιστής μοναχός, καλλιγράφος, τοπιογράφος και ποιητής, ο οποίος έζησε κατά τη διάρκεια των αρχών της δυναστείας Τσινγκ. [12]

Γεννημένος στην περιοχή Κουανζού της επαρχίας Κουανγκσί, ο Σι Τάο ήταν μέλος βασιλικού οίκου από την πλευρά του μεγαλύτερου αδελφό του, Ζου Γιουανζάνγκ. Το 1644, έφτασε πολύ κοντά στην καταστροφή, όταν η δυναστεία Μινγκ δέχθηκε επιδρομή από τους Μαντσού κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής εξέγερσης. Έχοντας δραπετεύσει τυχαία από τον θάνατο που του είχε επιφυλάξει η μοίρα του. [13] Το όνομα Γιουαντζί Σι Τάο το είχε πάρει το αργότερο μέχρι το 1651, όταν έγινε βουδιστής μοναχός.

Μετακόμισε από τη Γουτσάνγκ, όπου ξεκίνησε τη θρησκευτική του διδασκαλία, στην Ανχουέι κατά τη δεκαετία του 1660. Καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1680, έζησε στη Ναντσίνγκ και στη Γιανγκζού, ενώ το 1690 μετακόμισε στο Πεκίνο για να βρει οικονομική υποστήριξη με σκοπό να ενταχθεί στο μοναστικό σύστημα. Απογοητευμένος από την αποτυχία του να βρει χορηγό, ο Σι Τάο ασπάστηκε τον Ταοϊσμό το 1693 και επέστρεψε στη Γιανγκζού, όπου παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1707. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, λέγεται ότι υποδέχτηκε τον αυτοκράτορα Κανξί, ενώ ο τελευταίος επισκεπτόταν τη Γιανγκζού.

Περίπτερο με πεύκο πλάι σε πηγή, 1675, Μουσείο της Σαγκάης
Αναμνήσεις του Τσιν-Χουάι από τον Σιτάο, Μουσείο Τέχνης του Κλίβελαντ

Ο Σι Τάο χρησιμοποίησε πάνω από 24 ονόματα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τόσο όπως ο Μπάντα Σάνρεν όσο και σε αντίθεση με αυτόν, τα συναισθήματά του για την οικογενειακή του ιστορία μπορούν να γίνουν απόλυτα κατανοητά από τα ονόματα αυτά. [14]

Μεταξύ των πιο συχνά χρησιμοποιούμενων ονομάτων ήταν Σιτάο (Κύμα Πέτρας – 石涛), Νταοτζί (道濟; Τάο-τσι), Κουγκούα Χεσάνγκ (Μοναχός Πικρή Κολοκύθα – 苦瓜和尚), Γιουάν Γι (Προέλευση Σωτηρίας – 原濟), Σία Ζουνζέ (Ευγενής Τυφλός - 瞎尊者, τυφλός στις κοσμικές απολαύσεις), Ντα Ντιζί (Ο Καθαρμένος – 大滌子).

Ως βουδιστής, ήταν επίσης γνωστός με το μοναστικό όνομα Γιουάν Γι (原濟). [15]

Το όνομα Ντα Ντιζί υιοθετήθηκε όταν ο Σι Τάο απαρνήθηκε τη βουδιστική πίστη του και στράφηκε προτ τον Ταοϊσμό. Ήταν επίσης το όνομα που χρησιμοποιούσε ο Σι Τάο για το σπίτι του στη Γιανγκζού (Οικία Ντα Ντι – 大滌堂).

Ο Σι Τάο είναι ένας από τους πιο διάσημους ζωγράφους των πρώτων χρόνων της δυναστείας Τσινγκ. Η τέχνη που δημιούργησε ήταν επαναστατική λόγω των παραβιάσεων που τόλμησε απέναντι σε αυστηρά κωδικοποιημένες τεχνικές και στιλ τα οποία υπαγόρευαν την αισθητική εκείνη την εποχή. Η μίμηση της καινοτομίας επίσης εκτιμήθηκε και, παρόλο που ο Σι Τάο επηρεάστηκε σαφώς από τους προκατόχους του (δηλαδή τον Νι Ζαν και τον Λι Γιονγκ), η τέχνη του έρχεται σε ρήξη με τη δική τους με πολλούς νέους και συναρπαστικούς τρόπους.

