Σαρλ Λουί Ζοζέφ Ολιβιέ Γκεενέκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κόμης Σαρλ Λουί Ζοζέφ Ολιβιέ Γκεενέκ
Γέννηση7  Ιουνίου 1783
Βαλανσιέν
Θάνατος26  Αυγούστου 1849
Παρίσι
Χώρα Γαλλία
ΒαθμόςΣτρατηγός
ΔιοικήσειςΚατοχική ταξιαρχία της Εκστρατείας του Μοριά (1831-1833)
Μάχες/πόλεμοι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
ΤιμέςΚόμης
Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής
Ιππότης του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουίς
Ιππότης του Στρατιωτικού Τάγματος του Άγιου Ερρίκου (Σαξονία)
Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Σωτήρος (Ελλάδα)

Ο Σαρλ Λουί Ζοζέφ Ολιβιέ Γκεενέκ (γαλλικά: Charles Louis Joseph Joseph Olivier Guéhéneuc) ήταν Γάλλος Στρατηγός. Γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου 1783 στην Βαλενσιέν και πέθανε στις 26 Αυγούστου 1849 στο Παρίσι.[1][2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Φρανσουά Σκολαστίκ ντε Γκεενέκ (François Scolastique de Guéheneuc) και αδελφούς της Λουίζ Σκολαστίκ Γκεενέκ (Louise Scholastique Guéheneuc), σύζυγος του Στρατάρχη Ζαν Λαν (Maréchal Jean Lannes).

Ναπολεόντειοι Πόλεμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισήλθε στη στρατιωτική καριέρα το 1803 και υπηρέτησε στο 10ο Σύνταγμα Ελαφρού Πεζικού, πριν προαχθεί σε Λοχία (sergent) στο τέλος του έτους (10 Νοεμβρίου 1803). Την επόμενη χρονιά, ήταν προσκολλημένος στο Γενικό Επιτελείο του Στράτου των ακτών του Ωκεανού στο Στρατόπεδο της Βουλώνης και προήχθη στο Δεύτερο Υπολοχαγό (sous-lieutenant) στις 25 Σεπτεμβρίου 1804.[2]

Το 1805, ο Γκεενέκ διορίστηκε υπασπιστής του γαμπρού του, του Στρατάρχη Λαν, δούκα του Μοντεμπέλο, και υπηρέτησε σε όλη την αυστριακή εκστρατεία της Αυστρίας. Το καλοκαίρι του 1806 προήχθη σε Υπολοχαγό (lieutenant) και υπηρέτησε στη Πρωσία και την Πολωνία για το υπόλοιπο της χρονιάς. Προήχθη στον Λοχαγό (capitaine) στις 31 Δεκεμβρίου 1806. Ακόμη υπασπιστής του γαμπρού του, πυροβολήθηκε στο αριστερό χέρι κατά τη διάρκεια της Μάχης του Φρίντλαντ στις 14 Ιουνίου 1807. Αυτό του έδωσε τον τίτλο του Ιππότη του Στρατιωτικού Τάγματος του Άγιου Ερρίκου της Σαξονίας και προήχθη σε Ταγματάρχη (Chef de Bataillon) στις 11 Ιουλίου.[2]

Ο Guéhéneuc ακολούθησε τον Λαν στην Ισπανία και πυροβολήθηκε εκεί στην Τουντέλα το Νοέμβριο του 1808. Δύο μήνες αργότερα, στις 9 Ιανουαρίου 1809, διορίστηκε Συνταγματάρχης (colonel) και επέστρεψε στη Γαλλία. Στη συνέχεια έφυγε για τη Γερμανία για να συμμετάσχει στην εκστρατεία του Δούναβη του 1809. Στις 20 Απριλίου κατέλαβε με επιτυχία 82 αυστριακούς Δραγώνους στο Αμπενσμπέργκ. Μετά το θάνατο του γαμπρού του Λαν στις 31 Μαΐου 1809, ο Συνταγματάρχης Γκεενέκ έλαβε μια νέα θέση υπασπιστή του αυτοκράτορα Ναπολέοντα. Αργότερα το καλοκαίρι, στις 15 Αυγούστου 1809, τον έκανε Βαρώνας της αυτοκρατορίας.[2]

