Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ροντρίγκο Ντουτέρτε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ροντρίγκο Ντουτέρτε
Rodrigo Duterte
Πρόεδρος των Φιλιππίνων
Περίοδος
30 Ιουνίου 2016 – 30 Ιουνίου 2022
ΑντιπρόεδροςΛένι Ρομπρέδο
ΠροκάτοχοςΜπενίνιο Ακίνο ο Τρίτος
ΔιάδοχοςΜπονγκμπόνγκ Μάρκος
Δήμαρχος της Πόλης Νταβάο
Περίοδος
30 Ιουνίου 2013 – 30 Ιουνίου 2016
ΔιάδοχοςΣάρα Ντουτέρτε
Περίοδος
30 Ιουνίου 2001 – 30 Ιουνίου 2010
ΠροκάτοχοςΜπέντζαμιν Ντε Γκούζμαν
ΔιάδοχοςΣάρα Ντουτέρτε
Περίοδος
2 Φεβρουαρίου 1988 – 19 Μαρτίου 1998
ΠροκάτοχοςΓιασίντο Ρουμπιλιάρ
ΔιάδοχοςΜπέντζαμιν Ντε Γκούζμαν
Αντιδήμαρχος της Πόλης Νταβάο
Περίοδος
30 Ιουνίου 2010 – 30 Ιουνίου 2013
ΠροκάτοχοςΣάρα Ντουτέρτε
ΔιάδοχοςΠάολο Ντουτέρτε
Περίοδος
2 Μαΐου 1986 – 27 Νοεμβρίου 1987
ΠροκάτοχοςΚορνέλιο Μασκαρίνιο
ΔιάδοχοςΓκίλμπερτ Αμπελιέρα
Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Φιλιππίνων για την 1η Περιφέρεια της Πόλης Νταβάο
Περίοδος
30 Ιουνίου 1998 – 30 Ιουνίου 2001
ΠροκάτοχοςΠρόσπερο Νογκράλες
ΔιάδοχοςΠρόσπερο Νογκράλες
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση28 Μαρτίου 1945 (1945-03-28) (80 ετών), Μαασίν, Λέιτε, Φιλιππίνες
Πολιτικό κόμμαΦιλιππινέζικο Δημοκρατικό Κόμμα-Λαϊκή Δύναμη (σήμερα)
Κόμμα Δύναμης της Πόλης (2011-σήμερα)
Αγώνας των Πατριωτικών Φιλιππινέζικων Μαζών (αρχές της δεκαετίας του 1990)
ΣύζυγοςΕλίζαμπεθ Ζίμερμαν (1973-2000)
ΣύντροφοςΣιελίτο Αβανσένια
Παιδιά4
ΣπουδέςΛύκειο του Πανεπιστημίου των Φιλιππίνων
Κολλέγιο Σαν Μπέντα
Υπογραφή
ΠαρωνύμιοΝτιγκόνγκ
ΙστοσελίδαΕπίσημη ιστοσελίδα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ροντρίγκο «Ρόντι» Ρόα Ντουτέρτε (φιλ.: Rodrigo "Rody" Roa Duterte, 28 Μαρτίου 1945), επίσης γνωστός ως Ντιγκόνγκ (φιλ. Digong)[1] είναι Φιλιππινέζος δικηγόρος και πολιτικός, καθώς και ο 16ος Πρόεδρος των Φιλιππίνων από το 2016 έως το 2022.[2][3][4] Είναι ο πρώτος πρόεδρος των Φιλιππίνων με καταγωγή από το Μιντανάο, καθώς και ο τέταρτος Βισάγιαν πρόεδρος.[5]

Ως δήμαρχος της Πόλης Νταβάο, ο Ντουτέρτε ήταν ανάμεσα στους δημάρχους της χώρας με τη μεγαλύτερη θητεία, έχοντας διατελέσει δήμαρχος της πόλης για συνολικά 22 χρόνια. Έχει, επίσης, διατελέσει αντιδήμαρχος και βουλευτής για την πόλη.

