Σέξτος Παπίνιος Αλλένιος
| Σέξτος Παπίνιος Αλλένιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1ος αιώνας |
| Θάνατος | 1ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1ος αιώνας |
| Περίοδος ακμής | 28 - 36 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Λεγάτος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός τριβούνος των πληβείων Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Σέξτος Παπίνιος Αλλένιος, λατιν.: Sextus Papinius Allenius, ήταν Ρωμαίος συγκλητικός του 1ου αι. μ.Χ. Ήταν κανονικός ύπατος το 36 μ.Χ. με συνάδελφο τον Κόιντο Πλαύτιο.[1] Ο Αλλένιος είναι γνωστός για την εισαγωγή δύο φρούτων στην Ιταλία: τη τζιτζιφιά (zizipha) την οποία έφερε από τη Συρία και μία ποικιλία αγριομηλιάς (tuber), που βρήκε στην Αφρική. Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο Αλλένιος τα είχε καλλιεργήσει στο στρατόπεδό του από βλαστούς, και προσθέτει για την αγριομηλιά ότι «ο καρπός μοιάζει περισσότερο με μούρο, παρά με μήλο, αλλά τα δέντρα αποτελούν ιδιαίτερα καλή διακόσμηση για αναβαθμίδες».[2]
Βίος και σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Αλλένιος ήταν ιθαγενής του Πατάβιου (σημερινή Πάντοβα). Ο Ρόναλντ Σάυμ σημειώνει: «το δεύτερο όνομά του μπορεί να θεωρηθεί μητρικό» και αναφέρει δύο ιππείς αξιωματικούς με παρόμοια ονόματα: Μάνιος Αλλένιος Κράσσος Καισόνιος και [Αλ]λένιος Στράβων, Γάιου υιός.[3] Η Σεγκολέν Ντεμουζέν θα προχωρήσει περαιτέρω, και συμφωνεί με τον Ντ. ΜακΆλιντον ότι ο Αλλένιος ήταν αρχικά ιππέας, και έγινε δεκτός στη Σύγκλητο όταν έγινε ταμίας (quaestor) μεταξύ των ετών 15 και 20 μ.Χ.[4]
Η σταδιοδρομία του είναι γνωστή από μία καλοδιατηρημένη επιγραφή με λίγες λεπτομέρειες, κάτι που είναι χαρακτηριστικό για την πρώιμη περίοδο του Πριγκιπάτου.[5] Καταγράφει ότι ο Αλλένιος ήταν τριβούνος του στρατού (αλλά όχι σε ποια λεγεώνα), ταμίας, λεγάτος υπό τον Τιβέριο, τριβούνος των πληβείων, πραίτωρ, αντιπραιτωριανός λεγάτος του Τιβέριου, και στη συνέχεια ύπατος. Κατείχε επίσης το ιερατικό αξίωμα των δεκαπέντε ανδρών των ιερών βιβλίων (quindecimviri sacris faciundis).
Ο Σάυμ προσφέρει κάποιες λεπτομέρειες γι' αυτά τα αξιώματα: την πρώτη φορά ως λεγάτος υπό τον Τιβέριο, ο Αλλένιος ήταν διοικητής μίας λεγεώνας, αν και η ταυτότητά της είναι άγνωστη. Η ημερομηνία που έγινε πραίτωρ είναι το 27 μ.Χ. ΌΤαν ήταν αντιπραίτωρ λεγάτος, είχε μία κυβερνητική θέση σε κάποια από τις πέντε πραιτοριανές επαρχίες οι οποίες ήταν υπό αυτοκρατορικό έλεγχο.[3] Ο Σάυμ υπονοεί επίσης ότι ο Αλλένιος όφειλε την ιδιότητά του ως υπάτου στην επιρροή του Λεύκιου Βιτέλλιου.[3]
«Οι Παπίνιοι είχαν ένα γρήγορο και μελαγχολικό τέλος», γράφει ο Σάυμ.[6] Ο Αλλένιος είχε δύο γιους: ο ένας γιος, επίσης ονομαζόμενος Σέξτος Παπίνιος, αυτοκτόνησε το 37 για να αποφύγει τις προτάσεις της μητέρας του, η οποία στη συνέχεια κλήθηκε ενώπιον της Συγκλήτου για να λογοδοτήσει για τις πράξεις της·[7] ο άλλος γιος θανατώθηκε από τον Καλιγούλα.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy (Cambridge: University Press, 2012), p. 460
- ↑ Pliny, Naturalis Historia, XV.47; translated by H. Rackham, Pliny: Natural History (London: Loeb Classical Library, 1968), vol 4 p. 321
- 1 2 3 Syme, "Eight Consuls from Patavium", Papers of the British School at Rome, 51 (1983), p. 104
- ↑ Demougin, Prosopographie des chevaliers romains julio-claudiens (43 av. J.-C. - 70 ap. J.-C.), (Rome: École Française de Rome, 1992), pp. 207f
- ↑ CIL V, 2823
- ↑ Syme, "Eight Consuls", p. 105
- ↑ Tacitus, Annales, VI.49
- ↑ Dio Cassius, LIX.25.5