Σαρλ Λεκλέρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαρλ Λεκλέρ
Ο Λεκλέρ το 2021
ΓέννησηΣαρλ Μαρκ Ερβέ Περσιβάλ Λεκλέρ
16 Οκτωβρίου 1997 (1997-10-16) (26 ετών)
Μόντε Κάρλο, Μονακό
Καριέρα στην Φόρμουλα 1
Εθνικότητα Μονεγάσκος
Ομάδα 2023Ferrari[1]
Αριθμός16
Αγώνες125 (123 εκκινήσεις)
Πρωταθλήματα0
Νίκες5
Βάθρα30
Πόντοι Καριέρας1076
Pole Position23
Ταχύτεροι Γύροι7
Πρώτος ΑγώναςΓκραν Πρι Αυστραλίας 2018
Πρώτη ΝίκηΓκραν Πρι Βελγίου 2019
Τελευταία ΝίκηΓκραν Πρι Αυστρίας 2022
Τελευταίος ΑγώναςΓκραν Πρι Άμπου Ντάμπι 2023
2023 Θέση5ος (206 pts)
ΥπογραφήCharles Leclerc Signature}}
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος

Ο Σαρλ Μαρκ Ερβέ Περσιβάλ Λεκλέρκ[2] (Charles Marc Hervé Perceval Leclerc) (γεν. στο Μόντε Κάρλο του Μονακό στις 16 Οκτωβρίου του 1997) είναι Μονεγάσκος οδηγός αγώνων. Έχει κερδίσει το Πρωτάθλημα GP3, το 2016 και το Πρωτάθλημα Φόρμουλα 2 το 2017. Το 2018 εντάχθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 με την ομάδα της Sauber, ομάδας υποστηριζόμενης με κινητήρες Ferrari και από το 2019 αγωνίζεται με τα χρώματα της Scuderia Ferrari, με την οποία έχει κερδίσει 5 αγώνες και 23 βάθρα.

Από το 2019 και μέχρι τη λήξη του συμβολαίου του το 2024, ο Leclerc τρέχει με την ομάδα της Ferrari. Έγινε ο δεύτερος νεότερος οδηγός που έχει πάρει την pole position στη Formula 1 στο Γκραν Πρι του Μπαχρέιν το 2019. Κατά την ίδια σεζόν ο Leclerc επίσης είδε την πρώτη του νίκη στο Βέλγιο, ενώ ακολούθησε και η δεύτερή του νίκη στο Γκραν Πρι της Ιταλίας στη Μόντσα.

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος από τους Ερβέ Λεκλέρ και την Πασκάλ[3], ο Σαρλ μεγάλωσε ως το δεύτερο μεγαλύτερο ανάμεσα σε άλλα δύο παιδιά, τον μεγαλύτερο σε ηλικία Λορέντσο Λεκλέρ και τον νεότερο Άρθουρ. Κατά την παιδική του ηλικία και στην πρώιμη καριέρα του, ο Σαρλ κράτησε κοντινή επαφή με τον Ζίλ Μπιανκί, του οποίου ήταν και βαπτιστήρι[4]. Ο πατέρας του Ερβέ, ήταν επίσης οδηγός αγώνων και οδήγησε στη Formula 3 τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Πέθανε μετά από μια μακρά ασθένεια σε ηλικία 54 ετών, μόλις τέσσερις μέρες πρωτού κερδίσει ο Σαρλ το feature race του γύρου του Baku στην Φόρμουλα 2 το 2017[5][6]. Ο Σαρλ βρισκόταν σε σχέση με τη Σαρλότ Σινέ (Charlotte Siné), κόρη Μονεγάσκου επιχειρηματία, της οποίας ανακοινώθηκε η λήξη στις 6 Δεκεμβρίου του 2022[7]. Εκτός της μητρικής του γλώσσας της γαλλικής, ο Λεκλέρ επίσης ομιλεί ιταλικά και αγγλικά[8].

Πρώιμη καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2005-2013: Karting[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

O Λεκλέρ άρχισε την καριέρα του στα kart το 2005, κερδίζοντας το γαλλικό πρωτάθλημα PACA το 2005, 2006 και το 2008[9]. Το 2009 στέφθηκε πρωταθλητής Γάλλων Δοκίμων πρωτού μετακινηθεί στην τάξη KF3 το 2010, όπου και κέρδισε το το Κύπελλο Junior Karting του Μονακό[10]. Συνέχισε στην κατηγορία KF3 το 2011, κερδίζοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο CIK-FIA KF3, το Τρόπαιο Ακαδημιών της CIK-FIA και το ERDF Junior Kart Masters[11]. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο Λεκλέρ έγινε μέλος της εταιρίας All Road Management του Nicolas Todt[12].

Ο Λεκλέρ προήχθη στην κατηγορία KF2 το 2012 με την εταιρία ART Grand Prix, με την οποία κέρδισε τον τίτλο WSK Euro Series[13] και τερμάτισε στη δεύτερη θέση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος CIK-FIA KF2 και του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος CIK-FIA για κάτω των 18[14]. Στην τελευταία του χρονιά στα kart, ο Λεκλέρ κέρδισε το Χειμερινό Κύπελλο South Garda και πήρε την έκτη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα KZ του CIK-FIA. Επίσης τελείωσε δεύτερος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρωτάθλημα KZ του CIK-FIA, πίσω από τον σημερινό οδηγό της Red Bull Formula One, Μαξ Φερστάπεν (Max Verstappen)[15].

2014-2016: Formula Renault, Formula 3 και GP3[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2014, ο Λεκλέρ προήχθη στον μονοθέσιο πρωταθλητισμό στο πρωτάθλημα Formula Renault 2.0 των Άλπεων με τη Βρετανική ομάδα Fortec Motorsports[16]. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς, πήρε επτά podium συμπεριλαμβανομένης μιας διπλής νίκης στη Μόντσα[17], για να τελειώσει στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Νικ ντε Βρίς (Nyck de Vries) της Koiranen GP[18]. Ο Λεκλέρ επίσης κέρδισε το πρωτάθλημα Junior στον τελευταίο γύρο της σεζόν στη Χέρεθ, τερματίζοντας μπροστά από τον έφηβο Ρώσο Ματέβος Ισαάκιαν (Matevos Isaakyan).

Ο Λεκλέρ επίσης πήρε μέρος σε μια τμηματική χρονιά του Eurocup Formula Renault 2.0 με τη Fortec σαν αναπληρωτής οδηγός. Στους έξι αγώνες που πήρε μέρος τερμάτησε στο podium τρεις φορές, πέρνωντας και μια δεύτερη θέση στο Νίρμπουργκρινγκ μετά από δύο τερματισμούς στη δεύτερη θέση στο Χανγκαρόρινγκ[19].

Ο Λεκλέρ προήχθη στη Formula 3 το 2015, τρέχοντας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Formula 3 της FIA με την ολλανδική ομάδα Van Amersfoort Racing[20]. Στον πρώτο γύρο της σεζόν στο Σίλβερστοουν, ο Λεκλέρ πήρε την pole position για τον δεύτερο και τρίτο αγώνα του σαββατοκύριακου μετά από την απόσυρση του αρχικού pole-sitter Φέλιξ Ρόζενγκβιρστ λόγω μιας τεχνικής παράβασης[21]. Στη συνέχεια πήρε την πρώτη του νίκη στον τρίτο αγώνα του σαββατοκύριακου, τερματίζοντας μπροστά από τον Αντόνιο Τζιοβινάτσι (Antonio Giovinazzi) και τον Τζέικ Ντέννις (Jake Dennis)[22]. Πήρε τη δεύτερή του νίκη στον επόμενο γύρου του Χόκενχαϊμ, κερδίζοντας πάλι τον τρίτο αγώνα ενώ επίσης πήρε δύο επιπλέον podium και τρεις νίκες κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης[23]. Ο Λεκλέρ πήρε την τρίτη του νίκη στον πρώτο αγώνα του Σπα-Φρανκορσάμπ (Spa-Francorchamps) που του έδωσε και την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά, ο Λεκλέρ τελείωσε στην τέταρτη θέση του πρωταθλήματος, κυρίως λόγω των βλαβών που δέχθηκε το μονοθέσιό του μετά από μια σύγκρουση με τον Λάνς Στρόλ (Lance Stroll) στην πίστα του Ζάντβοορτ (Zandvoort).