Στα επόμενα χρόνια, Γκεενέκ διορίστηκε Συνταγματάρχης του 26ου Συντάγματος Ελαφρού Πεζικού . Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Ρωσίας του 1812, διορίστηκε στο 6ο τμήμα του δεύτερου Σώματος του Στρατηγού Λεγκράν (général Legrand). Προς την αρχή της εκστρατείας, ενώ ο στρατός έπρεπε να διασχίσει τον ποταμό Νερίς, ο Γκεενέκ πέρασε τον ποταμό, κολυμπώντας και παίρνοντας μαζί του μια ομάδα στρατιωτών-κολυμβητών, για να εξασφαλίσει ένα πέρασμα. Καθώς ένας Λογχοφόρο άρχισε να παρασυρθεί από το ρεύμα, ο Γκεενέκ, πλήρως ντυμένο, πήδηξε αμέσως στον ποταμό και έσωσε τον άντρα.[3] Λίγους μήνες αργότερα, κατά τη διάρκεια της υποχώρησης από τη Ρωσία, ο Συνταγματάρχης Γκεενέκ τραυματίστηκε στο χέρι κατά τη διάρκεια της Μάχη του Μπερεζίνα στις 25 Νοεμβρίου 1812. Αλλά στις 26 Δεκεμβρίου 1812, προήχθη στον βαθμό τουΤαξίαρχου (Général de brigade) και ξανά έγινε υπασπιστή του αυτοκράτορα. Υπηρέτησε στη συνεχεία στη Σαξονία το 1813.[2]

Με την στιγμιαία επιστροφή του Ναπολέοντα στην εξουσία κατά τη διάρκεια των «Εκατό Ημερών», στην οποία ο Γκεενέκ δεν συμμετείχε, έγινε Ιππότης της βασιλικής και στρατιωτικής τάξης του Αγίου Λουίς στις 7 Μαρτίου 1815. Αλλά μετά τη δεύτερη παραίτηση του αυτοκράτορα και την επιστροφή των Βουρβόνων, τέθηκε "στη διαθεσιμότητα" από τις 30 Δεκεμβρίου 1818 έως τις 13 Μαΐου 1831. O Γκεενέκ έτσι μετακόμισε στη Νότια Γαλλία, στην Αντίμπ.[2]

Κατά την Παλινόρθωση της Μοναρχίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γαλλική εκστρατεία του Μοριά (1828-1833) (από τον Ζαν-Σαρλ Λανγκλουά)

Μετά την επανάσταση του Ιουλίου 1830, ο Γκεενέκ ανακλήθηκε από τον βασιλιά των Γάλλων, τον Λουδοβίκο Φίλιππο, στις 13 Μαΐου 1831, ο οποίος τον όρισε αρχηγό της γαλλικής κατοχικής ταξιαρχίας του Μοριά.[2] Διαδέχθηκε έτσι τον Στρατάρχη Μαιζώνος (1828-1829) και τον Στρατηγό Σνεντέρ (1829-1831), oi οποίοι, το 1828, ήταν υπεύθυνοι για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου από τα τουρκικά-αιγυπτιακά κατοχικά στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ως επικεφαλής αυτής της Ταξιαρχίας των 5.000 ανθρώπων, η αποστολή του Στρατηγού Γκεενέκ ήταν να διατηρήσει την τάξη στην πρόσφατα απελευθερωμένη και ανεξάρτητη χώρα, να διατηρήσει τη γαλλική επιρροή στην περιοχή, καθώς και να συμμετάσχει στην ανασυγκρότηση της χώρας.[4][5] Τα τελευταία γαλλικά στρατεύματα έφυγαν οριστικά από τη χώρα τον Αύγουστο του 1833, λίγο μετά την άφιξη στο θρόνο της Ελλάδας του βασιλιά Όθωνα Ι τον Ιανουάριο του 1833. Για την εξυπηρέτηση του, ο βασιλιάς αργότερα τον έκανε Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Σωτήρος.[6] Όταν επέστρεψε στη Γαλλία,τέθηκε ξανά στη διαθεσιμότητα. Ωστόσο, ορίστηκε Στρατηγός (lieutenant-général) στις 22 Νοεμβρίου 1836.

