Ρωσικός αποικισμός της Αμερικής

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο ρωσικός αποικισμός της Αμερικής αναφέρεται στην περίοδο από το 1732 έως το 1867, όταν η Ρωσική Αυτοκρατορία διεκδίκησε και κατέλαβε αμερικανικά εδάφη της βόρειας ακτής του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι ρωσικές αποικιακές κτήσεις στην Αμερική είναι συλλογικά γνωστές ως «Ρωσική Αμερική». Η επέκταση της Ρωσίας προς την ανατολή ξεκίνησε το 1552 και, το 1639, Ρώσοι εξερευνητές έφτασαν στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού. Το 1725, ο Αυτοκράτορας Πέτρος ο Μέγας εξουσιοδότησε τον θαλασσοπόρο Βίτους Μπέρινγκ να εξερευνήσει τον Βόρειο Ειρηνικό για το ενδεχόμενο πιθανού αποικισμού. Οι Ρώσοι ενδιαφέρονταν κυρίως για τα άφθονα γουνοφόρα θηλαστικά των ακτών της Αλάσκας, καθώς τα αποθέματα από το κυνήγι στη Σιβηρία είχαν εξαντληθεί. Το πρώτο ταξίδι του Μπέρινγκ ματαιώθηκε λόγω της πυκνής ομίχλης και του πάγου, αλλά το 1741 ένα δεύτερο ταξίδι υπό την ηγεσία του Μπέρινγκ και του Αλεξέι Τσιρίκοφ έφθασε στις ακτές της Βόρειας Αμερικής.

Τη δεκαετία του 1760 Ρώσοι γουνοθήρες ξεκίνησαν να ασχολούνται με το θαλάσσιο εμπόριο γούνας και πολλές φορές ήρθαν σε σύγκρουση με Ιθαγενείς Αλεούτιους. Το εμπόριο γούνας αποδείχθηκε μια προσοδοφόρα επιχείρηση, που τράβηξε το ενδιαφέρον και άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Ως απάντηση σε πιθανούς ανταγωνιστές, οι Ρώσοι επξέτειναν τις αξιώσεις τους στα ανατολικά από τις Νήσους του Κυβερνήτη μέχρι τις ακτές της Αλάσκας. Το 1784, με την ενθάρρυνση της Αυτοκράτειρας Αικατερίνης της Μεγάλης, ο εξερευνητής Γκριγκόρι Σελέκοφ ίδρυσε τον πρώτο μόνιμο οικισμό της Ρωσίας στην Αλάσκα στον Κόλπο των Τριών Αγίων. Δέκα χρόνια αργότερα, η πρώτη ομάδα Ορθοδόξων Χριστιανών ιεραποστόλων έφθασε στην Αλάσκα, ξεκινώντας το έργο του εκχριστιανισμού χιλιάδων Ιθαγενών Αμερικανών, πολλοί από τους απογόνους των οποίων συνεχίζουν να διατηρούν τη θρησκεία των προγόνων τους.[1] Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1780, είχαν συναφθεί εμπορικές σχέσεις με τους Τλίνγκιτ, ενώ το 1799 δημιουργήθηκε η Ρωσο-Αμερικανική Εταιρεία (RAC) προκειμένου να μονοπωλήσει το εμπόριο γούνας. Η Εταιρεία χρησίμευσε επίσης ως ιμπεριαλιστικό «όχημα» για τον εκρωσισμό των Ιθαγενών της Αλάσκας.

Στις αρχές του 19ου αιώνα οι σχέσεις ανάμεσα στους Ρώσους αποίκους και του Ιθαγενείς επιδεινώθηκαν. Το 1802 οι Τλίνγκιτ κατέστρεψαν αρκετούς ρωσικούς οικισμούς, με πιο σημαντικό το Φρούριο του Αγίου Μιχαήλ (Παλαιά Σίτκα). Ωστόσο, οι Ιθαγενείς απέτυχαν να εκδιώξουν τους Ρώσους, οι οποίοι επέβαλαν ξανά την κυριαρχία τους δύο χρόνια αργότερα, μετά τη Μάχη της Σίτκα. Το 1808, ξαναχτίστηκε το Φρούριο του Αγίου Μιχαήλ, που μετονομάστηκε σε Νέο Αρχάγγελο και έγινε πρωτεύουσα της Ρωσικής Αμερικής. Ένα χρόνο αργότερα, η Ρωσο-Αμερικανική Εταιρεία άρχισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στις παράκτιες περιοχές της Βόρειας Καλιφόρνιας, όπου, το 1812, χτίστηκε το Φορτ Ρως.

Γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα, τα κέρδη από τις αμερικανικές αποικίες της Ρωσίας γνώρισαν απότομη πτώση. Ο ανταγωνισμός με τη βρετανική Εταιρεία του Κόλπου του Χάντσον έφερε το είδος της θαλάσσιας ενυδρίδας στα πρόθυρα της εξαφάνισης, ενώ ο πληθυσμός αρκούδων, λύκων και αλεπούδων στην ξηρά είχε μειωθεί δραματικά. Αντιμέτωποι με το γεγονός των περιοδικών εξεγέρσεων από τους Ιθαγενείς, τις πολιτικές επιπτώσεις του Κριμαϊκού Πολέμου και την αδυναμία ικανοποιητικού αποικισμού της Αμερικής, οι Ρώσοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι αμερικανικές αποικίες τους ήταν πολύ δαπανηρές για να διατηρηθούν. Πρόθυμοι να απελευθερωθούν από το βάρος τους, πούλησαν το Φορτ Ρος το 1842 και, το 1867, μετά από ένα περίπου μήνα διαπραγματεύσεων, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποδέχθηκαν την προσφορά του Αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Β΄ να πουλήσει την Αλάσκα σε αυτές. Η αγορά της Αλάσκας από τις Ηνωμένες Πολιτείες για 7,2 εκατομμύρια δολάρια ήταν το τέλος της αποικιακής παρουσίας της Αυτοκρατορικής Ρωσίας στην Αμερική.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Sergei., Kan. Memory eternal : Tlingit culture and Russian Orthodox Christianity through two centuries (First paperback έκδοση). Seattle, Wash. ISBN 9780295805344. OCLC 901270092. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]