Μία από τις τυπικές καινοτομίες τις οποίες ο Σι Τάο έφερε στον τρόπο απεικόνισης είναι η έλξη της προσοχής στην πράξη της ίδιας της ζωγραφικής μέσω της χρήσης των τολμηρών, ιμπρεσιονιστικών πινελιών του. Καινοτόμο ήταν επίσης και το ενδιαφέρον για την υποκειμενική προοπτική και τη χρήση αρνητικού ή λευκού χώρου έτσι ώστε να υποδηλώσει την απόσταση. Οι στιλιστικές καινοτομίες του Σι Τάο είναι δύσκολο να τοποθετηθούν στο πλαίσιο της ευρύτερης περιόδου. Στον κολοφώνα μιας έκδοσης με ημερομηνία 1686, ο Σι Τάο έγραψε: "Στη ζωγραφική, υπάρχουν οι νότιες και οι βόρειες σχολές, ενώ στην καλλιγραφία, οι μέθοδοι των δύο Γουάνγκ (του Γουάνγκ Σινζί και του γιου του, του Γουάνγκ Σιανζί). Ο Ζανγκ Ρονγκ (443 – 497) σημείωσε κάποτε το εξής: "Λυπάμαι που δεν ακολουθώ τις μεθόδους των δύο Γουάνγκ, αλλά ούτε και οι δύο Γουάνγκ ακολουθούσαν τις δικές μου μεθόδους. Αν κάποιος ρωτήσει αν εγώ [ο Σι Τάο] ακολουθώ τη Νότια ή τη Βόρεια Σχολή ή αν κάποια από τις δύο σχολές ακολουθεί εμένα, κρατάω την κοιλιά μου γελώντας και απαντώ: «Εγώ πάντα χρησιμοποιώ τη δική μου μέθοδο!»" [16]

Ο Σι Τάο έγραψε πολλά θεωρητικά έργα, ανάμεσα στα οποία είναι τα Ρήσεις για τη ζωγραφική από τον μοναχό Πικρή Κολοκύθα (Kugua Heshang). Είχε επανειλημμένα τονίσει τη χρήση της «μονής πινελιάς» ή της «αρχέγονης γραμμής» ως πηγής του συνόλου της ζωγραφικής του. Πράγματι, χρησιμοποιεί την ιδέα αυτή στις λεπτές λεπτές γραμμές της ζωγραφικής του. Οι μεγάλες κενές περιοχές στο έργο του χρησιμεύουν επίσης για να σηματοδοτούν το μοναδικό του στιλ. [17] Άλλα σημαντικά γραπτά περιλαμβάνουν το δοκίμιο Huayu Lu (Γύρος συζητήσεων για τη ζωγραφική), όπου επαναλαμβάνει και διευκρινίζει τις ιδέες αυτές, και όπου επίσης κάνει μια σύγκριση ανάμεσα στην ποίηση και τη ζωγραφική. Ο στόχος του ήταν να χρησιμοποιεί το χρώμα για να μεταδώσει το μήνυμα του Βουδισμού Τσαν χωρίς τη χρήση λέξεων. [18]

Η ποίηση και η καλλιγραφία που συνοδεύουν τα τοπία του είναι εξίσου όμορφες, κοσμικές και ζωντανές με τους πίνακες τους οποίους συμπληρώνουν. Οι πίνακές του βγάζουν στην επιφάνεια τις εσωτερικές αντιφάσεις και εντάσεις του ανθρώπου των γραμμάτων ή του λόγιου - ερασιτέχνη καλλιτέχνη και έχουν ερμηνευθεί ως μια άποψη κατά της καλλιτεχνικής και ιστορικής αγιοποίησης.

Ίσως θα μπορούσε να συνοψίσει κανείς την άποψη του Σι Τάο για τη ζωγραφική σε μια του φράση, όπως αυτή αναφέρεται στο βιβλίο Θύλακες αντίστασης (2001) του Βρετανού συγγραφέα και ζωγράφου Τζον Μπέργκερ: «Το πινέλο φτιάχτηκε για να σώζει τα πράγματα από το χάος». [19]

Δέκα χιλιάδες άσχημες κηλίδες μελανιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο Δέκα χιλιάδες άσχημες κηλίδες μελανιού είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ανατρεπτικών και ειρωνικών αισθητικών αρχών του Σι Τάο. [20] Αυτή η μοναδικά οξυδερκής δουλειά είναι το πιο γνωστό έργο του Σι Τάο [21] και αποτελεί μια πρόκληση ενάντια στα αποδεκτά πρότυπα ομορφιάς. Καθώς το προσεκτικά ζωγραφισμένο τοπίο εκφυλίζεται με πιτσιλίσματα τα οποία θυμίζουν Τζάκσον Πόλοκ, ο θεατής αναγκάζεται να αναγνωρίσει ότι ο πίνακας δεν είναι διαφανής (άμεσος, με την κυριολεκτική έννοια, η οποία σημαίνει "χωρίς μέσα") με τον τρόπο που αρχικά υποτίθεται ότι θα ήταν. Μόνο και μόνο επειδή χαρακτηρίζονται ως "άσχημες", οι κηλίδες του μελανιού αρχίζουν να αποκτούν ένα είδος αφηρημένης ομορφιάς.