Με αυτή την ιδιότητα διορίστηκε στις 8 Αυγούστου 1838, διοικητής της επαρχίας του Οράν στην Αλγερία, θέση που κατείχε μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 1840. Κατά την επιστροφή του στη Γαλλία ο πατέρας του πέθανε και 28 Σεπτεμβρίου 1840, και ο Γκεενέκ έγινε Κόμης. Στη συνέχεια διορίστηκε στις 16 Νοέμβριου 1840 επικεφαλής της 15ης στρατιωτικής διαίρεσης της Μπουρζ, θέση που κράτησε μέχρι την Γαλλική Επανάσταση του 1848. Τελικά εισήχθη στη σύνταξη στις 17 Απριλίου.

Ο Στρατηγός Γκεενέκ πέθανε στο Παρίσι στις 26 Αυγούστου 1849.[2]

Τιμητικές διακρίσεις και τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ονόματα χαραγμένα κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου  : Δυτικό πυλώνας, Στήλες 31 και 32.

Οικόσημο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εικόνα Οικόσημο
Όπλα του βαρόνου Σαρλ Λουί Ζοζέφ Ολιβιέ Γκεενέκ και της Αυτοκρατορίας

Στρατιωτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 19 Αυγούστου 1803: Στρατιώτης
  • 25 Σεπτεμβρίου, 1803: Δεκανέας
  • 10 Νοεμβρίου 1803: Λοχίας
  • 25 Σεπτεμβρίου 1804: Δεύτερος υπολοχαγός
  • 19 Ιουνίου 1806: Υπολοχαγός
  • 31 Δεκεμβρίου 1806: Λοχαγός
  • 11 Ιουλίου 1807: Ταγματάρχης
  • 9 Ιανουαρίου 1809: Συνταγματάρχης
  • 26 Δεκεμβρίου 1812: Ταξίαρχος
  • Από 26 Δεκεμβρίου 1812 έως 1 Σεπτεμβρίου 1814: Υπασπιστής του Αυτοκράτορα Ναπολέοντα
  • Από 13 Μαΐου 1831 έως 26 Σεπτεμβρίου 1833: Διοικητής της κατοχικής ταξιαρχίας του Μοριά.
  • 22 Νοεμβρίου 1836: Στρατηγός
  • Από 8 Αυγούστου 1838 έως 8 Σεπτεμβρίου 1840: Διοικητής της επαρχίας του Οράν
  • Από 16 Νοεμβρίου 1840 έως 17 Απριλίου 1848: Διοικητής της 15ης στρατιωτικής διαίρεσης της Μπουρζ
  • 17 Απριλίου 1848: Συνταξιοδότηση

Παραρτήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Charles Mullié: Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850, Poignavant, Παρίσι 1851 (2 Bde. ).
  • Georges Six, Dictionnaire Biographique des Généraux & Amiraux Français de la Révolution et de l'Empire (1792-1814). 2 τόμοι. Παρίσι: Gaston Saffroy, 2003.
  • Jacques Louis Lacour, Excursions en Grèce pendant l'occupation de la Morée par l'armée française en 1832-33, Arthur Bertrand, Παρίσι, 1834.
  • Abel Hugo, France militaire. Histoire des armées françaises de terre et de mer de 1792 à 1837, Delloye, 1838.
  • Βασιλικό και Εθνικό αλμανάκ για το έτος 1843, στους Α. Guyot και Scribe, Παρίσι, 1843.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Εθνικό Αρχείο (CARAN) - Ιστορική στρατιωτική υπηρεσία - Fort de Vincennes:
    • SHAT Σημείωση: 7 Yd 1131.

Σχετικά Άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Σημείωση LH/1215/3». Base Léonore, Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού.  .
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Charles Mullié: Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850. Poignavant, Paris 1851 (2 Bde.).
  3. Armand de Caulaincourt, With Napoleon in Russia, ed. Jean Hanoteau and George Libaire, (Mineola: Dover Publications, 2005), 49.
  4. Jacques Louis Lacour, Excursions en Grèce pendant l'occupation de la Morée par l'armée française en 1832-33, Arthur Bertrand, Paris, 1834.
  5. Abel Hugo, France militaire, τόμος 5, σ. 319
  6. Βασιλικό και Εθνικό αλμανάκ για το έτος 1843 (Almanach royal et national pour l'an 1843), στους A. Guyot και Scribe, Παρίσι, 1843.