Τον Νοέμβριο του 2015 ο Λεκλέρ τερμάτησε δεύτερος στο Γκραν Πρι του Μακάου.

Τον Δεκέμβριο του 2015 ο Λέκλερ πήρε μέρος στα δοκιμαστικά μετά τη διακπεραίωση του πρωταθλήματος, με την ART Grand Prix και την Arden International. Τον Φεβρουάριο του 2016 ο ντε Βρίς ανακοίνωσε ότι ο Λεκλέρ θα έπαιρνε μέρος στη σεζόν του 2016[24]. Η ART υπέγραψε συμβόλαιο με τον Λεκλέρ την επόμενη εβδομάδα. Με αυτή την ομάδα, πήρε τρεις νίκες και κέρδισε τον τίτλο στο Άμπου Ντάμπι, παρά την απόσυρσή του από το feature race λόγω ατυχήματος[25].

2017: Πρωτάθλημα Formula 2 της FIA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την επόμενη εβδομάδα της κατάκτησης του τίτλου GP3, ο Σάρλ Λεκλέρ προήχθη στο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 2 για τη σεζόν του 2017 με την ομάδα της Prema Racing, πλαισιώνοντας τον επίσης οδηγό στο GP3 και νεαρό οδηγό της Ferrari, Αντόνιο Φουόκο (Antonio Fuoco).

Έκανε το ντεμπούτο του εκεί όπου και πήρε την πρώτη του pole position στο feature race, αλλά τερμάτισε μόλις στην τρίτη θέση[26]. Στο sprint race, η Prema αποφάσισε να κάνει ένα pit-stop στη μέση του αγώνα, κάτι που είναι εξαιρετικά σπάνιο στα συνήθως βραχύχρονα sprint race. Πίεσε αρκετά στα μεσαία ελαστικά της Πιρέλι, δημιουργώντας μια διαφορά εννέα δευτερολέπτων πρωτού κάνει το pit-stop. Αυτό τον υποβάθμισε στη δέκατη τέταρτη θέση αλλά ο Λεκλέρ προσπέρασε 13 οδηγούς για να πάρει τη νίκη προσπερνώντας τον Λούκα Γκιότο (Luca Ghiotto) στον τελευταίο γύρο[27]. Μετά που πήρε την pole position για τη δεύτερη φορά στη σειρά, πάλεψε με τον Γκιότο και πάλι για να κερδίσει στον αγώνα feature της Καταλονίας, παρά ένα πρόβλημα στις επικοινωνίες που αντιμετώπισε[28][29].

Ο Λεκλέρ δεν πέτυχε κανέναν πόντο στον "εντός-έδρας" γύρο του Μονακό. Ήταν στην pole position αλλά αποσύρθηκε από την πρώτη θέση με ένα πρόβλημα στις αναρτήσεις. Η απόσυρση αυτή σήμαινε επίσης ότι θα ξεκινούσε το sprint race από την τελευταία θέση, στον οποίο αγώνα συγκρούσθηκε με τον Νόρμαν Νάτο (Norman Nato) προσπαθώντας να ανέβει θέσεις στην κατάταξη, κάτι που τελικά οδήγησε και τους δύο οδηγούς σε απόσυρση από τον αγώνα. Διατήρησε το προβάδισμά του στο πρωτάθλημα παρά το άσχημο σαββατοκύριακό του, κάτι που εξήγησε ως "εξαιρετικά απογοητευτικό"[30][31][32].

Ο Λεκλέρ πήρε την τέταρτη συνεχόμενη pole position σε έναν αγώνα στο Αζερμπαϊτζάν, την οποία και αφιέρωσε στον πρόσφατα εκλιπόντα πατέρα του, Χερβέ[33]. Μετέτρεψε την pole-position σε άλλη μια νίκη, παρότι ο αγώνας σταμάτησε πέντε γύρους πριν από την κανονική διάρκεια λόγω κόκκινης σημαίας[34]. Στο sprint race, ξεκίνησε από την όγδοη θέση και έπεσε στη δέκατη θέση από νωρίς, αλλά κατάφερε να παλέψει για την έκτη. Η απόσυρση του αντιπάλου του για τον τίτλο Όλιβερ Ρόουλαντ (Oliver Rowland) και του ντε Βρις, ο οποίος ήταν επίσης μπροστά από τον Λεκλέρ, σήμαινε ότι ο Λεκλέρ βελτίωσε για την τέταρτη θέση. Πέρασε τότε τον Νικολά Λατιφί (Nicholas Latifi) και τον Τζόρνταν Κίνγκ (Jordan King) και άρχισε να πλησιάζει τον νέο πρωτοπόρο, Νάτο. Παρότι κατάφερε να περάσει και τον Νάτο, τερμάτισε δεύτερος αφού μια ποινή δέκα δευτερολέπτων για την αποτυχία του να μειώσει ταχύτητα λόγω κίτρινων σημαιών, του στοίχησε την πρώτη θέση[35].

Στην Αυστρία, πήρε την πέμπτη του pole position και τότε κέρδισε τον αγώνα feature από την pole position παρά την πίεση που δέχθηκε από τον ομόσταβλο του Φουόκο, και προς το τέλος, τον Λατιφί της DAMS[36][37]. Αποσύρθηκε από τον αγώνα sprint μετά από μια σύγκρουση με τον Φουόκο, κάτι που τον οδήγησε να περιστραφεί[38]. Με την έκτη του pole position στο Σίλβερστοουν, ισοφάρισε το ρεκόρ για συνεχόμενες pole position το οποίο είχε τεθεί από τον Στόφελ Βαντόορν (Stoffel Vandoorne) το 2014 και το 2015, όταν ακόμα το πρωτάθλημα αποκαλούνταν GP2 Series. Κέρδισε τον αγώνα feature, παρά το γεγονός ότι το μονοθέσιο του έπιασε φωτιά κατά τη διάρκεια του αγώνα και παρά το ότι ένας από τους καθρέπτες του αποκολλήθηκε στους τελευταίους γύρους[39].

Δεν θα ξεκινούσε από την pole position στον αγώνα της Ουγγαρίας, παρά το ότι πήρε την έβδομη συνεχόμενη pole position, καθώς αποκλείστηκε λόγω τεχνικής παράβασης. Παρά την εκκίνηση του από την τελευταία θέση, βρέθηκε στη δωδέκατη θέση στην πρώτη μόλις στροφή. Χρησιμοποιώντας μια εναλλακτική τακτική για τα ελαστικά του που τον έκανε να ξεκινήσει με τα μεσαία ελαστικά, ο Λεκλέρ ήταν "κολλημένος" πίσω από τον Αλεξάντερ Άλμπον (Alexander Albon) που βρισκόταν στην ίδια τακτική, παρότι τελικά τον πέρασε και τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Τερμάτισε επίσης τέταρτος στον αγώνα sprint την επόμενη μέρα, δίνοντάς του ένα προβάδισμα 50 πόντων έναντι του Ρόουλαντ[40][41][42].

