Σαρτέν

Σαρτέν
	Σαρτέν
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Νότια Κορσική
Γεωγραφική υπαγωγή	Κορσική
• Δήμαρχος του Σαρτέν	Paul Quilichini (από 2014)
Ταχυδρομικός κώδικας	20100
Κωδικός Κοινότητας	2A272
Πληθυσμός	3.570 (1 Ιανουαρίου 2021)
Έκταση	200,4 km²
Υψόμετρο	330 μέτρα
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
	Σαρτέν 41°37′15″N 8°58′25″E
Ιστότοπος	https://lapagelocale.fr/20100-sartene
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Συντεταγμένες: 41°37′15″N 8°58′25″E / 41.62083°N 8.97361°E / 41.62083; 8.97361

Η Σαρτέν (γαλλικά: Sartène) είναι γαλλική κοινότητα στο νομό Νότιας Κορσικής στη διοικητική περιοχή της Κορσικής. Μέχρι το 1848, το επίσημο όνομα της κοινότητας ήταν στα ιταλικά: Σαρτένα (Sartena). Είναι η υπονομαρχία του νομού και ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 3.259 κατοίκους (2017).

Οι κάτοικοι ονομάζονται Σαρτεναί (ζ) ^[8]και στην κορσικανική γλώσσα Σαρτινέζι.

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σαρτέν, υπονομαρχία του νομού της Νότιας Κορσικής, βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Κορσικής σε ορεινή περιοχή σε μέσο υψόμετρο 300 μέτρων, σε απόσταση 15 χιλιομέτρων (οδικώς) από το Προπριάνο^[9] και 82 χιλιόμετρα από το Αιάκειο, πρωτεύουσα του νομού και της Κορσικής. Έχει πληθυσμό 3.259 κατοίκους (2017).

Η περιοχή της Σαρτέν έχει μια ποικίλη γεωγραφία με βουνά, λίμνες, ποταμούς, μια ακτογραμμή 33 χιλιομέτρων, καθώς και αρχαιολογικούς χώρους μεγάλης αξίας.

Η ακτογραμμή της αρχίζει από την Κάλα ντ'Αράνα στα βόρεια μέχρι την Κάλα ντι Ροκαπίνα στο νότο, μεταξύ των οποίων βρίσκεται το ακρωτήριο Κάπου Σενετόζα και ο μεγάλος φάρος του, το θαλάσσιο λιμάνι Τιτζάνο και οι δύο μεγάλες παραλίες Tralicetu και Erbaju.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον Προσπέρ Μεριμέ, η Σαρτέν είναι «η πιο κορσική πόλη της Κορσικής», όπως γράφει μια πινακίδα στην είσοδο της μικρής πόλης.

Η Σαρτέν φαίνεται σαν μια προέκταση του βουνού, είναι αμφιθεατρικά χτισμένη στις πλαγιές του Μόντε Ρόσο και τα γρανιτένια πετρόχτιστα σπίτια της έχουν θέα στην κοιλάδα Ριζανέζε.

Η είσοδος στην πόλη γίνεται μέσω της γέφυρας Σκαλέντα, στους πρόποδες της παλιάς πόλης που είναι χτισμένη σε τεράστιους βράχους. Το κέντρο της πόλης είναι η δενδροφυτευμένη με φοίνικες Πλας ντε λα Λιμπερασιόν (πλατεία της Απελευθέρωσης), τόπος συνάντησης των κατοίκων. Στην πλατεία κυριαρχεί το δημαρχείο, που ήταν το παλιό παλάτι των Γενουατών κυβερνητών, και η εκκλησία Σαιντ-Μαρί, όπου εκτίθενται ο σταυρός και η αλυσίδα που φέρει ο «Μετανοών» του Κατενάτσιου. Χαμηλότερα, υπάρχουν απομεινάρια των τειχών που περιέβαλαν την πόλη.

Το κρασί της Σαρτέν εκτιμάται από τους οινογνώστες για την καλή του ποιότητα.

Έθιμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε Μεγάλη Παρασκευή στη Σαρτέν αναβιώνει το έθιμο του Κατενάτσιου (αλυσσοδεμένος, από το λατινικό catena=αλυσίδα). Πρόκειται για μια θρησκευτική πομπή που ονομάζεται « Κατενάτσιου», η οποία επαναλαμβάνει τα γεγονότα του Πάθους του Χριστού. Ένας άνδρας,ο «Μετανοών», ντυμένος με κόκκινο ράσο και κόκκινη κουκούλα (μόνο ο ενοριακός ιερέας γνωρίζει την ταυτότητά του) φέρει ένα βαρύ σταυρό (37 κιλών) και μια αλυσίδα (17 κιλών) στα πόδια του κατά τη διάρκεια της πομπής που αρχίζει από την εκκλησία Σαιντ-Μαρί στην κεντρική πλατεία, συνεχίζει μέσα από τα απότομα στενά της Σαρτέν, κάνει στάση στο παρεκκλήσι Σαιν Σεμπαστιάν και επιστρέφει στην εκκλησία Σαιντ-Μαρί, μετά από πορεία 1,8 χιλιομέτρων, κατά την οποία πρέπει να πέσει τρεις φορές στο δρόμο του, όπως ο Χριστός.

Είναι μια πολύ παλιά θρησκευτική παράδοση και προσελκύει πολλούς προσκυνητές και τουρίστες.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Ιστορία της Κορσικής

Πολλά ευρήματα πιστοποιούν την προϊστορική ανθρώπινη κατοχή της περιοχής της Σαρτέν. Σε διάφορα σημεία της κοινότητας, ανακαλύφθηκαν πολλά μενίρ και ντολμέν.

Ένα αγκυροβόλιο από τη ρωμαϊκή εποχή βρίσκεται στο μικρό χωριό Τιτζάνο κοντά στη Σαρτέν.^[10]

Η πόλη ιδρύθηκε από τους Γενουάτες το 1507. Οι Γενουάτες το έχτισαν σε ένα βραχώδες ακρωτήριο όπου η πρόσβαση ήταν δύσκολη, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια των κατοίκων. Στα χρόνια 1550-1552, κατασκευάστηκαν τα τείχη καθώς οι επιδρομές των πειρατών ήταν σε έξαρση. Το δίκτυο των παράκτιων πύργων-παρατηρητηρίων που ήταν υπεύθυνο για την προειδοποίηση των πληθυσμών στο εσωτερικό δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί.

Ένα από τα θλιβερά περιστατικά στην ιστορία της πόλης ήταν η επίθεση πειρατών από το Αλγέρι το 1583, κατά την οποία η πόλη κατελήφθη, πολλοί κάτοικοι σκοτώθηκαν και 400 συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα. Η πόλη επανοικίστηκε από πληθυσμούς των γύρω χωριών. Οι επιθέσεις αυτές συνεχίστηκαν έως τον 18ο αιώνα.

Αξιοθέατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η παλιά πόλη με στενούς δρόμους και οχυρώσεις

Η εκκλησία Σαιντ-Μαρί
Το Μουσείο Προϊστορίας της Κορσικής
Το ακρωτήριο Κάπου ντε Ροκαπίνα, τόπος λατρείας των προϊστορικών Torréens, δηλαδή κατασκευαστών πύργων, επειδή κατασκεύασαν οχυρώσεις.
Οι πύργοι -παρατηρητήρια από τον 16ο αιώνα. Ήταν μια σειρά από βίγλες για την παράκτια άμυνα που κατασκευάστηκαν από τη Δημοκρατία της Γένοβας μεταξύ 1530 και 1620 για να σταματήσει τις επιθέσεις των Βερβερίνων πειρατών.
Το Φοτζάνο, χωριό με πύργους
Τα μεγαλιθικά μνημεία της Φουντανάτσια (ντολμέν, μενίρ), λίθινες στήλες με ανθρωπόμορφες ανάγλυφες παραστάσεις.
Η Σπίνα Καβάλου, Γενοβέζικη γέφυρα από τον 13ο αιώνα.
Το Τιτζάνο, το παλιό λιμάνι της Σαρτέν
Ου Φράτι ε α Σόρα, δύο όρθια μενίρ