Οίκος της Σιβηρίας
Οι Σιμπίρσκι (ρωσικά: Сибирский) ήταν η πρώτη από πολλές οικογένειες, απογόνων του Τζένγκις Χαν (Σαϊβανίδες), που έζησαν στο παρελθόν στη Ρωσία.
Έλκουν την καταγωγή τους από τον Κουτσούμ Χαν, τον τελευταίο του Χανάτου της Σιβηρίας.
Οι γιοι του Κουτσούμ Χαν συνελήφθησαν από τους Κοζάκους του Γερμάκ Τιμοφέγιεβιτς και μεταφέρθηκαν στη Μεγάλο Δουκάτο της Μόσχας, όπου εγκαταστάθηκαν στο Γιαροσλάβλ και σε άλλες πόλεις και λάβανε την άδεια να αυτοαποκαλούνται "Τσάρεβιτς" της Σιβηρίας (Ρωσικά: царевичи Сибирские). Ο εγγονός του Κουτσούμ Χαν, Αλπ Αρσλάν, εγκαταστάθηκε ακόμη και ως Χαν "υποχείριο" στο Κασίμοφ μεταξύ 1614 και 1627.
Το 1591, ο γιος του Κουτσούμ, Αμπούλ Χαΐρ, ήταν ο πρώτος της δυναστείας του, που μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό. Aκολούθησε η μεταστροφή ολόκληρης της οικογένειάς του, που τελικά εξομοιώθηκε με τη ρωσική αριστοκρατία. Για παράδειγμα, αν και ο γιος του Αμπούλ Χαΐρ έγινε γνωστός ως Βασίλι Αμπουλγάιροβιτς, το όνομα του εγγονού του, Ρομάν Βασίλιεβιτς, δεν ξεχώριζε πλέον από ένα γηγενές ρωσικό όνομα.
Το 1686, ο τσάρος Φιοντόρ Α΄ της Ρωσίας αποφάσισε ότι οι δυναστείες των ηγεμόνων του Ιμερέτι (στη σημερινή Γεωργία) στον Καύκασο μαζί με τους Τατάρους πρίγκιπες της Σιβηρίας και του Κασίμοφ θα εντάσσονταν στο Γενεαλογικό Βιβλίο της Ρωσικής Αριστοκρατίας[1].
Οι τσάρεβιτς προχώρησαν σε γάμους με απογόνους από τις καλύτερες ρωσικές οικογένειες. Μία από τις πριγκίπισσές τους ήταν η σύζυγος του θείου του τσάρου Πέτρου Α', ενώ μια άλλη παντρεύτηκε έναν γιο του βασιλιά της Γεωργίας.
Αξιοσημείωτοι εκπρόσωποι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τελευταίος από τους Τσάρεβιτς ήταν ο Βασίλι Αλεξέγιεβιτς Σιμπίρσκι, ο οποίος τάχθηκε στο πλευρό του Τσάρεβιτς Αλεξέι Πετρόβιτς εναντίον του Μεγάλου Πέτρου. Το 1718, εξορίστηκε στη Σιβηρία, ενώ ο τίτλος των απογόνων του υποβιβάστηκε από "τσάρεβιτς" σε "κνιάζ" ή "πρίγκιπας".
Ο εγγονός του Βασίλι, πρίγκιπας Βασίλι Φιοντόροβιτς Σιμπίρσκι, έφτασε στο αξίωμα του Στρατηγού του Πεζικού στην υπηρεσία της αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Μεγάλης, αλλά εμπλεκόταν σε παρατυπίες και στάλθηκε στη Σιβηρία από τον γιο της, τον τσάρο Παύλο Α' της Ρωσίας. Ο Τσάρος Αλέξανδρος Α' τον επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη ως γερουσιαστή. Ο γιος του, Αλέξανδρος, ήταν επίσης στρατηγός του τσάρου.
Ο γιος του τελευταίου, ο πρίγκιπας Αλεξάντερ Αλεξάντροβιτς Σιμπίρσκι (1824–79), ήταν το τελευταίο μέλος της οικογένειας Σιμπίρσκι. Προετοιμάστηκε από τους γονείς του για στρατιωτική θητεία και έλαβε μέρος στον πόλεμο της Κριμαίας. Εκείνη την εποχή, εξέφρασε το ενδιαφέρον του για τις ελληνικές αποικίες στην Κριμαία και τη Νότια Ρωσία και παρήγαγε μια αξιοσημείωτη μονογραφία για τα μετάλλια και τα νομίσματα του Βασιλείου του Βοσπόρου. Ολόκληρη η έκδοση χάθηκε κατά τη διάρκεια μιας πλημμύρας, με μόνο τρία αντίγραφα να σώζονται ως σήμερα. Ωστόσο, το έργο του Σιμπίρσκι βραβεύτηκε με το βραβείο Ντέμιντοφ το 1859. Μετά το θάνατο του Σιμπίρσκι, η υπέροχη συλλογή αρχαίων νομισμάτων του αφιερώθηκε στον Μεγάλο Δούκα Αλέξανδρο Μιχαήλοβιτς της Ρωσίας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Michael Khodarkovsky, Russia's Steppe Frontier, Indiana University Press, 2002, (ISBN 0-253-21770-9), M1 Google Print, p. 265.