Για τους βελγικούς γύρους, ο Λεκλέρ πήρε για άλλη μια φορά την pole position και κέρδισε τον αγώνα με μια ευκαταφρόνητη διαφορά άνω των 20 δευτερολέπτων. Αλλά η νίκη του ακυρώθηκε καθώς ένα από τα skidblocks του ήταν εξαιρετικά φθαρμένο. Ξεκινώντας από τη δέκατη ένατη θέση, ο Λεκλέρ κατάφερε να φτάσει την πέμπτη και να τερματίσει 3.8 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή, Σέρχιο Σέττε Κάματα (Sérgio Sette Câmara).

Για τον ιταλικό αγώνα feature, ο Λεκλέρ πάλεψε για το προβάδισμα στον τελευταίο γύρο, παρόλα αυτά, ενεπλάκη σε συμβάν με τον ντε Βρίς. Μετά την εκκίνηση από την τελευταία θέση για τον δεύτερο συνεχόμενο αγώνα sprint, ο Λεκλέρ κατάφερε να παλέψει για την ένατη θέση, εκτός πόντων.

Με ένα προβάδισμα 57 βαθμών έναντι του Ρόουλαντ οδηγούμενος στον τελευταίο γύρο της Χέρεθ, ο Λεκλέρ πήρε την όγδοη pole position της σεζόν, με τους δύο του χρονομετρημένους του γύρους να είναι αρκετά καλοί για να του χαρίσουν την pole position. Στον αγώνα feature, ο Λεκλέρ κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος του διαστήματος με τα μαλακά ελαστικά και κατάφερε να προσπεράσει τους περισσότερους οδηγούς που ακολουθούσαν την εναλλακτική στρατηγική. Με επτά γύρους να μένουν, όμως, ο Νομπουχάρου Ματσουσίτα (Nobuharu Matsushita) συγκρούσθηκε με τον Σαντίνο Φερούτσι (Santino Ferrucci), η οποία σύγκρουση έφερε στην πίστα το αυτοκίνητο ασφαλείας. Όταν ο αγώνας συνεχίσθηκε, υπήρξε ασυνενοησία μεταξύ Λεκλέρ και της ομάδας, αφού στον Λεκλέρ λανθασμένα δόθηκε η αίσθηση ότι αυτός ήταν ο "τελευταίος γύρος", παρότι ήταν ο τέταρτος από το τέλος[43]. Έτσι αφού πίεσε πολύ για να δημιουργήσει μια διαφορά. τα ελαστικά του Λεκλέρ είχαν "υπερθερμανθεί πολύ"[44] με αρκετούς γύρους να μένουν, παρόλα αυτά παρότι τα ελαστικά του ήταν "εντελώς εκτός" μέχρι το τέλος ο Λεκλέρ κατάφερε να κρατήσει πίσω του έναν επιτιθέμενο Ρόουλαντ με μια διαφορά 0.23 δευτερολέπτων[45] και έτσι να κερδίσει το πρωτάθλημα Formula 2 της FIA στην πρώτη του χρονιά στη βασική κατηγορία των νεαρών της Formula 1[46].

Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ο Λεκλέρ έγινε ο νεαρότερος πρωταθλητής της βασικής κατηγορίας νεαρών της Formula 1, με ηλικία μόλις 19 χρονών και 356 ημερών και ο πρώτος οδηγός από τον Νίκο Χούλκενμπεργκ (Nico Hulkenberg) το 2009, ο οποίος κέρδισε το πρωτάθλημα στην πρώτη του χρονιά (ένα κατόρθωμα που μόνο ο Νίκο Ρόζμπεργκ (Nico Rosberg) και ο Λιούις Χάμιλτον (Lewis Hamilton) έχουν καταφέρει προηγουμένως) και είναι ο μοναδικός οδηγός που έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα με το μονοθέσιο Dallara GP2/11 στην πρώτη του σεζόν.

Για τον αγώνα sprint, ο Λεκλέρ ξεκίνησε από την όγδοη θέση, όμως, λόγω των επιθετικών ρυθμίσεων του μονοθεσίου του, αυτός και ο ομόσταβλός του, Αντόνιο Φουόκο, έπρεπε να σταματήσουν για pit-stop στον αγώνα sprint. Λόγω του επιθετικού ρυθμού του Λεκλέρ όμως, ανέβηκε γρήγορα στην κατάταξη, όμως λόγω της εκτενούς φθοράς στα ελαστικά, έχασε τρείς θέσεις στον τελευταίο γύρο και τερμάτισε στην έβδομη θέση.

Για τους τελευταίους γύρους στο Άμπου Ντάμπι, ο Λεκλέρ κατατάχθηκε στην έκτη θέση για τον αγώνα feature, η χαμηλότερη θέση εκκίνησής του όλη τη χρονιά, εξαιρουμένων των ποινών. Πέραν αυτού, κατάφερε να τερματίσει στην υψηλότερη θέση των οδηγών με την εναλλακτική στρατηγική στο Άμπου Ντάμπι (μαλακή γόμα και μετά υπερ-μαλακή) στην τέταρτη θέση (κατάφερε να φτάσει μέχρι την τρίτη έως την τελική στροφή του τελικού γύρου, όπου και τον προσπέρασε ο Αντόνιο Φουόκο). Αυτή η θέση τελικά άλλαξε σε δεύτερη, αφού ο νικητής του αγώνα, Όλιβερ Ρόουλαντ, και ο Φουόκο αποκλείσθηκαν για εκτενή φθορά στο "πάτωμα" του μονοθεσίου και υποφουσκωμένα μπροστινά ελαστικά, αντίστοιχα.

Για τον τελευταίο αγώνα του Λεκλέρ, ξεκίνησε στη δέκατη έβδομη θέση. Τελικά ήταν ικανός να ανέβει δύο θέσεις αλλά έτρεχε σε αργότερο ρυθμό από τους πρώτους του αγώνα Αλεξάντερ Άλμπον και Νικολά Λατιφί. Όσο ο αγώνας συνέχιζε, όμως, ο Λεκλέρ άρχισε να ανεβάζει ρυθμό συγκρινόμενος με τους αντιπάλους του και κατάφερε αν προσπεράσει τον Λατιφί με λίγους γύρους να απομένουν. Για τους τελευταίους τρεις γύρους, το σύστημα DRS απενεργοποιήθηκε και οι κίτρινες σημαίες στο τελικό μέρος του αγώνα σήμαινε ότι ο Λεκλέρ ήταν "κολλημένος" πίσω από τον Άλμπον, όμως στον τελικό γύρο οι δύο οδηγοί μπλέχτηκαν μεταξύ τους, κάτι που προκλήθηκε από τον Λεκλέρ ο οποίος ακούμπησε τον Άλμπον, και οι δύο τους είχαν μια μάχη σώμα-με-σώμα κατά την οποία πίεζαν ο ένας τον άλλον, μέχρι τελικά που ο Λεκλέρ πήρε το προβάδισμα και κέρδισε τον αγώνα με διαφορά 1.293 δευτερόλεπτα, η τελευταία του νίκη στον τελευταίο του αγώνα για τη Formula 2.

Καριέρα στη Formula One.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δοκιμαστικός οδηγός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2016, ο Λεκλέρ μπήκε στην Ακαδημία Οδηγών της Ferrari και ξεκίνησε ως οδηγός ανάπτυξης για την ομάδα της Χάας (Haas F1 Team) και της Φερράρι (Scuderia Ferrari)[47]. Με τον ρόλο του οδηγού ανάπτυξης, ο Λεκλέρ συμμετείχε στον πρώτο δοκιμαστικό γύρο του Βρετανικού και του Γερμανικού Γκραν Πρι, οδηγώντας για τη Χάας. Θεωρούνταν ότι αν ο Λεκλέρ είχε κερδίσει το πρωτάθλημα GP3 θα ακολουθούσε τον Ντανιίλ Κβίατ (Daniil Kvyat) και τον Βάλτερι Μπότας (Valterri Bottas) κατευθείαν από το GP3 στη Formula 1 με τη Haas[48]. Παρόλα αυτά, αυτό απορρίφθηκε από τον τεχνικό διευθυντή της Haas, Γκένθερ Στάινερ (Guenther Steiner), ο οποίος είπε ότι ο Λεκλέρ θα συνέχιζε στο πρωτάθλημα Formula 2 της FIA του 2017[49].

