Σίμε Στάρτσεβιτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σίμε Στάρτσεβιτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Šime Starčević (Κροατικά)
Γέννηση18  Απριλίου 1784[1]
Klanac
Θάνατος14  Μαΐου 1859[1] ή 1858[2]
Karlobag
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΚροατικά[4][5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
καθολικός ιερέας[3]
γλωσσολόγος[6]

Ο Σίμε Στάρτσεβιτς (18 Απριλίου 1784 – 14 Μαΐου 1859, κροατικά: Šime Starčević) ήταν Κροάτης ιερέας και γλωσσολόγος.[7]

Γεννήθηκε στο Ζίτνικ, κοντά στο Γκόσπιτς. Δούλεψε ως πάστορας στο Γκόσπιτς, στο Λίτσκι Νόβι, στην Ούντμπινα και από το 1814 στο Κάρλομπαγκ. Ήξερε λατινικά, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά και μπορούσε να διαβάσει Σλαβικές γλώσσες. Το 1812 έκδοσε στην Τεργέστη τα έργα Nòva ricsôslovica iliricska vojnicskoj mladosti krajicsnoj poklonjena και το Nòva ricsôslovica iliricsko-francèzka ("Μια νέα Ιλλυριο-Γαλλική γραμματική"). Η γαλλική γραμματική του αναθεωρήθηκε και μεταφράστηκε από τα γερμανικά, χρησιμοποιώντας εγχώριες ορολογίες για γλωσσικούς όρους. Η γραμματική του, η "Ιλλυρική" ήταν η πρώτη κροατική γραμματική που περιέγραφε το τετρατονικό σύστημα της νεοστοκαβιανικής διαλέκτου.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τριάντα χρόνια μετά την δημοσίευση της γραμματικής του ξαναέγινε ενεργός ως συγγραφέας. Δημοσίευσε τα έργα Homilie ili tumačenje Sv. evanđelja (1850), το Ričoslovje σε συνέχειες στην Glasnik dalmatinski (1849-1850) και το Zora dalmatinska (1844-1849). Υποστήριξε την χρήση μιας ενιαίας διαλέκτου όπως η λογοτεχνική γλώσσα, την Νεοστοκαβιανική Ικαβιανή, χωρίς διαλεκτική μίξη και χωρίς αλλαγές στην παραδοσιακή ορθογραφία.

Έχει περιγραφεί ως ο πιο συνεπής εκπρόσωπος της Ικαβιανής λογοτεχνικής γλώσσας.

Πέθανε σε ηλικία 75 ετών, στο Κάρλομπαγκ το 1859. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]