Σέρβιος Σουλπίκιος Γάλβας (ύπατος το 144 π.Χ.)
| Σέρβιος Σουλπίκιος Γάλβας (ύπατος το 144 π.Χ.) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Servius Sulpicius Galba (Λατινικά) |
| Γέννηση | 191 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Ταρρακινή |
| Θάνατος | 130 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σέρβιος Σουλπίκιος Γάλβας (ύπατος το 108 π.Χ.)[2][3][4] Gaius Sulpicius Galba |
| Γονείς | Servius Sulpicius Galba |
| Οικογένεια | Sulpicii Galbae |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | τριβούνος των στρατιωτών/Ρωμαϊκός στρατός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πραίτορας (151 π.Χ.) Ρωμαίος έπαρχος (151 π.Χ.–150 π.Χ.) Ρωμαίος συγκλητικός[5] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (144 π.Χ.)[5] |
Ο Σέρβιος Σουλπίκιος Γάλβας, λατινικά: Servius Sulpicius Galba ήταν ύπατος της Ρώμης το 144 π.Χ. [6]
Στη Μακεδονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γάλβας υπηρέτησε ως στρατιωτικός τριβούνος ως μέρος της δεύτερης λεγεώνας στη Μακεδονία, υπό τον Λεύκιο Αιμίλιο Παύλο Μακεδονικό. Μετά την ήττα του βασιλιά της Περσέα το 167 π.Χ., και την επιστροφή του Αιμίλιου Παύλου στη Ρώμη, ο Γάλβας προσπάθησε να αποτρέψει τον θρίαμβό του. Ο Γάλβας δεν το κατάφερε, αλλά οι προσπάθειές του δημιούργησαν φήμη.
Στην Ισπανία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γάλβας ήταν πραίτωρ το 151 π.Χ. Του απονεμήθηκε η Hispania (η Ιβηρική Χερσόνησος, συμπεριλαμβανομένης της σύγχρονης Ισπανίας και Πορτογαλίας) ως επαρχία του, όπου διεξαγόταν πόλεμος εναντίον των Κελτιβήρων. Όταν έφθασε ο Γάλβας, αντιμετώπισε αμέσως τους Λουζιτανούς. Ο Γάλβας έδιωξε με επιτυχία τον εχθρό, αλλά εξάντλησε τον απείθαρχο στρατό του, και αποφάσισε να μην καταδιώξει τον εχθρό. Οι Λουζιτανοί γύρισαν, και ακολούθησε σφοδρή μάχη, στην οποία σκοτώθηκαν 7.000 Ρωμαίοι. Στη συνέχεια ο Γάλβας οδήγησε τα υπολείμματα τού στρατού του και των συμμάχων του στις χειμερινές συνοικίες του στον Κονιστόργιν.
Την άνοιξη του 150 π.Χ., ο Γάλβας ξαναπήγε στον πόλεμο κατά των Λουζιτανών. Σύντομα αυτοί έστειλαν έναν απεσταλμένο στον Γάλβα, δηλώνοντας ότι είχαν κάνει λάθος να πολεμήσουν εναντίον των Ρωμαίων, και ζήτησαν να επιστρέψουν σε μία συνθήκη που είχαν συνάψει με τον Aτίλιο.
Συναντήθηκε με τους Λουζιτανούς απεσταλμένους, και συμφώνησε ότι δεν ήταν λάθος τους να διεξαγάγουν πόλεμο εναντίον των ρωμαϊκών επαρχιών (και του Γάλβα) –δεν είχαν άλλη επιλογή λόγω της φτώχειας τους–, έτσι ο Γάλβας πρότεινε οι Λουζιτανοί να γίνουν σύμμαχοι της Ρώμης, και να λάβουν εύφορη γη για να αποικίσουν. Ο Γάλβας υποσχέθηκε εδάφη σε διαφορετικές περιοχές, οπότε όταν οι Λουζιτανοί συμφώνησαν με την προσφορά του Γάλβα, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες για να βαδίσουν προς τους προορισμούς τους. Όταν ο καθένας έφθασε, δέχθηκαν επίθεση από τις δυνάμεις του Γάλβα, και σφαγιάστηκαν. [7]
Λίγοι Λουζιτανοί γλίτωσαν τη ζωή τους. αλλά μεταξύ των επιζώντων ήταν ο Βιρίαθος, που μία ημέρα προοριζόταν να εκδικηθεί, για το κακό που έγινε στους συμπατριώτες του.
Ο Αππιανός δηλώνει ότι ο Γάλβας, αν και πλούσιος, ήταν τσιγκούνης, και ότι δεν έλεγε ψέματα, ούτε ψευδομαρτυρούσε τον εαυτό του, υπό την προϋπόθεση ότι θα μπορούσε να κερδίσει οικονομικά πλεονεκτήματα.
Τον επόμενο χρόνο, όταν ο Γάλβας είχε επιστρέψει στη Ρώμη, ο τριβούνος Λεύκιος Σκριβόνιος Λίβων άσκησε κατηγορία εναντίον του, για την απάτη που είχε διαπράξει στους Λουζιτανούς. Ο Κάτων ο τιμητής, τότε 85 ετών, του επιτέθηκε αλύπητα στη λαϊκή συνέλευση. Ο Γάλβας, μορφωμένος με τη ρητορική της εποχής, δεν είχε κάτι να πει για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αντίθετα ο Γάλβας βασίστηκε στη δωροδοκία, πριν φέρει τα παιδιά του, και το ορφανό παιδί ενός συγγενή του, ενώπιον του λαού. Παρακαλώντας για έλεος, αθωώθηκε.
Ύπατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρά τις θηριωδίες του, ο Γάλβας έγινε ύπατος το έτος 144 π.Χ., με τον Λεύκιο Αυρήλιο Κόττα. Οι δύο ύπατοι μάλωναν για το ποιος θα αναλάμβανε τη στρατιωτική διοίκηση σε μία σύγκρουση εναντίον του Βιριάθου στην Ιβηρική. Η Σύγκλητος διαιρέθηκε σε φατρίες, και το ψήφισμα ήταν ότι κανένας από τους δύο δεν θα πήγαινε. Η Σύγκλητος επέλεξε τον Κόιντο Φάβιο Μάξιμο Αιμιλιανό, τον ύπατο του προηγούμενου έτους, για να συνεχίσει να διοικεί τον στρατό στην Hispania.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1417. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Sulpicii» (Ρωσικά)
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1417. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1718. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑
Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Galba, Servius Sulpicius» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 11 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 397
- ↑ Goldsworthy, Adrian Keith· Keegan, John (2000). Roman warfare. The Cassell history of warfare. London: Cassell. σελίδες 91. ISBN 978-0-304-35265-4.