Ο Ντουτέρτε έχει λάβει το προσωνύμιο «ο Τιμωρός» από το περιοδικό Time, ενώ θεωρείται συνδεδεμένος με την Ομάδα Θανάτου του Νταβάο, μία παραστρατιωτική οργάνωση η οποία κατηγορείται από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις εξωδικαστικές δολοφονίες υπόπτων εγκληματιών, μεταξύ αυτών και εμπόρων ναρκωτικών.[6] Ο τύπος και η ηγεσία της Εθνικής Αστυνομίας των Φιλιππίνων έχουν ασκήσει κριτική στην πολιτική του Ντουτέρτε, θεωρώντας την αναποτελεσματική.[7]

Στις 9 Μαΐου 2016, ο Ντουτέρτε κέρδισε την προεδρική εκλογή των Φιλιππίνων, λαμβάνοντας 16.601.997 ψήφους που αντιστοιχούν στο 39,01% των ψήφων, επικρατώντας του πλησιέστερου αντιπάλου του Μαρ Ρόξας.[8] Η εσωτερική του πολιτική επικεντρώθηκε στην καταπολέμηση του παρανόμου εμπορίου ναρκωτικών, δρομολογώντας έναν εθνικό πόλεμο των ναρκωτικών. Έχει απειλήσει με την αποχώρηση της χώρας από τον ΟΗΕ και τη δημιουργία ενός νέου οργανισμού με τη συμμετοχή της Κίνας και αφρικανικών κρατών ύστερα από την κριτική που του ασκήθηκε σχετικά με την αύξηση των εξωδικαστικών δολοφονιών στη χώρα.[9]

Ο Ντόναλντ Τραμπ επαίνεσε τον Ντουτέρτε για την απίστευτη δουλειά που έκανε στο ζήτημα των ναρκωτικών, αναφερόμενος σε διώξεις και μαζικές εκτελέσεις που έχουν προκαλέσει διεθνή κατακραυγή για τους χειρισμούς του Φιλιππινέζου προέδρου. Συγκεκριμένα 9000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, από την ημέρα που ανέλαβε εξουσία στη χώρα ο Ντουτέρτε, χωρίς να γίνεται διάκριση σε μεγαλέμπορους και "βαποράκια".[10]

Τον Μάιο του 2017 επέβαλε στρατιωτικό νόμο προκειμένου να αντιμετωπίσει το Ισλαμικό Κράτος στις Φιλιππίνες.

Τον Οκτώβριο του 2021, ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε ανακοίνωσε ότι δεν θα ήταν υποψήφιος για αντιπρόεδρος το 2022 και θα αποσυρθεί από την πολιτική ζωή.[11] Τον διαδέχθηκε στην προεδρία ο Μπονγκμπόνγκ Μάρκος.

