Σηπτική αρθρίτιδα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η σηπτική αρθρίτιδα γνωστή και ως λοιμώδης αρθρίτιδα είναι η φλεγμονή των αρθρώσεων εξ αιτίας λοιμώδους αιτιολογίας. Συνηθέστεροι μικρο-οργανισμοί είναι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος και η γονόκοκκος, ωστόσο και άλλα βακτήρια ή μύκητες και ιοί, μπορεί να προκαλέσουν λοιμώδη αρθρίτιδα. Η είσοδος του παθογόνου παράγοντα στην άρθρωση μπορεί να γίνει απευθείας (με τραυματισμό ή κατά την διάρκεια χειρουργικής επέμβασης) είτε αιματογενώς. Η χορήγηση αντιβίωσης (κεφαλοσπορίνες) και χειρουργικής παροχέτευσης πύου, αποτελούν βασικές αρχές αντιμετώπισης της νόσου. Στα νεαρά άτομα η γονοκοκκική αρθρίτιδα είναι πιο συχνή, και συνήθως προηγείται πυρετός, ρίγος, εξανθήματα και ουρηθρήτιδα. Αρθρίτιδα επίσης προκαλείται από την Borrelia burgdorferi, σύφιλη, μυκοβακτηρίδιαμύκητες και ιοί (πχ ιο της ερυθράς ή παρβοϊο Β19). Αρθρίτιδα μπορεί να παρουσιαστεί και μετά την λοίμωξη από γονόκοκκο ή διάφορα εντεροβακτηρίδια.[1]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Harrison Εσωτερική Παθολογία, 7η ελληνική έκδοση [από την 19η εκδ. του Harrison's Principles of Internal Medicine (Αθήνα: Παρισιάνου, 2019) ISBN 9789605833749 σελ 972-977