Αναμνήσεις της Τσινουάι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Αναμνήσεις της Τσινουάι είναι ένας ακόμη από τους μοναδικούς πίνακες του Σι Τάο. Όπως πολλοί από τους πίνακες που φιλοτεχνήθηκαν κατά τα τέλη της δυναστείας Μινγκ και κατά την έναρξη της κυριαρχίας των Μαντσού, και αυτός ο πίνακας πραγματεύεται τη θέση του ανθρώπου μέσα στη φύση. Παρ' όλα αυτά, με μια πρώτη θέαση, η απόκρημνη κορυφή σε αυτόν τον πίνακα φαίνεται κάπως παραμορφωμένη. Αυτό που κάνει αυτόν τον πίνακα τόσο μοναδικό είναι ότι φαίνεται να απεικονίζει το βουνό να υποκλίνεται. Ένας μοναχός στέκεται ήρεμα σε μια βάρκα που επιπλέει κατά μήκος του ποταμού Κιν-Χουάι, κοιτάζοντας με θαυμασμό τον γενναιόδωρο πέτρινο γίγαντα. Η οικονομία του σεβασμού που υπάρχει μεταξύ του ανθρώπου και της φύσης εξερευνάται εδώ με ένα εκλεπτυσμένο ύφος που θυμίζει σουρεαλισμό ή μαγικό ρεαλισμό και που συνορεύει με το παράλογο. Ο ίδιος ο Σι Τάο είχε επισκεφτεί τον ποταμό και τη γύρω περιοχή κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του 1680, αλλά είναι άγνωστο εάν η έκδοση στην οποία περιέχεται αυτός ο πίνακας απεικονίζει κάποια συγκεκριμένα μέρη. Η ίδια η αναπαράσταση είναι ο μόνος τρόπος ο οποίος χρησιμοποιείται για να μεταδοθεί το αίσθημα του αμοιβαίου σεβασμού που απεικονίζει ο Σι Τάο σε αυτόν τον πίνακα, ενώ το θέμα του προσωποποιημένου βουνού απλώς αψηφά οτιδήποτε πιο απλό. Ο Σι Τάο ζωγράφισε και άλλες "αναμνήσεις" σε αυτό το στιλ, ανάμεσα στις οποίες είναι και το "Αναμνήσεις της Νανγίνγκ" το οποίο ενίσχυσε την κληρονομιά του.

  1. 1 2 (Ολλανδικά) RKDartists. 329711. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  2. 1 2 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500125620. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώρια. 7366. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ www.biografiasyvidas.com/biografia/t/tao_tsi.htm.
  5. ↑ «Artcyclopedia» (Αγγλικά) shitao. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. 1 2 3 4 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981002190. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981002190. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26  Μαΐου 2011. 500125620. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  10. 1 2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19981002190. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  11. ↑ www.shanghaimuseum.net/mu/frontend/pg/article/id/CI00004721.
  12. ↑ Hay 2001, σελίδες 1, 84
  13. ↑ Ο θείος του παρέμεινε στην Γκουιλίν ως πρίγκιπας της Τζινγκγιάνγκ, αυτοκτονώντας εν τέλει, όταν ένας προδότης της δυναστείας Μινγκ, ο στρατηγός Κονγκ Γιούντε επιτέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο όνομα της δυναστείας Τσινγκ το 1650.
  14. ↑ Coleman 1978, σελίδες 127
  15. ↑ China: five thousand years of history and civilization. Hong Kong: City University of Hong Kong Press. 2007. σελ. 761. ISBN 978-962-93-7140-1.
  16. ↑ Hay 2001, σελίδες 243, 250
  17. ↑ Gardner, Helen· Kleiner, Fred S. (2005). Gardner's art through the ages (12th έκδοση). Belmont, CA: Thomson/Wadsworth. ISBN 0-15-505090-7.
  18. ↑ «Shitao | Chinese painter». Encyclopædia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020.
  19. ↑ Μπέργκερ, Τζον (2007). Θύλακες αντίστασης. Μετάφραση Μιχάλης Παναγιωτάκης. Αθήνα: Αντίλογος. σελ. 13. ISBN 978-960-89490-6-5.
  20. ↑ «Μικρή ιστορία της «ασχήμιας», αυτού του δυσβάσταχτου χαρακτηρισμού, και όσων συνεπάγεται». LiFO. 2 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2025.
  21. ↑ Ψαρώνη-Πεζά, Ευγενία (2023). Τοπία σε μελάνι (PDF). Λήμνος: ΟΕΠΑ Δήμου Λήμνου.

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σιτάο&oldid=11227787"