Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Μπεναβίδεθ
| Σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Μπεναβίδεθ | |
|---|---|
 Βαγόνια των συρμών μετά το δυστύχημα | |
| Χώρος | Μπεναβίδεθ, Αργεντινή |
| Ώρα | 20:15 |
| Ημερομηνία | 1 Φεβρουαρίου 1970 |
| Τοποθεσία | Μπεναβίδεθ, Αργεντινή |
| Τύπος | Οπίσθια σύγκρουση δύο επιβατικών συρμών |
| Αίτια | Αδυναμία προστασίας σταματημένου συρμού |
| Θάνατοι | 236 |
| Τραυματισμοί | 500 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στο Μπεναβίδεθ, που συνέβη την 1η Φεβρουαρίου 1970, είναι η χειρότερη σιδηροδρομική καταστροφή που έχει συμβεί ποτέ στην Αργεντινή και γενικότερα στη Νότια Αμερική, με 236 νεκρούς και περισσότερους από 500 τραυματίες.[1]
Περίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το δυστύχημα συνέβη σε μια απομονωμένη, αμυδρά φωτισμένη περιοχή κοντά στο σταθμό Μπεναβίδεθ (Benavídez), μεταξύ Ιντζενιέρο Μάσβιτς (Ingeniero Maschwitz) και Χενεράλ Πατσέκο (General Pacheco), 29 χλμ. βόρεια του Μπουένος Άιρες. Μια μικτής μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων της γραμμής «General Bartolomé Mitre Railway express»,[2] (Estrella del Norte) που εκμεταλλεύεται η κρατική «Ferrocarriles Argentinos», ελκυόμενη από δύο μηχανές ντίζελ και μετέφερε 260 επιβάτες, πλησίαζε στο τέλος του 1.000 μιλίων (1.600 χιλιομέτρων) ταξιδιού από το Τουκουμάν στο Ρετίρο στο Μπουένος Άιρες και μόλις είχε περάσει το Μπεναβίδεθ.[3]
Μπροστά από αυτό, ένα τοπικό τρένο με δέκα βαγόνια μετέφερε 1.090 επιβάτες πίσω στην πρωτεύουσα, αφού πέρασαν ένα Σαββατοκύριακο στο μοντέρνο Θαράτε (Zárate) στις όχθες του ποταμού Παρανά, αλλά είχε σταματήσει λόγω «προβλήματος στο μπεκ ψεκασμού καυσίμου».[4] Παρά το γεγονός ότι σταμάτησε επί 40 λεπτά, καθώς προσπαθούσε να διορθώσει το πρόβλημα,[3] το πλήρωμα του τοπικού τρένου απέτυχε να ειδοποιήσει έγκαιρα τον επερχόμενο συρμό και, στις 20:15, η ταχεία επέπεσε στο πίσω μέρος του με ταχύτητα 65 μίλια την ώρα / 105 χιλιόμετρα την ώρα. Οι δύο μηχανές ντίζελ «κατέστρεψαν εντελώς» το πίσω βαγόνι και «τηλεσκόπησαν» (ώθησαν το ένα μέσα στο άλλο, εν είδει τηλεσκοπίου) το επόμενο βαγόνι σχεδόν σε όλο το μήκος του τρίτου, σπρώχνοντάς το 80 μέτρα κατά μήκος της γραμμής, αν και μερικοί επιβάτες κατάφεραν να πηδήξουν και να διαφύγουν. Όλοι οι θάνατοι και οι σοβαροί τραυματισμοί συνέβησαν στους επιβάτες του τοπικού τρένου.[2]
Ο πιλότος ενός αεροσκάφους ειδοποίησε με τον ασύρματο τον πύργο ελέγχου, ο οποίος με τη σειρά του ειδοποίησε τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Ελικόπτερα της Πολεμικής Αεροπορίας χρησιμοποιήθηκαν για να φέρουν ιατρικές προμήθειες. Νοσοκομείο έκτακτης ανάγκης δημιουργήθηκε στον σταθμό Πατσέκο, πέντε μίλια / 8 χιλιόμετρα βόρεια του σημείου του δυστυχήματος, και προσωρινά νεκροτομεία στο Πατσέκο και το Μπεναβίδεθ.
Οι επιζώντες που έδωσαν συνέντευξη στους Times ανέφεραν: «Είδαμε ακρωτηριασμένα σώματα παντού, υπήρχε αίμα παντού, οι στρατιώτες απλώς γέμιζαν σάκους με κομμένα μέλη».[4]
Συνολικά 236 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 500 τραυματίστηκαν.[5]
Μετά το ατύχημα το Así, ένα δημοφιλές εβδομαδιαίο περιοδικό, δημοσίευσε άρθρο 32 σελίδων που περιελάμβανε φρικιαστικές φωτογραφίες από το δυστύχημα του τρένου και ως εκ τούτου έκλεισε επ' αόριστον από τη στρατιωτική δικτατορία που κυβερνούσε την Αργεντινή μέχρι τότε.[6]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ "El tercer accidente ferroviario más grave en la historia del país" Αρχειοθετήθηκε 2012-02-25 στο Wayback Machine., La Nación, 23 Feb 2012.
- ↑ 2,0 2,1 "Historia de un trágico accidente ferroviario" by Fernando Pérez, Actualidad Tigre-San Fernando, 17 Jan 2012
- ↑ 3,0 3,1 "La Bajada 71"
- ↑ 4,0 4,1 The Times, Tuesday, Feb 03, 1970; pg. 7; Issue 57784; col A.
- ↑ "Uno de los peores accidentes ferroviarios del país", Clarín, 10 Mar 2008.
- ↑ Railway Wrecks by Edgar A. Haine, page 144-145, publ 1993, (ISBN 0-8453-4844-2)
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Railway Wrecks by Edgar A. Haine, 1993,(ISBN 0-8453-4844-2), σσ. 144-145.