Σαγκρία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σαγκρία σερβιρισμένη σε ποτήρι
Η σαγκρία σερβίρεται σε παραδοσιακές πήλινες στάμνες.

Η σαγκρία (ισπανικά: sangría‎‎ sãŋˈɡɾi.a, πορτογαλικά: sangriasɐ̃ˈɡɾi.ɐ) είναι αλκοολούχο ποτό καταγωγής Ισπανίας και Πορτογαλίας. Αποτελείται παραδοσιακά από κόκκινο κρασί και ψιλοκομμένα φρούτα, συχνά με άλλα συστατικά ή αποστάγματα. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ[1] μόνο αυτά τα δύο ιβηρικά έθνη μπορούν να επισημάνουν το προϊόν τους ως σαγκρία. Παρόμοια προϊόντα από διαφορετικές περιοχές διαφοροποιούνται ως προς το όνομα.

Η σαγκρία είναι πολύ δημοφιλής στους ξένους τουρίστες στην Ισπανία, ακόμη κι αν οι ντόπιοι δεν καταναλώνουν τόσο πολύ το ποτό.[2] Σερβίρεται συνήθως σε μπαρ, εστιατόρια και σε γιορτές σε όλη την Πορτογαλία και την Ισπανία.[3]

Ιστορία και ετυμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σαγκρία (sangria) σημαίνει «αιματοχυσία» στα ισπανικά[4] και στα πορτογαλικά.[5] Η χρήση του όρου σαγκρία για το ποτό μπορεί να εντοπιστεί στον 18ο αιώνα.  Σύμφωνα με την SAGE Encyclopedia of Alcohol, η προέλευση της σαγκρίας «δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς, αλλά οι πρώιμες εκδόσεις ήταν δημοφιλείς στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Αγγλία».[6][7]

Το Σαγκαρέ (Sangaree), ένα ποτό προκάτοχος της σαγκρίας που σερβίρεται είτε ζεστό είτε κρύο, προέρχεται πιθανώς από την Καραϊβική (Δυτικές Ινδίες),[8][9] και από εκεί εισήχθη στην ηπειρωτική Αμερική, όπου ήταν συνηθισμένο στην αρχή της αμερικανικής αποικιακής εποχής αλλά είχε «εξαφανιστεί σε μεγάλο βαθμό στις Ηνωμένες Πολιτείες» στις αρχές του εικοστού αιώνα.[8] Οι Ισπανοαμερικανοί και τα ισπανικά εστιατόρια είχαν επαναφέρει τη σαγκρία στις ΗΠΑ ως παγωμένο ποτό μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940,[8] και απέκτησε μεγαλύτερη δημοτικότητα μέσω της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1964 στη Νέα Υόρκη.[7][8]

Συνταγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σαγκρία με μύρτιλλα, λεμόνι, λάιμ, σταφύλια και άλλα φρούτα

Οι συνταγές σαγκρίας ποικίλλουν πολύ ακόμη και εντός της Ισπανίας, με πολλές τοπικές διαφοροποιήσεις.[10] Τα βασικά συστατικά είναι πάντα το κόκκινο κρασί, και μερικά μέσα για να προσδώσουν μια φρουτώδη ή πιο γλυκιά γεύση και ίσως να αυξήσουν την περιεκτικότητα σε αλκοόλ.

Παραδοσιακά η σαγκρία μπορεί να αναμιχθεί με τοπικά φρούτα όπως ροδάκινα, νεκταρίνια, μούρα, μήλα, αχλάδια ή παγκόσμια φρούτα όπως ανανάς ή λάιμ[10] και να γλυκαθεί με ζάχαρη και χυμό πορτοκαλιού.[11][12] Το ισπανικό κόκκινο κρασί Ριόχα είναι παραδοσιακό.[13][14] Ορισμένες συνταγές σαγκρίας, εκτός από κρασί και φρούτα, περιλαμβάνουν πρόσθετα συστατικά, όπως κονιάκ, ανθρακούχο νερό ή αρωματικό λικέρ.[10]