Το 2017, πήρε μέρος στα δοκιμαστικά των μέσων της χρονιάς στο Χαγκαρόρινγκ μετά από το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας του 2017, οδηγώντας το μονοθέσιο SF70H της Ferrari. Ήταν ο ταχύτερος την πρώτη μέρα των δοκιμαστικών, κάνοντας 98 γύρους κατά τη διάρκειά τους και δεν πήρε μέρος τη δεύτερη μέρα των δοκιμαστικών[50]. Ο Κίμι Ράικκονεν (Kimi Räikkönen) παίνευσε τον Λεκλέρ λέγοντας: "Δεν είναι εύκολο να τα πας καλά σε ένα διαφορετικό αμάξι από αυτά που οδηγάς συνήθως. Αλλά ο Λεκλέρ έχει δείξει σπουδαία πρόοδο και σίγουρα θα κάνει σπουδαία πράγματα στο μέλλον"[51].

Sauber (2018)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula One του 2018, ο Λεκλέρ υπέγραψε για την ομάδα Formula 1 της Σάουμπερ ως οδηγός αγώνων[52], αντικαθιστώντας τον Πασκάλ Βέρλαιν (Pascal Wehrlein) και έχοντας ως ομόσταβλο τον Μάρκους Έρικσον (Marcus Ericsson). Αυτό σήμαινε την πρώτη εμφάνιση Μονεγάσκου οδηγού στη Formula One από τον Ολιβιέ Μπερέττα (Olivier Beretta) το 1994[53]. Στο Γκραν Πρι του Αζερμπαϊτζάν, ο τερματισμός στην έκτη θέση τον έκανε τον δεύτερο Μονεγάσκο οδηγό, ο οποίος πέτυχε πόντους στη Formula One μετά από τον Λουί Χιρόν, που τερμάτισε τρίτος στο Γκραν Πρι του Μονακό το 1950. Στον πρώτο του αγώνα στην πατρίδα του, ο Λεκλέρ αντιμετώπισε αστοχία στα φρένα στους τελευταίους γύρους, συγκρούοντας τελικά με το πίσω μέρος του Μπρέντον Χάρτλεϊ (Brendon Hartley), κάτι που οδήγησε και τους δύο οδηγούς σε απόσυρση από τον αγώνα[54]. Τρεις συνεχόμενοι αγώνες μέσα στους πόντους ακολούθησαν πριν μια σειρά πέντε αγώνων χωρίς πόντους. Αυτή η σειρά συμπεριλάμβανε τρεις αποσύρσεις: ένας χαλαρά "δεμένος" τροχός, πρόβλημα στις αναρτήσεις μετά από μια σύγκρουση με τον Σέρχιο Πέρεθ (Sergio Perez) στην Ουγγαρία, και ένα ατύχημα πολλών μονοθεσίων στο Βέλγιο που προκλίθηκε από τον Νίκο Χούλκενμπεργκ που προκάλεσε την "πτήση" του μονοθεσίου του Φερνάντο Αλόνσο (Fernando Alonso) πάνω από αυτό του Λεκλέρ.

Περισσότεροι τερματισμοί στους πόντους ήρθαν με την ένατη θέση στη Σιγκαπούρη και την έβδομη στη Ρωσία, πρίν απο αποσύρσεις από μηχανική αστοχία στην Ιαπωνία και ζημιά από σύγκρουση με τον Ρομαίν Γκροζάν (Romain Grosjean) στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τελείωσε τη σεζόν με τρεις συνεχόμενους τερματισμούς στην έβδομη θέση στους τελευταίους τρεις αγώνες. Ο Λεκλέρ ήταν καλύτερος από τον ομόσταβλό του Έρικσον στις κατατακτήριες δεκαεπτά φορές από τους εικοσι-έναν αγώνες και τερμάτισε στη δέκατη τρίτη θέση του πρωταθλήματος με 39 βαθμούς[55][56].

Ferrari (2019-σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σεζόν 2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Scuderia Ferrari υπέγραψε τον Λεκλέρ για την σεζόν του 2019, αντικαθιστώντας τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 2007. Kimi Räikkönen, που πήρε τη θέση του στη Sauber (σημερινή Alfa Romeo)[57][58]. Ενώ αρχικά ανακοινώθηκε μόνο για το 2019, λίγες μέρες αργότερα, ο τότε τεχνικός διευθυντής της Ferrari, Μαουρίτσιο Αρριβαμπένε (Maurizio Arrivabene) υπονόησε ότι το συμβόλαιο του Λεκλέρ θα αρκούσε για τέσσερις σεζόν, ισχύοντας για "τουλάχιστον μέχρι το 2022"[59]. Ο Λεκλέρ έκανε την πρώτη του δοκιμαστική μέρα ως επίσημος οδηγός της Ferrari τον Νοέμβριο του 2018. κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών μετά το τέλος της σεζόν[60].

Στο πρώτο του Γκραν Πρι οδηγώντας για τη Ferrari, ξεκίνησε και τερμάτισε στην πέμπτη θέση στο Αυστραλιανό Γκραν Πρι. Στις δεύτερες κατατακτήριές του για τη Ferrari, στο Γκραν Πρι του Μπαχρέιν, πήρε την pole position για την πρώτη φορά στην καριέρα του στη Formula One, έχοντας τον ταχύτερο χρόνο σε δύο από τις τρεις δοκιμαστικές περιόδους και σε όλες τις τρεις περιόδους των κατατακτηρίων, θέτωντας ένα νέο ρεκόρ πίστας και έγινε ο νεαρότερος pole-sitter στην ιστορία της Ferrari[61][62]. Ο Λεκλέρ προηγήθηκε για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, αλλά τελικά έχασε το προβάδισμα και προσπεράστηκε από τον Lewis Hamilton και τον Valterri Bottas εξ αιτίας του κινητήρα του, ο οποίος έχασε έναν κύλινδρο λόγω ενός εκτοξευτήρα καυσίμων ο οποίος αχρηστεύθηκε. Ένα αυτοκίνητο ασφαλείας προς το τέλος του αγώνα απέτρεψε τον μαινόμενο Max Verstappen από το να πάρει την τρίτη θέση, επιτρέποντας το πρώτο podium για την καριέρα του Σαρλ Λεκλέρ στη Formula One[63].

