Σέργιος Δ΄ της Νάπολης
| Σέργιος Δ΄της Νάπολης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10ος αιώνας |
| Θάνατος | 11ος αιώνας Νάπολη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ιωάννης Ε΄ της Νάπολης |
| Γονείς | Ιωάννης Δ΄ της Νάπολης |
| Αδέλφια | Σικελγκάιτα |
Ο Σέργιος, από την οικογένεια των Σεργίων, ήταν Δούκας της Νάπολης την περίοδο από το 1003 ή 1004 έως το 1034. Ονομαστικά ήταν υποτελής των Βυζαντινών, όπως ο πατέρας του πριν από αυτόν, είχε τους βυζαντινούς τίτλους του πρόξενου και του δουξ[1].
Το 1024, παραδόθηκε στον Πελλεγκρίνο, αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας και αρχιεπίσκοπο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν ο τελευταίος ετοίμαζε να πολιορκήσει την Κάπουα εκ μέρους του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄. Ως αποτέλεσμα αυτού, κατηγορήθηκε για αδυναμία από τον Πρίγκιπα Πανδόλφο της Κάπουα, ο οποίος είχε ηττηθεί από τον Πελλεγκρίνο. Το 1026, ο Πανδόλφο, επιστρέφοντας από την αιχμαλωσία, πολιορκεί την παλιά του πρωτεύουσα, που τώρα κυβερνάται από τον Πανδόλφο Β΄, τον Κόμη του Τεάνο. Ο Βασίλειος Βοϊωάννης, ο Κατεπάνω της Ιταλίας, διαπραγματεύτηκε την παράδοση και έφερε τον Παντόλφο Β΄ στην στη Νάπολη, όπου ο Σέργιος του έδωσε άσυλο. Για αυτό, ο Σέργιος υπέστη την εχθρότητα του Πανδόλφο. Το επόμενο έτος (1027), όταν ο Βοϊωάννης ανακλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, ο Πανδόλφο επιτέθηκε στη Νάπολη και σε σύντομο χρονικό διάστημα τον συνέλαβε, προφανώς με δόλο[1]. Ο Πάντολφο Β΄ διέφυγε στη Ρώμη και ο Σέργιο κρύφτηκε.
Το 1030 με την βοήθεια του νορμανδού Ράινουλφ Ντρένγκοτ έδιωξε τον Πανδόλφο και ξαναπήρε πίσω το δουκάτο, δίνοντας στον Ράινουλφ σύζυγο την κόρη του και την περιοχή της Αβέρσα ως φέουδο[1].
Το 1034, ο Πανδόλφο υποκίνησε μια εξέγερση στο Σορέντο και το προσάρτησε στην Κάπουα. Την ίδια χρονιά, η αδερφή του Δούκα της Νάπολης πέθανε και ο Ράινουλφ έκανε συμμαχία με τον Πανδόλφο [1]. Απογοητευμένος και απελπισμένος, ο Σέργιος αποσύρθηκε σε μοναστήρι στο νησί Σαν Σαλβατόρε, όπου βρίσκεται τώρα το Καστέλ ντελ 'Όβο. Τον διαδέχθηκε ο γιος του, ο Ιωάννης Ε΄. Όταν ο Ιωάννης πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να ζητήσει στρατιωτική βοήθεια από τους Βυζαντινούς, ο Σέργιος εγκατέλειψε για λίγο τη μονή για να ηγηθεί του Δουκάτου ως αντιβασιλέας. Με την επιστροφή του Ιωάννη, ο Σέργιος επέστρεψε στο μοναστήρι του, όπου έζησε τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο του το 1036.
Με αγνώστου ονόματος γυναίκα απέκτησαν τέσσερα παιδιά[1] :
- Ιωάννης Ε΄, διαδοχός του σαν δουξ
- Μαρίνος, κατείχε το αξίωμα του πρόξενου
- Μπλάτα
- Άννα