Η Σαγκρία μπλάνκα (Sangria blanca, σανγκρία με λευκό κρασί) είναι μια πιο πρόσφατη καινοτομία.[15][16] Για τη sangria blanca, η Αμερικανίδα συγγραφέας τροφίμων Πηνελόπη Κάσας συνιστά ξηρά λευκά κρασιά όπως Ρουέδα, Χουμίγια ή Βαλδεπένιας.[17]

Προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χρήση της σαγκρίας στην εμπορική επισήμανση περιορίζεται πλέον βάσει των κανόνων γεωγραφικής ένδειξης.[18]

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε νέους νόμους για τη σήμανση τον Ιανουάριο του 2014, προστατεύοντας τις ενδείξεις για αρωματισμένα ποτά, συμπεριλαμβανομένων της σαγκρίας, του βερμούτ και του γλύχβαϊν. Μόνο η σανγκρία που κατασκευάζεται στην Ισπανία και την Πορτογαλία επιτρέπεται να πωλείται ως «σαγκρία» στην ΕΕ. Η σαγκρία που παρασκευάζεται αλλού πρέπει να επισημαίνεται ως τέτοια (π.χ. ως «γερμανική σαγκρία» ή «σουηδική σαγκρία»).[19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Where is Sangria originally from?». nativespanishtapas.com (στα Αγγλικά). 22 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. 
  2. Palomo, Miguel Ángel (10 Αυγούστου 2019). «Elogio de la sangría: por qué el único cóctel 'made in Spain' merece más respeto». El Mundo. 
  3. Penelope Casas, 1,000 Spanish Recipes (Houghton Mifflin Harcourt, 2014), p. 669.
  4. ASALE, RAE-. «sangría». «Diccionario de la lengua española» - Edición del Tricentenario (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2019. 
  5. «Sangria». 
  6. Anne Lindsay Greer, Cuisine of the American Southwest (Gulf, 1995), p. 72.
  7. 7,0 7,1 Wylene Rholetter, "Sangria" in The SAGE Encyclopedia of Alcohol: Social, Cultural, and Historical Perspectives (ed. Scott C. Martin: SAGE Publications, 2014).
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 Smith, p. 522.
  9. John Ayto, The Glutton's Glossary: A Dictionary of Food and Drink Terms (Routledge, 1990), p. 259.
  10. 10,0 10,1 10,2 Hellmich, p. 6.
  11. Casas, p. 669: "The main ingredients are a robust, not-too-expensive wed wine, fruit, sugar, and gaseosa (a mildly sweet seltzer).
  12. Smith, p. 522: "Sangria is traditionally... sweetened with a little sugar, and flavored with orange juice".
  13. Hellmich, p. 9: "For authenticity, look for a Spanish red Rioja. Sangrias are traditionally made with a juicy, light red wine such as a Rioja Cosecha, or a medium-bodied dry wine, such as a Rioja Reserva".
  14. Smith, p. 522: "Sangria is traditionally made with a full-bodied red wine (such as a Spanish rioja)".
  15. Hellmich, p. 32: "Sangria Blanca (White Wine Sangrias): "White wine sangrias are not as steeped in tradition as those made with red wine, nor are they as common..."
  16. Smith, p. 522: "White sangria is an innovation made using white wine".
  17. Casas, p. 669.
  18. ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ (ΕΕ) αριθ. 251/2014 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 26ης Φεβρουαρίου 2014 για τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αρωματισμένων αμπελοοινικών προϊόντων και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1601/91 του Συμβουλίου Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 20 Μαρτίου 2014
  19. «EU: True sangria wine comes from Spain, Portugal». Associated Press. January 14, 2014. https://finance.yahoo.com/news/eu-true-sangria-wine-comes-165629027.html. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Mittie Hellmich, Sangria: Fun and Festive Recipes, Chronicle Books, 2004,(ISBN 978-0811842907)
  • Andrew F. Smith, "Sangria" στο The Oxford Companion to American Food and Drink (επιμ. Andrew F. Smith: Oxford University Press, 2007), σελ. 522.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]