Ρωμύλος (γιος Ανθέμιου)
Ρώμυλος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 469 |
Θάνατος | 5ος αιώνας[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Γονείς | Ανθέμιος και Μαρκία Ευφημία |
Αδέλφια | Μαρκιανός Προκόπιος Ανθέμιος Αλυπία Ανθεμίολος |
Ο Ρωμύλος ή Ρόμουλος, λατιν. Romulus (άκμασε 469-479) υποστήριξε τον αδελφό του Μαρκιανό να σφετεριστή τον θρόνο της Ανατολής, στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αλλά δεν επέτυχαν και διέφυγε στη Δύση.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ανθεμίου αυτοκράτορα της Δύσης (467-472) και της Μαρκίας Ευφημίας, κόρης του Μαρκιανού Αυτοκράτορα της Ανατολής (450-457). Ο πατέρας του ήταν από τον επιφανή Οίκο των Προκοπίων, δισεγγονός του Προκοπίου σφετεριστή το 365-6. Αδέλφια του ήταν ο Ανθεμίολος, ο Μαρκιανός, ο Προκόπιος Ανθέμιος και η Αλυπία, σύζυγος του Ρικίμερ magister militum της Δύσης.
Ο αδελφός του Μαρκιανός είχε νυμφευτεί τη Λεοντία. Το 474 απεβίωσε ο πατέρας της Λέων Α΄ ο Θραξ και τον διαδέχθηκε ο Ζήνων, σύζυγος της Αριάδνης, μεγαλύτερης κόρης του Λέοντα Α΄. Το 479 ο Μαρκιανός διεκδίκησε τη διαδοχή· τον υποστήριξαν οι αδελφοί του Ρωμύλος και Προκόπιος Ανθέμιος. Ο λαός ήταν δυσαρεστημένος με τον Ζήνωνα, που καταγόταν από την Ισαυρία της Συρίας και τον θεωρούσαν ξένο. Οι τρεις αδελφοί ζήτησαν τη συνδρομή του Θεοδώριχου Στράβωνα και μάζεψαν στρατό στην Κωνσταντινούπολη, από πολίτες και ξένους, στην οικία του Καισάριου, νότια από την Αγορά του Θεοδοσίου. Από εκεί βάδισαν ταυτόχρονα προς το Παλάτιο και προς την οικία του Ίλλου στρατηγού από την Ισαυρία, υποστηρικτή του Ζήνωνα. Ο Αυτοκράτορας σχεδόν έπεσε στα χέρια των εξεγερθέντων, που επικράτησαν της Φρουράς, καθώς την χτυπούσαν οι πολίτες από τις στέγες των οικιών τους. Όμως κατά τη νύκτα ο Ίλλος κατάφερε να περάσει μία μονάδα Ισαύρων στρατιωτών από τη Χαλκηδόνα στην Κωνσταντινούπολη και αφού δωροδόκησε τους φύλακες του Ζήνωνα, τον ελευθέρωσαν. Την άλλη ημέρα ο Μαρκιανός και οι αδελφοί του, βλέποντας πως δεν είχαν έρθει οι ενισχύσεις του Γότθου στρατηγού Θεοδώριχου Στράβωνα έγκαιρα και πως η κατάσταση έγινε απελπιστική, ζήτησαν άσυλο στο ναό των Αγ. Αποστόλων, αλλά συνελήφθησαν.
Εστάλησαν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί με τη βοήθεια μερικών μοναχών προσπάθησαν να ξεφύγουν. Ο Ρωμύλος και ο Προκόπιος Ανθέμιος μετέβησαν στη Ρώμη, αλλά ο Μαρκιανός δεν επέτυχε να αποδράσει. [2]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Evagrius Scholasticus, Historia ecclesiastica, 3.26.
- Theodorus Lector, 4209.
- Theophanes the Confessor, AM 5971
- John Bagnall Bury, "X.2 The Revolts of Marcian and Illus (A.D. 479‑488)", in History of the Later Roman Empire, Dover Books [1923], 1958. pp. 395, 397-398
- J.R. Martindale, Prosopography of the Later Roman Empire, 1980, Cambridge University Press, ISBN 0-521-20159-4, pp. 1073–74
- Mathisen, Ralph W., "Anthemius (12 April 467 - 11 July 472 A.D.)", De Imperatoribus Romanis
- Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, v. 1, pp.
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Romulus (son of Anthemius) της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |