Σέρβιος Σουλπίκιος Ρούφος
| Σέρβιος Σουλπίκιος Ρούφος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 106 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 43 π.Χ.[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας ποιητής[2] Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ποστουμία (σύζυγος Σέρβιου Σουλπίκιου Ρούφου) |
| Τέκνα | Servius Sulpicius Rufus Sulpicia |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πραίτορας Ταμίας (Quaestor) Αγορανόμος (Aedilis) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[3] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (51 π.Χ.)[3] |
Ο Σέρβιος Σουλπίκιος Ρούφος, λατιν.: Servius Sulpicius Rufus (π. 105 π.Χ. – 43 π.Χ.), ήταν Ρωμαίος ρήτορας και νομικός. Υπήρξε ύπατος το 51 π.Χ. [4]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σπούδασε ρητορική με τον Κικέρωνα, συνοδεύοντάς τον στη Ρόδο το 78 π.Χ., αν και ο Σουλπίκιος αποφάσισε στη συνέχεια να ακολουθήσει νομικές σπουδές με τον Λεύκιο Λουκίλιο Βάλβο. Στον μεταγενέστερο διάλογο Βρούτος, ο Κικέρων επαίνεσε την καλλιτεχνία της νομικής του μάθησης, καθώς και την ευγλωττία του.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 63 π.Χ. ο Σουλπίκιος ήταν υποψήφιος για την υπατεία, αλλά ηττήθηκε από τον Λεύκιο Λικίνιο Μουρένα, τον οποίο στη συνέχεια κατηγόρησε για δωροδοκία. [4] Στην επιτυχημένη ομιλία του Κικέρωνα για την υπεράσπιση του Mουρένα ενάντια στις κατηγορίες, ο Κικέρων χλεύασε τη νομική εμπειρογνωμοσύνη του Σουλπίκιου, παρά τη φιλία τους. Παρόλα αυτά, το 52 π.Χ. ο Σουλπίκιος ήταν επιτυχής για να εκλεγεί ύπατος το 51 π.Χ. [4]
Στον Εμφύλιο Πόλεμο του Καίσαρα, ο Σουλπίκιος ήταν υποστηρικτής του Πομπήιου, ενώ ο γιος του προσχώρησε στον Ιούλιο Καίσαρα. Ο Καίσαρας τον έκανε ανθύπατο της Αχαΐας το 46 π.Χ. [4] Απεβίωσε το 43 π.Χ., ενώ βρισκόταν σε αποστολή (in legatione) από τη Σύγκλητο στον Μάρκο Αντώνιο στη Μουτίνα (νυν Μοντένα). Επαινέθηκε στον 9ο Φιλιππικό του Κικέρωνα. [5] Για τον Σουλπίκιο έγινε δημόσια κηδεία, και ο λαός έστησε άγαλμα στη μνήμη του μπροστά στα Ρόστρα του Αυγούστου. [5]
Στις επιστολές του Κικέρωνα σώζονται δύο εξαιρετικά δείγματα του ύφους του Σουλπίκιου. Ένα από αυτά είναι μία συλλυπητήρια επιστολή προς τον Κικέρωνα, μετά το τέλος της κόρης του Τουλλίας. Είναι μία επιστολή, που οι μεταγενέστεροι θαύμασαν πολύ, γεμάτη λεπτούς, μελαγχολικούς προβληματισμούς για την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Ο Μπάυρον παραθέτει από αυτή την επιστολή στο Προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ. Το άλλο είναι μία εξαιρετικά σαφής αφήγηση τής δολοφονίας τού πρώην συναδέλφου του Μάρκου Κλαύδιου Μάρκελλου (υπάτου το 51 π.Χ.) στον Πειραιά (το λιμάνι της Αθήνας) το 45 π.Χ. Ο Κουιντιλιανός κάνει λόγο για τρεις ομιλίες του Σουλπίκιου, που υπήρχαν ακόμη. Μία από αυτές ήταν η ομιλία εναντίον του Mουρένα, μία άλλη ήταν η Pro ή Contra Aufidium, για τις οποίες τίποτε δεν είναι γνωστό.
Ωστόσο ο Σουλπίκιος διακρίθηκε κυρίως ως νομικός. Άφησε πίσω του μεγάλο αριθμό πραγματειών, και αναφέρεται συχνά στους Πανδέκτες, αν και δεν υπάρχουν άμεσα αποσπάσματα. Τα κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η διαύγεια, η οικεία γνωριμία με τις αρχές του αστικού και φυσικού δικαίου, και η ασυναγώνιστη δύναμη έκφρασης.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν νυμφευμένος με την Ποστουμία και είχαν τουλάχιστον ένα παιδί, τον Σέρβιο Σουλπίκιο Ρούγο (μέλος του νομισματοκοπείου). Ο γιος ήταν πιθανότατα ο πατέρας της Σουλπικίας, που είναι η μόνη αναγνωρισμένη Ρωμαϊκή γυναίκα ποιήτρια, της οποίας η ποίηση είναι γνωστό ότι έχει διασωθεί.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2088. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Servius Sulpicius Rufus | Roman jurist». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 Harries, Jill (2016), du Plessis, Paul J., επιμ., «Servius, Cicero and the Res Publica of Justinian», Cicero's Law, Rethinking Roman Law of the Late Republic (Edinburgh University Press): 131–132, ISBN 978-1-4744-0882-0
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- R. Schneider, De Servio Sulpicio Rufo (Λειψία, 1834); O. Karlowa, Römische Rechtsgeschichte, τομ. εγώ. (Λειψία, 1885).
- Αυτό το άρθρο ενσωματώνει κείμενο από μια δημοσίευση που είναι πλέον