Ροζέ Κουζινέ

Ροζέ Κουζινέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Roger Cousinet (Γαλλικά)
Γέννηση	30  Νοεμβρίου 1881 Αρκέιγ
Θάνατος	5  Απριλίου 1973 11ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	École Normale Supérieure
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	παιδαγωγός primary education inspector school teacher
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ροζέ Κουζινέ (γαλλικά: Roger Cousinet) (30 Νοεμβρίου 1881 - 7 Απριλίου 1973) ήταν Γάλλος παιδαγωγός. Έζησε μία μακροχρόνια ζωή γεμάτη δοκιμασίες, εμπειρίες και δουλειά, η οποία ήταν βασισμένη στην υποστήριξη των θέσεων της Νέας Αγωγής.

Επιρροή

Ο Κουζινέ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την παιδαγωγική, καθώς παρακολουθούσε τον Εμίλ Ντιρκέμ και είχε ως σημείο αναφοράς την παιδαγωγική της ελευθερίας του Λέοντα Τολστόι. Επίσης, επηρεάστηκε αποφασιστικά από τις ιδέες του Τζον Ντιούι, αλλά η θεωρητική βάση της μεθόδου του ήταν η κοινωνική ανάπτυξη του 20ου αιώνα, με τις νέες μορφές και συνθήκες εργασίας.

Το έργο του

Απέκτησε πτυχίο στην φιλοσοφική σχολή της Σορβόννης. Στην συνέχεια, επειδή ήθελε να γίνει επιθεωρητής στη εκπαίδευση άρχισε να εργάζεται ως δάσκαλος στο Μαλακόφ (Ω-ντε-Σεν) (Malakoff) (1903) σε μια τάξη που αποτελούνταν από 75 μαθητές της πρώτης δημοτικού. Παρακολουθούσε με προσοχή τα παιδιά μέσα στην τάξη μέσα από μια ψυχολογική οπτική. Αργότερα, έγινε συντάκτης του περιοδικού «L’Έducateur moderne», το οποίο εξέδιδε από το 1906 η εταιρία Societe Libre pour L’etude Phychologique de l' Enfant { Ελεύθερη Εταιρία για την Ψυχολογική Μελέτη του Παιδιού}. Το 1909 απέκτησε τον τίτλο του Επιθεωρητή της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και το 1910 έγινε Επιθεωρητής στο Αρσύ-συρ-Ωμπ (Arcy-sur-Aube), στο Σεντάν το 1924 και το 1932 στο Ετάμπ (Etampes). Συνταξιοδοτήθηκε το 1942, μετά από πολλές έρευνες και δημοσιεύσεις σε περιοδικά, που αφορούσαν τα παιδιά.

Ο βασικός ρόλος του παιχνιδιού

Ως παιχνίδια ορίζονται οι ελεύθερες δραστηριότητες των παιδιών, που αποτελούν μια δημιουργική διαδικασία, προκειμένου οι μαθητές να τελειοποιήσουν τις αισθήσεις τους και να ανακαλύψουν καλύτερα τον κόσμο. Επομένως, τα παιδιά θα πρέπει να είναι ελεύθερα να αναπτύξουν τις δραστηριότητές τους, χωρίς ο ενήλικας να τα θέτει υπό πίεση. Ο Κουζινέ θεωρούσε ότι το παιχνίδι είναι πρωταρχική ανάγκη του παιδιού, καθώς αυτό συνδέεται με την κοινωνικοποίηση. Η δυνατότητα που είχε να παρατηρεί ο ίδιος τους μαθητές που έπαιζαν στην αυλή κατά την διάρκεια του διαλείμματος, του έδωσε την αφορμή να γνωριστεί καλύτερα με τα παιδιά.

Ελεύθερη ομαδική εργασία του Κουζινέ

Ως επιθεωρητής δημοτικών σχολείων, είναι ο δημιουργός της μεθόδου ‘ελεύθερη εργασία με ομάδες’ από το 1917. Ο Κουζινέ θεωρεί ως κατάλληλη προϋπόθεση για την σωστή αυτοαγωγή του παιδιού, τη δημιουργία ενός σχολικού περιβάλλοντος με πλούσια ερεθίσματα. Ο δάσκαλος μεριμνά να εξοπλίσει με τα απαραίτητα μέσα το σχολείο από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Όλες οι εργασίες που πραγματοποιούνται στην αίθουσα γίνονται σε ομάδες, που δημιουργούνται από τους ίδιους τους μαθητές. Ο σχηματισμός των ομάδων γίνεται από ηλικία 9 μέχρι 13 ετών. Οι ομάδες απαρτίζονται από 5-6 μαθητές, όπου ο καθένας έχει την δυνατότητα να αλλάξει ομάδα αν θέλει και να πάει σε εκείνη που επιθυμεί. Δεν υπάρχουν αρχηγοί στις ομάδες, ούτε η εργασία κατανέμεται, αλλά όλοι συμμετέχουν ισότιμα στην εκπόνησή της. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο Κουζινέ τις αποκαλεί ‘groups’ και όχι ‘equips’. Λίγο πριν οι μαθητές ολοκληρώσουν την εργασία που κάνουν μόνοι τους, γράφουν σε κάποια ειδικά τετράδια που τους μοιράζει ο δάσκαλος τις επιμέρους εργασίες τους, οι οποίες διορθώνονται ταυτόχρονα από τους ίδιους. Ο δάσκαλος έχει καθοδηγητικό ρόλο, καθώς δίνει στους μαθητές τα κατάλληλα ερεθίσματα να ετοιμάσουν το περιβάλλον τους, να συγκεντρώσουν πληροφορίες και υλικά. Την τελευταία ώρα της καθημερινής εργασίας οι μαθητές γράφουν σε μια καρτέλα την περίληψη της εργασίας τους και την ανακοινώνουν στη τάξη. Στην συνέχεια συζητούν όλοι μαζί στη τάξη τα θέματα και οδηγούνται σε συμπεράσματα. Η ελεύθερη εργασία με ομάδες σύμφωνα με τον Κουζινέ διαμορφώνει στο σχολείο το πνεύμα αλληλεγγύης ανάμεσα στους μαθητές, τους οποίους προετοιμάζει να γίνουν μελλοντικοί εκπαιδευτικοί, άξιοι να βιώνουν ένα ανώτερο επίπεδο πολιτισμού.

Βιβλιογραφία

• Houssaye, J., Δεκαπέντε Παιδαγωγοί, Σταθμοί στην ιστορία της παιδαγωγικής σκέψης, Μεταίχμιο.
• Meyer, E., Ομαδική διδασκαλία, θεμελίωση και παραδείγματα, Θεσσαλονίκη (1987), Αδερφοί Κυριακίδη.
• Κανάκη, Ι., Η οργάνωση της διδασκαλίας- μάθησης με ομάδες εργασίας (θεωρητική θεμελίωση και πρακτική εφαρμογή), Αθήνα (1987).