Σιντζούκου Γκιο-εν
Συντεταγμένες: 35°41′13.81″N 139°42′38.32″E / 35.6871694°N 139.7106444°E
Σιντζούκου Γκιο-εν | |
---|---|
新宿御苑 | |
Είδος | National Garden, βοτανικός κήπος και d:Q10296456 |
Γεωγραφικές συντεταγμένες | 35°41′14″N 139°42′38″E |
Διοικητική υπαγωγή | Naitōmachi και Sendagaya |
Χώρα | Ιαπωνία |
Έναρξη κατασκευής | 1892 |
Ολοκλήρωση | 1 Μαΐου 1906[1] |
Ιστότοπος | |
Επίσημος ιστότοπος | |
![]() | |
δεδομένα (π) |
Το Σιντζούκου Γκιο-εν (新宿御苑, κυριολεκτικά Αυτοκρατορικός Κήπος Σιντζούκου) ή Εθνικός Κήπος Σιντζούκου Γκιο-εν είναι μεγάλος δημόσιος κήπος στο Σιντζούκου και στη Σιμπούγια, στο Τόκιο της Ιαπωνίας. Αρχικά ήταν κατοικία της οικογένειας Ναϊτό στην περίοδο Έντο. Αργότερα έγινε κήπος υπό τη διαχείριση της Ιαπωνικής Αυτοκρατορικής Οικιακής Υπηρεσίας. Είναι πλέον εθνικός κήπος υπό την δικαιοδοσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σογκούν Τοκουγκάβα Ιεγιάσου κληροδότησε μία έκταση σε αυτή την περιοχή σε έναν Ναϊτό νταϊμιό (φεουδάρχη άρχοντα) το 1590 για την κατοικία του στο Έντο.[2] Η οικογένεια Ναϊτό δημιούργησε έναν κήπο σ' αυτήν την περιοχή το 1772. Το 1872, μετά την Αποκατάσταση Μέιτζι, το σπίτι και η ευρύτερη περιοχή του μετατράπηκαν σε πειραματικό γεωργικό κέντρο, ο πειραματικός σταθμός Ναϊτό Σιντζούκου.[2][3] Το 1879 μετατράπηκε σε Αυτοκρατορικό Βοτανικό Κήπο του Σιντζούκου το 1879.[2] Το 1901, ο επικεφαλής του κήπου Χαγιάτο Φουκούμπα ζήτησε από τον αρχιτέκτονα τοπίου Χένρι Μαρτίνετ να αναμορφώσει τον βοτανικό κήπο σε κήπο τοπίου, και ο Αυτοκρατορικός Κήπος Σιντζούκου (Σιντζούκο Γκιό-εν), με την παρούσα μορφή του, άνοιξε τον Μάιο του 1906[3] με την παρουσία του Αυτοκράτορα Μέιτζι.[2]
Το μεγαλύτερο μέρος του κήπου κάηκε και υπέστη σοβαρές ζημιές από αεροπορικές επιδρομές το 1945, στα τελευταία στάδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[2] Μετά τον πόλεμο, η δικαιοδοσία για τον κήπο, καθώς και τον εξωτερικό κήπο του αυτοκρατορικού παλατιού του Τόκιο και το Αυτοκρατορικό κήπο του Κιότο, ανατέθηκε στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας (τώρα το Υπουργείο Επιστήμης Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιαs), [2] και ο κήπος δημιουργήθηκε ξανά. Άνοιξε ξανά για το κοινό στις 21 Μαΐου 1949 ως Εθνικός Κήπος Σιντζούκου Γκιόεν.[2] Ο κήπος ήταν υπό την δικαιοδοσία της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος, όταν σχηματίστηκε το 1971, και στη συνέχεια ήταν υπό την αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, το οποίο διαδέχτηκε την υπηρεσία Περιβάλλοντος το 2001, στην δικαιοδοσία του οποίου και παραμένει.[2]
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο κήπος, που έχει έκταση 58,3 εκτάρια, συνδυάζει τρία ξεχωριστά στυλ: ένα επίσημο γαλλικό και Αγγλικό Τοπίο στο βόρειο τμήμα και έναν παραδοσιακό Ιαπωνικό κήπο στο νότιο τμήμα. [4] Ένα παραδοσιακό Ιαπωνικό τεϊοποιείο βρίσκεται στον κήπο. Ο κήπος είναι ένα αγαπημένο μέρος για Χανάμι (θέαση ανθισμένων λουλουδιών), και μεγάλο πλήθος ανθρώπων επισκέπτονται τον κήπο κατά τη διάρκεια της περιόδου ανθοφορίας των κερασιών.
Ο κήπος έχει πάνω από 20.000 δέντρα, συμπεριλαμβανομένων περίπου 1.500 κερασιών, οι οποίες ανθίζουν από τα τέλη Μαρτίου μέχρι τα τέλη Απριλίου. Ανάμεσα στα άλλα δέντρα του κήπου συγκαταλέγονται πανύψηλοι κέδροι ιμαλαΐων, κυπαρίσσια και πλατάνια, τα οποία φυτεύτηκαν για πρώτη φορά στην Ιαπωνία στους Αυτοκρατορικούς Κήπους.

Ο κήπος διαθέτει θερμοκήπια από το 1892. Το σημερινό θερμοκήπιο, που χτίστηκε τη δεκαετία του 1950, έχει πάνω από 1.700 τροπικά και υποτροπικά είδη φυτών σε μόνιμη έκθεση.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.env .go .jp /press /files /jp /7539 .pdf. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 «Shinjuku Gyoen National Garden: History». Ministry of the Environment, Japan. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2024.
- ↑ 3,0 3,1 Mansfield, p. 15.
- ↑ «Shinjuku Gyoen National Garden: Outline». Ministry of the Environment, Japan. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2024.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Mansfield, Stephen (2011). Japan's Master Gardens - Lessons in Space and Environment. Tokyo, Rutland, Singapore: Tuttle. ISBN 978-4-8053-1128-8.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Shinjuku Gyo-en στο Wikimedia Commons