Οι πολιτικές θέσεις του Ντουτέρτε έχουν περιγραφεί ως λαϊκιστικές,[12][13][14] καθώς και εθνικιστικές.[15][16][17]  Η πολιτική του επιτυχία υποβοηθήθηκε από τη υποστήριξή του στην εξωδικαστική εκτέλεση χρηστών ναρκωτικών και άλλων εγκληματιών.[18]  Η καριέρα του έχει πυροδοτήσει πολυάριθμες διαμαρτυρίες και έχει προσελκύσει διαμάχες, ιδιαίτερα για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα αμφιλεγόμενα σχόλιά του. Ο Ντουτέρτε έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι έχει σκοτώσει προσωπικά υπόπτους εγκληματιών κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος του Νταβάο.[19][20] Οι εξωδικαστικές δολοφονίες που φέρεται να διαπράχθηκαν από την Ομάδα Θανάτου του Νταβάο μεταξύ 1998 και 2016 κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του Ντουτέρτε έχουν επίσης ελεγχθεί από ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το Γραφείο του Διαμεσολαβητή.[21][22] Τα θύματα ήταν κυρίως φερόμενοι χρήστες ναρκωτικών, υποτιθέμενοι μικροεγκληματίες και παιδιά του δρόμου.[23][24] Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ξεκίνησε μια προκαταρκτική έρευνα για τον πόλεμο των ναρκωτικών του Ντουτέρτε το 2018,[25]  ωθώντας τον Ντουτέρτε να αποσύρει ως απάντηση τις Φιλιππίνες από το σώμα.[26] Είναι ο μόνος πρόεδρος στην ιστορία των Φιλιππίνων που δεν δήλωσε τα περιουσιακά στοιχεία και τις υποχρεώσεις του.[27]  Η δημοτικότητα και η εγχώρια βαθμολογία αποδοχής του Ντουτέρτε παρέμειναν σχετικά υψηλά καθ 'όλη τη διάρκεια της προεδρίας του και μέχρι το τέλος της θητείας του, ήταν ο πιο δημοφιλής πρόεδρος μετά την Επανάσταση της Λαϊκής Εξουσίας.[28][29][30] Η έρευνα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου οδήγησε στη σύλληψη και την έκδοση του Ντουτέρτε στη Χάγη στις 11 Μαρτίου 2025.[31][32]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Flores, W.L. (19 Ιουνίου 2016). «President-elect Rody Duterte as dad & memories of his own father». The Philippine Star. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2016. 
  2. ↑ «Duterte seals presidency in Congress official tally». Inquirer.net. 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2016. 
  3. ↑ «Duterte, Robredo win in final, official tally». Philippine Star. 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2016. 
  4. ↑ «Official count: Duterte is new president, Robredo is vice president». CNN Philippines. 27 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2016. 
  5. ↑ Gavilan, Jodesz (May 13, 2016). «The many firsts of president-elect Duterte». Rappler. http://www.rappler.com/newsbreak/iq/132862-rodrigo-duterte-president-firsts. Ανακτήθηκε στις May 28, 2016. 
  6. ↑ «Rodrigo Duterte: The Rise of Philippines' Death Squad Mayor». Human Rights Watch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2016. 
  7. ↑ Mike Frialde (April 2, 2016). «Murder rate highest in Davao City – PNP». The Philippine Star. http://www.philstar.com/nation/2016/04/02/1568394/murder-rate-highest-davao-city-pnp. Ανακτήθηκε στις May 10, 2016. 
  8. ↑ «It's Digong by landslide, Leni by hairline». ABS-CBN News. 27 Μαΐου 2016. 
  9. ↑ «Philippines' Duterte threatens to quit U.N. after drugs war censure». Reuters. August 21, 2016. http://www.reuters.com/article/us-philippines-duterte-un-idUSKCN10W05W. Ανακτήθηκε στις August 21, 2016. 
  10. ↑ Τα συγχαρητήρια Τραμπ στον Ντουτέρτε για 9.000 εκτελέσεις[νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ Philippines: le président Rodrigo Duterte annonce son retrait prochain de la vie politique
  12. ↑ «Duterte to Police: 'Do Not Answer' Crimes Against Humanity Investigators». Newsweek. March 2, 2018. http://www.newsweek.com/duterte-police-do-not-answer-crimes-against-humanity-investigators-827652. 
  13. ↑ «Philippines' Rodrigo Duterte under fire for calling God 'stupid'». Financial Times. June 26, 2018. https://www.ft.com/content/0249baac-791c-11e8-bc55-50daf11b720d. 
  14. ↑ «Critics Slam Rodrigo Duterte for Asking a Woman to Kiss Him Onstage». The New York Times. June 4, 2018. https://www.nytimes.com/2018/06/04/world/asia/duterte-kiss-philippines.html. 
  15. ↑ Teehankee, Julio C. (2017). «Duterte's Resurgent Nationalism in the Philippines: A Discursive Institutionalist Analysis». Journal of Current Southeast Asian Affairs 35 (3): 69–89. doi:10.1177/186810341603500304. https://www.ssoar.info/ssoar/bitstream/document/54782/1/ssoar-suedostaktuell-2016-3-teehankee-Dutertes_resurgent_nationalism_in_the.pdf. 