Στην Κίνα, ο Λεκλέρ κατέκτησε την τέταρτη θέση στις κατατακτήριες, πίσω από τον Σεμπάστιαν Φέτελ (Sebastian Vettel). Μετά που προσπέρασε τον ομόσταβλό του κατά την εκκίνηση, του ζητήθηκε να υποχωρήσει και να αφήσει τον Vettel να περάσει, τελικά τερματίζοντας τον αγώνα στην πέμπτη θέση[64]. Στο Αζερμπαϊτζάν, ήταν το φαβορί για την pole position μέχρι να τελειώσει την προσπάθειά του μια σύγκρουση στις δεύτερες κατατακτήριες. Ξεκίνησε στην όγδοη θέση μετά από ποινές για τις δύο Alfa Romeo και τερμάτισε τον αγώνα πέμπτος, με έναν επιπλέον πόντο για την κατάκτηση του ταχύτερου γύρου στον αγώνα[65]. Στον επόμενο αγώνα στο Μονακό, αποκλείσθηκε στον πρώτο γύρο των κατατακτηρίων και ξεκίνησε δέκατος πέμπτος λόγω της εσφαλμένης στρατηγικής της Ferrari, που τον κράτησε στο γκαράζ για να σώσει τα ελαστικά του, υποτιμώντας την εξέλιξη της πίστας στο τέλος του γύρου των κατατακτηρίων. Υπέστη τρύπημα στα ελαστικά και σημαντική φθορά στο "πάτωμα" του μονοθεσίου μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να προσπεράσει τον Nico Hulkenberg, κάτι που τον οδήγησε στη δεύτερη απόσυρσή του από το Γκραν Πρι της πατρίδας του. Ο Λεκλέρ κατατάχθηκε και τερμάτισε τρίτος στον Καναδά, το δεύτερο αποτέλεσμά του στο podium, πίσω από το αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα του Hamilton με τον Vettel. Θα τερμάτιζε και πάλι τρίτος στη Γαλλία. Στο Αυστριακό Γκραν Πρι, κατατάχθηκε στην pole position, η δεύτερη pole position της καριέρας του στη Formula One. Τελικά τερμάτισε στη δεύτερη θέση μετά από σύγκρουση με τον Μαξ Φερστάπεν (Max Verstappen) της Red Bull, παρότι είχε προηγηθεί στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα[66]. Το συμβάν ελέγχθηκε από τους διαιτητές μετά από τον αγώνα, οι οποίοι το θεώρησαν αγωνιστικό συμβάν και αποφάσισαν να μην πάρουν περαιτέρω δράση[67].

Στο Βρετανικό Γκραν Πρι, ο Λεκλέρ κατατάχθηκε στην τρίτη θέση, μπροστά από τον Max Verstappen[68]. Τελικά τερμάτισε τον αγώνα στην τρίτη θέση και επίσης ψηφίστηκε και "Οδηγός της Ημέρας" μετά την άμυνα της θέσης του ενάντια στις πάμπολλες επιθέσεις από τον Verstappen κατά τη διάρκεια των πρώτων γύρων του αγώνα[69]. Αυτό ήταν το τέταρτο συνεχόμενο podium της σεζόν[70]. Παρότι τερμάτισε στους κορυφαίους δύο σε όλες τις τρεις δοκιμαστικές περιόδους, ο Λεκλέρ κατατάχθηκε στη δέκατη θέση στο Γερμανικό Γκραν Πρι αφότου ένα θέμα με το σύστημα των καυσίμων τον απέτρεψε από το να καταγράψει έναν γύρο στον τελευταίο γύρο των κατατακτηρίων[71]. Σε ένα Γκραν Πρι που αποδείχθηκε ένας εκπληκτικός αγώνας υπο τη βροχή, ανέβηκε στην τέταρτη θέση στους πρώτους γύρους. Μια αμφισβητήσιμη τακτική από τους υπεύθυνους στρατηγικής της ομάδας του να του "βάλουν" τις μαλακές γόμες ελαστικών παρότι η πίστα ήταν υπερβολικά υγρή, οδήγησε στον Λεκλέρ να χάνει τον έλεγχο και να συγκρούεται στις μπαριέρες τον εικοστό ένατο γύρο, καταλήγοντας στη δεύτερη απόσυρσή του στη σεζόν[72]. Στο Γκραν Πρι της Ουγγαρίας ο Λεκλέρ υπέστη σύγκρουση στο πίσω μέρος του μονοθεσίου του στις κατατακτήριες, πρωτού καν συμπληρωθεί η διαδικασία. Τελικά τερμάτισε στην τέταρτη θέση στον αγώνα.

Στον πρώτο αγώνα μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, το Βελγικό Γκραν Πρι, ο Λεκλέρ πήρε την τρίτη του pole position της σεζόν δίπλα στον ομόσταβλό του Sebastian Vettel, ο οποίος βρισκόταν στη δεύτερη θέση, το δεύτερο "κλείδωμα" των πρώτων δύο θέσεων για τη Ferrari για τη σεζόν. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Λεκλέρ αντιμετώπισε τη μαινόμενη Mercedes του Lewis Hamilton για να σημειώσει την πρώτη του νίκη σε Γκραν Πρι, κάνοντας τον, τον νεαρότερο νικητή για τη Ferrari όλων των εποχών. Μετά τον αγώνα, αφιέρωσε την πρώτη του νίκη, στον προηγουμένως αντίπαλό του Αντουάν Ουμπέρ (Anthoine Hubert), ο οποίος σκοτώθηκε σε ένα δυστύχημα κατά τη διάρκεια του αγώνα feature της Formula 2 την προηγούμενη ημέρα, στην ίδια πίστα. Στο Ιταλικό Γκραν Πρι, ο Λεκλέρ κέρδισε τον αγώνα από την pole position αφότου αμύνθηκε για τη θέση του ενάντια στις δύο Mercedes και έγινε ο πρώτος οδηγός της Ferrari που κέρδισε στη Μόντσα από τον Fernando Alonso, ο οποίος κέρδισε εκεί για την ομάδα το 2010[73]. Πέτυχε την τρίτη συνεχόμενη pole position στη Σιγκαπούρη. Ενώ αρχικά προηγείτο του αγώνα, τερμάτισε στη δεύτερη θέση αφού δέχθηκε το undercut από τον ομόσταβλό του Vettel. Στο Γκραν Πρι της Ρωσίας, πέτυχε την τέταρτη συνεχόμενη pole position και την έκτη της σεζόν. Ο Vettel προσπέρασε τον Λεκλέρ στην πρώτη στροφή και προηγήθηκε για το πρώτο μισό του αγώνα, πρωτού η ομάδα προετοιμάσει το undercut υπέρ του Λεκλέρ για να του επιτρέψει να πάρει το προβάδισμα. O Vettel αποσύρθηκε από τον αγώνα σύντομα, επειτά από μια αστοχία του υβριδικού συστήματος, ενεργοποιώντας έτσι το εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας. Αυτό βοήθησε εξαιρετικά τους οδηγούς της Mercedes, που έκαναν τα pit stops τους και τελικά τερμάτισαν τον αγώνα μπροστά από τον Λεκλέρ, που βρέθηκε στην τρίτη θέση[74].

Ο Λεκλέρ κατατάχθηκε δεύτερος στην Ιαπωνία, αλλά δέχθηκε βλάβες σε μια σύγκρουση στον πρώτο γύρο με τον Max Verstappen. Τελικά τερμάτισε έκτος στον αγώνα, το χειρότερο αποτέλεσμά του στη σεζόν. Ο Λεκλέρ κατέκτησε την έβδομή του pole position στη σεζόν στο Μεξικό, αφότου ο Verstappen -ο οποίος αρχικά είχε καταταχθεί πρώτος- δέχθηκε ποινή θέσεων επειδή αγνόησε κίτρινες σημαίες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Τελικά τερμάτισε τον αγώνα στην τέταρτη θέση. Μετά από ένα ακόμα αποτέλεσμα στην τέταρτη θέση, μια επίμαχη σύγκρουση με τον ομόσταβλό του Vettel οδήγησε στην τρίτη απόσυρση του στη σεζόν, στο Γκραν Πρι της Βραζιλίας στην πίστα του Sao Paolo, και την απόσυρση και των δύο οδηγών από τον αγώνα. Ο Λεκλέρ τελείωσε τη χρονιά με ένα τελείωμα στην τρίτη θέση στο Γκραν Πρι του Αμπου Ντάμπι.

Ο Λεκλέρ τελείωσε τη σεζόν στην τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα με 264 πόντους, μπροστά από τον ομόσταβλό του Vettel. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς στη Ferrari, σημείωσε δέκα podium, δύο νίκες, τέσσερις ταχύτερους γύρους και τις περισσότερες pole position απο κάθε άλλο οδηγό αυτή τη σεζόν, με ένα σύνολο επτά pole position. Ο Λεκλέρ έγινε έτσι ο πρώτος οδηγός μη-προερχόμενος από τη Mercedes, που κέρδισε το Βραβείο για τις Pole Position. Επίσης έγινε ο πρώτος Μονεγάσκος που κατάφερε να κερδίσει ένα Γκραν Πρι του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula One (παρότι ο Λουί Χιρόν είχε κερδίσει έναν αριθμό Γκραν Πρι πρίν από το πρώτο πρωτάθλημα του 1950).

Σεζόν 2020[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεκλέρ κατατάχθηκε έβδομος για το Αυστριακό Γκραν Πρι του 2020. Η ομάδα πάλευε να βρει ρυθμό στον αγώνα αλλά λόγω της χαοτικής συνέχειας ανέκαμψε για να τερματίσει δεύτερη με τον Λεκλέρ να καταφέρνει να φέρνει εις πέρας κρίσιμες κινήσεις προσπέρασης με τα φρέσκα ελαστικά μετά από την τελευταία επανεκκίνηση. Στην πορεία για το σαββατοκύριακο του Γκραν Πρι της Στυρίας, ο Λεκλέρ και η Ferrari ερευνήθηκαν από τη FIA αφού, φημολογήθηκε πως, έσπασαν τα αυστηρά μέτρα του προτοκόλλου του διευθύνοντος οργάνου έναντι του COVID-19, αφού επέστρεψε στην πατρίδα του, το Μονακό (με την άδεια της ομάδας του) μεταξύ του Αυστριακού και του Στυριακού Γκραν Πρι, με διάφορες αναρτήσεις στα μέσα να δείχνουν τον Λεκλέρ να συναναστρέφεται με οπαδούς, φίλους και την κοπέλα του. Ο Λεκλέρ τελικά αρνήθηκε κάθε παράπτωμα[75]. Παρόλα αυτά το διευθύνον σώμα δεν συμφώνησε με αυτόν και ο Λεκλέρ με τη Ferrari δέχθηκαν προειδοποίηση, αφού αποδείχθηκε ότι είχε έρθει σε επαφή με άτομα που δεν συμπεριλαμβάνονταν στον στενό του κύκλο/"φούσκα"[76][77]. Τα πράγματα δεν έγιναν καλύτερα για τον Λεκλέρ σε αγωνιστικό επίπεδο, αφού στις κατατακτήριες του Γκραν Πρι της Στυρίας, όπου και τερμάτισε ως εντέκατος ταχύτερος σε μια εντελώς υγρή διαδικασία και βγήκε εκτός των τριών δοκιμαστικών, πρωτού έρθει το "κερασάκι στην τούρτα" με τον υποβιβασμό του στη δέκατη τέταρτη θέση της κατάταξης, αφού εμπόδισε τον Daniil Kvyat στη διαδικασία[78]. Ένα ήδη "φτωχό" σαββατοκύριακο για τον Λεκλέρ, ολοκληρώθηκε στον αγώνα όπου και συγκρούσθηκε με τον ομόσταβλό του Sebastian Vettel, με αποτέλεσμα την απόσυρση και των δύο από τον αγώνα[79]. Παρά το γεγονός ότι οι διαιτητές δεν εξέτασαν περεταίρω το συμβάν -είδαν την περίσταση ως αγωνιστικό συμβάν και δεν έδωσαν ποινές σε κανέναν από τους οδηγούς- ο Λεκλέρ δέχθηκε την πλήρη ευθύνη για τη σύγκρουση αναφέροντας σε μια συνέντευξη μετά τον αγώνα "Ήμουν εντελώς ηλίθιος, σήμερα τα θαλάσσωσα όλα" σε μια πιο... βαριά γλώσσα[80].

Στον επόμενο αγώνα, το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, ο Λεκλέρ κατατάχθηκε έκτος, μια θέση πάνω από τον Vettel. Στον αγώνα, ο Λεκλέρ είχε προβλήματα με τη φθορά των ελαστικών και γενικότερα έλλειψη ταχύτητας και τερμάτισε στην εντέκατη θέση, πέντε θέσεις πίσω από τον Vettel[81][82][83]. Ο Λεκλέρ κατατάχθηκε στην τέταρτη θέση στο Γκραν Πρι της Μεγάλης Βρετανίας και τελικά τερμάτησε τρίτος, κατακτώντας το δωδέκατο podium την καριέρα του στη Formula One και το δεύτερο της σεζόν[84][85]. Για το Γκραν Πρι για τον εορτασμό 70 ετών της Formula One ο Λεκλέρ κατατάχθηκε όγδοος[86]. Κατάφερε τελικά μέσω μια στρατηγικής ενός pit- stop να ανέβει στην τέταρτη θέση στον αγώνα.

Πρωτού συμμετάσχει στο Γκραν Πρι για τα 70 έτη το 2020 στο Σίλβερστοουν, ο Λεκλέρ αντέδρασε οργισμένα σε καταγγελίες ότι ήταν ρατσιστής και ενάντιος στο κίνημα Black Lives Matter, απαντώντας λέγοντας οτι ο ρατσισμός είναι "απεχθής" και κατηγορώντας τα πρωτοσέλιδα που προσπαθούσαν να παραποιήσουν τα λόγια του[87]. Οι κατηγορίες ήρθαν αφότου ήταν ένας από τους έξι οδηγούς που επέλεξαν να μην γονατήσουν κατα τη διάρκεια των προ-αγωνιστικών τελετών του παγκόσμιου πρωταθλήματος της Formula One, σαν μέρος της καμπάνιας έναντι του ρατσισμού στα αθλήματα. Δήλωσε ότι επέλεξε να μην γονατίσει λόγω των αρνητικών πολιτικών συνειρμών που πίστευε ότι μια κίνηση σαν αυτή θα δημιουργούσε[88].

Στο Ιταλικό Γκραν Πρι του 2020, κατατάχθηκε δέκατος τρίτος αλλά στον αγώνα συγκρούστηκε στη διάσημη Παραμπόλικα στον εικοστό τέταρτο γύρο, ενώ ήταν στην τέταρτη θέση, χάρη σε ένα pit-stop νωρίτερα από αυτούς που έκαναν την αλλαγή τους κατά την περίοδο του αυτοκινήτου ασφαλείας. Το ατύχημα οδήγησε σε κόκκινη σημαία και επανεκκίνηση του αγώνα, τον οποίο τελικά κέρδισε ο Πιέρ Γκασλί (Pierre Gasly) της Alpha Tauri[89].

Ξεκινώντας από τον δωδέκατο γύρο στο Πορτιμάο, ο Λεκλέρ ξεκίνησε ένα σερί τριών συνεχόμενων αποτελεσμάτων στους πρώτους πέντε. Στο γεμάτο βροχή Γκραν Πρι της Τουρκίας, ο Λεκλέρ έτρεχε στην τρίτη θέση μετά από ένα comeback από τη δέκατη τέταρτη θέση στις ενδιάμεσες γόμες στα λάστιχα. Όμως, ένα λάθος ενώ προσπαθούσε να προσπεράσει τον Sergio Perez για τη δεύτερη θέση στον τελικό γύρο κατέληξε με τον Λεκλέρ να βγαίνει εκτός πίστας και να χάνει την τρίτη θέση και το podium στον ομόσταβλό του Vettel. Ο διπλός αγώνας στο Μπαχρέιν ήταν αρκετά αδιάφορος για τον Λεκλέρ που τερμάτισε δέκατος στον πρώτο αγώνα και αποσύρθηκε μετά από επαφή με τον Perez στον πρώτο γύρο του δεύτερου Γκραν Πρι. Στον τελευταίο γύρο του Άμπου Ντάμπι, και οι δύο Ferraris είχαν σημαντική έλλειψη ρυθμού και τερμάτισαν εκτός πόντων, με τον Λεκλέρ στη δέκατη τρίτη θέση, μπροστά από τον Vettel[90]. Ο Λεκλέρ τερμάτισε στην κατάταξη του πρωταθλήματος στην όγδοη θέση, πετυχαίνοντας 98 βαθμούς.