  16. ↑ «Rodrigo Duterte Plays U.S. and China Off Each Other, in Echo of Cold War». The New York Times. November 3, 2016. https://www.nytimes.com/2016/11/04/world/asia/philippines-duterte-us-china-cold-war.html. 
  17. ↑ «Behind Duterte's Break With the U.S., a Lifetime of Resentment». Wall Street Journal. October 21, 2016. https://www.wsj.com/articles/behind-philippine-leaders-break-with-the-u-s-a-lifetime-of-resentment-1477061118. 
  18. ↑ «Philippine death squads very much in business as Duterte set for presidency». Reuters. May 26, 2016. https://www.reuters.com/article/us-philippines-duterte-killings-insight-idUSKCN0YG0EB. Ανακτήθηκε στις September 14, 2016. «Duterte's loud approval for hundreds of execution-style killings of drug users and criminals over nearly two decades helped propel him to the highest office of a crime-weary land.» 
  19. ↑ dela Cruz, Kathlyn. «Duterte confirms killing 3 rapist-kidnappers». ABS-CBN News (ABS-CBN Corporation). http://news.abs-cbn.com/halalan2016/nation/12/09/15/duterte-confirms-killing-3-rapist-kidnappers. Ανακτήθηκε στις December 19, 2016. 
  20. ↑ «Philippines: Duterte confirms he personally killed three men». BBC News. https://www.bbc.com/news/world-asia-38337746. Ανακτήθηκε στις December 19, 2016. 
  21. ↑ «Ombudsman opens probe into Davao Death Squad». ABS-CBN News. http://news.abs-cbn.com/video/news/12/22/16/ombudsman-opens-probe-into-davao-death-squad. 
  22. ↑ «CHR Probes DDS». ABS-CBN News. http://news.abs-cbn.com/news/03/09/17/de-lima-2009-dds-probe-failed-because-davao-folk-sided-with-ruthless-king. 
  23. ↑ «Philippine death squads very much in business as Duterte set for presidency». Reuters. May 26, 2016. https://www.reuters.com/article/us-philippines-duterte-killings-insight-idUSKCN0YG0EB. Ανακτήθηκε στις September 14, 2016. «Human rights groups have documented at least 1,400 killings in Davao that they allege had been carried out by death squads since 1998. Most of those murdered were drug users, petty criminals and street children.» 
  24. ↑ Marshall, Andrew R.C.; Mogato, Manuel (May 26, 2016). «Philippine death squads very much in business as Duterte set for presidency». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 26, 2016. https://web.archive.org/web/20160526131335/https://www.reuters.com/article/us-philippines-duterte-killings-insight-idUSKCN0YG0EB. Ανακτήθηκε στις December 19, 2016. 
  25. ↑ «International Criminal Court Will Investigate Duterte Over Drug War». The New York Times. February 8, 2018. https://www.nytimes.com/2018/02/08/world/asia/philippines-duterte-hague.html?module=inline. Ανακτήθηκε στις October 15, 2018. 
  26. ↑ Yap, DJ (January 16, 2020). «Philippines: ICC prosecutor: Probe of Duterte can't be stopped». Philippine Daily Inquirer. https://globalnation.inquirer.net/183168/icc-prosecutor-probe-of-duterte-cant-be-stopped. 
  27. ↑ «PCIJ request for Duterte SALN runs into dead end – again». 26 Ιουλίου 2021. 
  28. ↑ Weedon, Alan (May 10, 2019). «'Gold, guns and goons': Why the Philippines' Rodrigo Duterte remains incredibly popular» (στα en-AU). ABC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 15, 2019. https://web.archive.org/web/20191015044350/https://www.abc.net.au/news/2019-05-10/duterte-rodrigo-philippines-president-popular-despite-criticism/11058752. Ανακτήθηκε στις December 5, 2019. 
  29. ↑ Parrocha, Azer (April 11, 2022). «Duterte's end of term high rating 'rarity' in PH pres'l politics» (στα αγγλικά). Philippine News Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις April 11, 2022. https://web.archive.org/web/20220411234748/https://www.pna.gov.ph/articles/1172012. Ανακτήθηκε στις May 13, 2022. 
  30. ↑ Cruz, Kaithreen (June 27, 2022). «Duterte most popular post-EDSA president - Publicus» (στα αγγλικά). The Manila Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 27, 2022. https://web.archive.org/web/20220627031050/https://www.manilatimes.net/2022/06/27/news/duterte-most-popular-post-edsa-president-publicus/1848860. Ανακτήθηκε στις June 28, 2022. 
  31. ↑ «Former Philippine president Duterte arrested after ICC warrant over his 'war on drugs'». CNA (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2025. 
  32. ↑ Picheta, Rob (March 11, 2025). «Former Philippine President Duterte forced onto plane to The Hague after ICC arrest, his daughter says». CNN. https://www.cnn.com/2025/03/11/asia/rodrigo-duterte-philippine-arrest-icc-hague-plane-intl/index.html. Ανακτήθηκε στις March 11, 2025. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Rodrigo Duterte στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ροντρίγκο_Ντουτέρτε&oldid=11010928"