2021 και η συνέχεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεκλέρ αναμένεται να οδηγήσει στη Ferrari μέχρι το τέλος του 2024[91]. Ο Λεκλέρ τώρα έχει έναν νέο συνοδηγό στη Ferrari για το 2021 με τον Κάρλος Σάινθ Τζούνιορ (Carlos Sainz Jr.) να εισέρχεται στην ομάδα ως αντικαταστάτης για τον Sebastian Vettel[92], που είχε ανακοινωθεί ότι θα φύγει από την ομάδα στις αρχές του 2020[93]. Ο Λεκλέρ ξεκίνησε στο Γκραν Πρι του Μπαχρέιν του 2021 τέταρτος πίσω από τον Valterri Bottas και τερμάτισε έκτος[94]. Τότε ξεκίνησε και τερμάτισε τέταρτος στο Γκραν Πρι της Εμίλια Ρομάνια πίσω από τον Λάντο Νόρρις (Lando Norris) αφού δυσκολεύτηκε να κρατήσει τον ρυθμό μετά την κόκκινη σημαία στα μέσα του αγώνα. Αναγκάστηκε να περάσει τον μισό αγώνα χωρίς επικοινωνία με την ομάδα μέσω ασυρμάτου[95]. Ο Λεκλέρ τότε τερμάτισε έκτος στο Πορτογαλικό Γκραν Πρι κάτι που τον θέτει στην πέμπτη θέση στη βαθμολογία, πάνω από τον ομόσταβλό του Sainz, που τερμάτισε εντέκατος στον αγώνα.

Βραβεία και έπαινοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Βραβείο Autosports Αρχάριου της Χρονιάς: 2017[96], 2018[97]
  • Αρχάριος της Χρονιάς από τη FIA: 2017[98], 2018[99]
  • Confartigianato Motori Καλύτερος Νεαρός Οδηγός: 2018[100]
  • Βραβείο Pole Position από την Pirelli: 2019[101]
  • Confartigianato Motori Καλύτερος Οδηγός: 2020[102]
  • Βραβείο Τιμής του Μονακό: 2020[103]

Άλλα εγχειρήματα και φιλανθρωπίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λεκλέρ έκανε μια εμφάνιση στην ταινία "Le Grand Rendez-vous", μια ανακατασκευή της μικρής γαλλικής ταινίας του 1976 "C'etait un rendez-vous"[104][105]. Το 2020, ο Λεκλέρ έχει γίνει επίσης ένα διαφημιστικό μοντέλο για την Giorgio Armani[106].

Το 2018, ο Λεκλέρ χρήστηκε Πρέσβης για το Ίδρυμα της Πριγκίπισσας Σαρλίν του Μονακό, βοηθώντας να προαχθούν τα πλεονεκτήματα του να μαθαίνει κάποιος να κολυμπάει[107]. Το 2020, ο Λεκλέρ βοήθησε τον Ερυθρό Σταυρό του Μονακό, μοιράζοντας γεύματα και μεταφέροντας ιατρικό εξοπλισμό μέσω της πανδημίας του COVID-19 στο Μονακό[108]. Έχει επίσης υποστηρίξει τον Ιταλικό Ερυθρό Σταυρό και τις καμπάνιες για συγκέντρωση χρημάτων, παροτρύνοντας τις δωρεές προς τις προσπάθειες ενίσχυσης[109].

Πηγές - Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Leclerc and Ferrari announce multi-year agreement». formula1.com (στα Αγγλικά). Formula One Administration. 23 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2019. 
  2. ↑ TIL that Leclerc's full name is Charles Marc Hervé Percival Leclerc, https://streamable.com/xsrb2, ανακτήθηκε στις 2021-05-13 
  3. ↑ «Everything There is to Know About Charles Leclerc's Family: His Late Father and Racer Brother». EssentiallySports. 15 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  4. ↑ Charles Leclerc's Walk to Work | 2018 Monaco Grand Prix, https://www.youtube.com/watch?v=UZfmoNOmwew, ανακτήθηκε στις 2021-05-13 
  5. ↑ «FIA Karting». www.fiakarting.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  6. ↑ «Charles Leclerc: Emotional Baku Formula 2 pole was for late father». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  7. ↑ «Who is Charles Leclerc's New Girlfriend, Charlotte Siné?». EssentiallySports. 25 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  8. ↑ Intervista a Charles Leclerc, https://www.youtube.com/watch?v=aXQFYsDFn1w, ανακτήθηκε στις 2021-05-13 
  9. ↑ «All Road Management - Charles Leclerc». web.archive.org. 6 Ιουλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ «Monaco Kart Cup - KF3 2010 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  11. ↑ «Charles Leclerc | Racing career profile | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  12. ↑ «All Road Management - About Us». web.archive.org. 22 Δεκεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  13. ↑ «ART Grand Prix and Charles Leclerc conquered the WSK Euro Series championship in Zuera | ART Grand Prix Karting». web.archive.org. 2 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. ↑ «Charles Leclerc | ART Grand Prix Karting». web.archive.org. 2 Ιανουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  15. ↑ «CIK-FIA World KZ Championship 2013 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  16. ↑ «Leclerc teams up with Fortec for Alps campaign | Formula Scout». web.archive.org. 7 Νοεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  17. ↑ «Charles Leclerc grabs second win of Monza weekend | Formula Scout». web.archive.org. 3 Δεκεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  18. ↑ «Formula Renault 2.0 Alps 2014 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  19. ↑ «PaddockScout Top 50 Drivers of 2014: 20-11 | Formula Scout». web.archive.org. 9 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  20. ↑ «Nicolas Todt protege Charles Leclerc secures F3 deal for 2015». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  21. ↑ «Rosenqvist excluded from second qualifying, Leclerc inherits two poles | Formula Scout». web.archive.org. 3 Ιουνίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  22. ↑ «Charles Leclerc gets victory in final race of debut F3 weekend | Formula Scout». web.archive.org. 2 Ιουνίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  23. ↑ «Charles Leclerc wins wet third European F3 race at Hockenheim | Formula Scout». web.archive.org. 6 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  24. ↑ «De Vries joins 2016 GP3 field with ART». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  25. ↑ Allen, Peter (26 Νοεμβρίου 2016). «Leclerc is GP3 champion despite collision as De Vries wins». Formula Scout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  26. ↑ «Bahrain Formula 2: Markelov beats Nato and Leclerc with late surge». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  27. ↑ «Bahrain Formula 2: Ferrari junior Leclerc beats Ghiotto and Rowland». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  28. ↑ «Leclerc scorches to feature victory - Formula 2». web.archive.org. 8 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  29. ↑ «Feature Race Press Conference, Barcelona - Formula 2». web.archive.org. 8 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  30. ↑ «Monaco F2: Rowland takes first win as Leclerc retires». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  31. ↑ «Charles Leclerc» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-05-10. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Leclerc&oldid=1022424904. 
  32. ↑ «Charles Leclerc column: Moving on from Monaco misfortune». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  33. ↑ «Charles Leclerc: Emotional Baku Formula 2 pole was for late father». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  34. ↑ «Baku F2: Ferrari junior Charles Leclerc wins red-flagged race». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  35. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. 8 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  36. ↑ «Leclerc Makes it Five in Austria - Formula 2». web.archive.org. 9 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  37. ↑ «Leclerc soars to feature victory - Formula 2». web.archive.org. 12 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  38. ↑ «Charles Leclerc» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-05-10. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Leclerc&oldid=1022424904. 
  39. ↑ «Leclerc flies to five in Silverstone feature - Formula 2». web.archive.org. 20 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  40. ↑ «Rowland on top in dramatic Budapest feature - Formula 2». web.archive.org. 30 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  41. ↑ «Matsushita dominates Budapest sprint - Formula 2». web.archive.org. 1 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  42. ↑ «STATS TO CHAT – The Insider». web.archive.org. 8 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  43. ↑ «Leclerc column: How lap count mishap nearly delayed F2 title». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  44. ↑ «Leclerc column: How lap count mishap nearly delayed F2 title». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  45. ↑ «Formula 2 2017 Result for Round 10 : Spain, Jerez de la Frontera 06-08 October 2017». FIA_F2® - The Official F2® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  46. ↑ «Charles Leclerc seals Formula 2 title with Jerez feature race win». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  47. ↑ «Leclerc gets Ferrari and Haas development role». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  48. ↑ «Leclerc: GP3 title key to 2017 F1 hopes». ESPN.com (στα Αγγλικά). 23 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  49. ↑ «Haas' Steiner: GP3's Leclerc to drive in GP2». Read Motorsport (στα Αγγλικά). 7 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  50. ↑ «Leclerc heads day one of Budapest test for Ferrari». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  51. ↑ GMM (23 Αυγούστου 2017). «Kimi Raikkonen praises Ferrari F1 prospect Charles Leclerc after contract extension». Autoweek (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  52. ↑ «Sauber confirms Ericsson alongside Leclerc for 2018». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  53. ↑ «Charles Leclerc» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-05-10. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_Leclerc&oldid=1022424904. 
  54. ↑ «Brake disc failure to blame for Leclerc-Hartley collision». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  55. ↑ «2018 F1 qualifying data · RaceFans». RaceFans (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  56. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  57. ↑ «News». www.ferrari.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  58. ↑ «Ferrari confirms Leclerc for 2019 F1 season». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  59. ↑ «Ferrari signed Leclerc until at least 2022». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  60. ↑ «Leclerc leads second morning of Abu Dhabi test». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  61. ↑ «Formula 1, Gp Barhain; Hamilton vince ma ammette: "Meritava la Ferrari di Leclerc"». la Repubblica (στα Ιταλικά). 31 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  62. ↑ «Qualifying report and highlights for the 2019 Bahrain Grand Prix: Leclerc secures maiden pole in Bahrain as Ferrari lock-out front row | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  63. ↑ «Ferrari identifies cause of Leclerc's Bahrain failure». RACER (στα Αγγλικά). 8 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  64. ↑ «Ferrari expand on Charles Leclerc, Sebastian Vettel orders in China». Sky Sports (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  65. ↑ «Ferrari explains Leclerc's strategy». ESPN.com (στα Αγγλικά). 28 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  66. ↑ «Austrian Grand Prix 2019 race report and highlights - Verstappen completes stunning comeback win in Austria | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  67. ↑ «Verstappen keeps Austrian Grand Prix victory after stewards' investigation». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  68. ↑ «British Grand Prix 2019 qualifying report and highlights: Brilliant Bottas beats Hamilton to British Grand Prix pole | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  69. ↑ «British Grand Prix 2019 race report: Hamilton victorious as Verstappen and Vettel collide in Silverstone thriller | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  70. ↑ «Leclerc declares Silverstone race 'the most fun I've had in F1' | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  71. ↑ «German Grand Prix 2019 qualifying report: Hamilton snatches German GP pole as Ferrari suffer catastrophic double breakdown | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  72. ↑ «German Grand Prix 2019 race report: Verstappen storms to sensational win in extraordinary rain-hit German Grand Prix | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  73. ↑ «F1 news - Charles Leclerc holds off Mercedes to take victory at Monza». Eurosport (στα Αγγλικά). 8 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  74. ↑ «'Deliciously ironic' that Vettel failure inspired Hamilton victory – Mercedes | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  75. ↑ «F1 news: Mercedes, Ferrari set for COVID protocols warning». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  76. ↑ Wilde, Jon (9 Ιουλίου 2020). «Valtteri Bottas/Charles Leclerc home visits were 'allowed'». PlanetF1 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  77. ↑ Desk, News (10 Ιουλίου 2020). «Charles Leclerc warned over coronavirus breach». PlanetF1 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  78. ↑ «Leclerc hit with grid penalty for impeding Kvyat». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  79. ↑ «Styrian Grand Prix 2020 race report and highlights: Lewis Hamilton eases to Styrian Grand Prix victory over Bottas as Ferraris collide | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  80. ↑ «Leclerc Says "I've Been An Asshole" As He Takes The Blame For The Vettel Collision». WTF1 (στα Αγγλικά). 12 Ιουλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  81. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  82. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  83. ↑ «Tyre wear issues compromised Leclerc's Hungarian Grand Prix | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  84. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  85. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  86. ↑ «P8 a 'realistic picture' of Ferrari performance says Leclerc after Silverstone qualifying | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  87. ↑ «F1 news: Leclerc on racism accusations over not taking knee». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  88. ↑ «Fourteen F1 drivers take a knee» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/formula1/53299085. Ανακτήθηκε στις 2021-05-13. 
  89. ↑ «Ferrari's F1 woes deepen outside the top 10 on home Italian GP grid». Sky Sports (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  90. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  91. ↑ «Leclerc extends Ferrari F1 contract until 2024». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  92. ↑ «Ferrari sign Sainz & Ricciardo goes to McLaren» (στα αγγλικά). BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/formula1/52661201. Ανακτήθηκε στις 2021-05-13. 
  93. ↑ «Sebastian Vettel to leave Ferrari at the end of 2020 F1 season, team confirm | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  94. ↑ «Standings». Formula 1® - The Official F1® Website (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  95. ↑ Coates, Freddie (19 Απριλίου 2021). «Charles Leclerc Didn't Have Any Team Radio For Half Of The Emilia Romagna GP». WTF1 (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  96. ↑ «Autosport Awards 2017 - Rookie of the Year: Charles Leclerc». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  97. ↑ «Charles Leclerc wins Autosport Awards Rookie of the Year again». www.autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  98. ↑ «Charles Leclerc – The Rookie of the Year». MOTORLAT (στα Αγγλικά). 10 Δεκεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  99. ↑ «Charles Leclerc crowned Rookie of the Year at FIA Prize Giving | Formula 1®». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  100. ↑ Admin (6 Σεπτεμβρίου 2018). «Confartigianato motori 2018 artigiani protagonisti del Gran Premio d'italia». APAconfartigianato (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  101. ↑ «Leclerc clinches 2019 pole position prize – despite being fourth fastest». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  102. ↑ «MOTORI – Consegnati i riconoscimenti della 38° edizione del Premio Confartigianato Motori». Confartigianato (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  103. ↑ «Charles Leclerc receives Monaco's Medal of Honour». HelloMonaco (στα Αγγλικά). 27 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  104. ↑ «F1's Charles Leclerc drives Monaco for controversial film remake». www.motorsport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  105. ↑ Woodhouse, Jamie (21 Μαΐου 2020). «Charles Leclerc to star in 'C'etait un Rendezvous' remake». PlanetF1 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  106. ↑ Nash, Brad (19 Μαΐου 2020). «F1 Young Gun Charles Leclerc Is The New Face Of Giorgio Armani». GQ (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  107. ↑ Events, Media &. «Princess Charlene of Monaco foundation». Fondation Princesse Charlène de Monaco (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  108. ↑ Osten, Phillip van (1 Μαΐου 2020). «Leclerc speeds up Monaco Red Cross coronavirus logistics». F1i.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
  109. ↑ Delaney, Michael (10 Απριλίου 2020). «Leclerc helps support Italian Red Cross fundraising efforts». F1i.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2021. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαρλ_Λεκλέρ&oldid=10456715"