Ροζάν-τζι

Ροζάν-τζι
Είδος	βουδιστικός ναός
Γεωγραφικές συντεταγμένες	35°1′28″N 135°46′6″E
Θρήσκευμα	Τεντάι
Διοικητική υπαγωγή	Kamigyō-ku
Χώρα	Ιαπωνία
Έναρξη κατασκευής	938
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ο Ροζάν-τζι ( ιαπωνικά: 廬山寺‎‎ , Ή Ροζάν Τεντάικοτζί) είναι βουδιστικός ναός της σχολής Τεντάι στην Καμιγκιό-κου, στο Κιότο και ο κεντρικός ναός (χόνζαν) της αίρεσης Έντζο (圓浄). Το σάνγκο (κυριολεκτικά, όνομα βουνού) του Ροζάν-τζι είναι το όρος Λου, ή Λούσαν, που προφέρεται ροζάν (rozan) στα Ιαπωνικά. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Αυτοκρατορικού Παλατιού του Κιότο, ιδρύθηκε από τον Ριόγκεν, τον ηγούμενο του Ενριάκου-τζι, το 938 στη γειτονιά Φουναοκαγιάμα, νότια του Νταϊτόκου-τζι. Ήταν ένας από τους τέσσερις ναούς που είχαν ένα οκουρόντο (御黒戸), ένα ιδιωτικό βουδιστικό παρεκκλήσι για την Αυτοκρατορική Οικογένεια, που αρχικά βρισκόταν στο Αυτοκρατορικό Παλάτι. Αυτοί οι ναοί, οι άλλοι είναι οι Νίσον-ιν, Χάντζου-ιν και Κένγκο-ιν, ανήκουν απευθείας στην Αυτοκρατορική Οικία. Ο ναός προστατεύτηκε από την καταστροφή από ένα νιόμπο χόσο (nyōbō hosho), ένα επίσημο έγγραφο, που καταγράφει τις εντολές και τα λόγια του αυτοκράτορα που γράφτηκε από τη γυναίκα μέλος της αυλής Μαντενοκότζι Φουσάκο, κατά τη διάρκεια της επίθεσης του Όντα Νομπουνάγκα στους ναούς του Κιότο, συγκεκριμένα στον κλάδο Τεντάι, και στην πολιορκία του Όρους Χιέι. Το 1573 μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση στην οδό Τεραμάτσι ως μέρος της αναδιοργάνωσης του Κιότο από τον Τογιοτόμι Χιντεγιόσι. Η ανοικοδόμηση ολοκληρώθηκε με την οδηγία του αυτοκράτορα Κοκάκου.

Ο ανακατασκευασμένος ναός καταστράφηκε στην πυρκαγιά του Κιότο το 1708 ( Χόεϊ 5) και ξανά το 1788 (Τενμέι 8) κατά τη Μεγάλη Πυρκαγιά του Κιότο. Η σημερινή κατασκευή ξαναχτίστηκε το 1794 ( Κανσέι 6) από ένα τμήμα του αυτοκρατορικού παλατιού Σέντο.

Ο βραχόκηπος του ναού είναι γνωστός ως Κήπος Γκέντζι (源氏庭), από τον ομώνυμο χαρακτήρα στο Η ιστορία του Γκέντζι, και είναι γνωστός για τις ιαπωνικές καμπανούλες του, που είναι ένα είδος λουλουδιών, που ανθίζει μεταξύ Ιουνίου και Σεπτεμβρίου.

Σημασία

Ο ναός του Ροζάν-τζι χτίστηκε στο πρώην αρχοντικό του Φουτζιβάρα νο Κανεσούκε, του προπάππου του Μουρασάκι Σικίμπου, και είναι αξιοσημείωτο ως το μέρος όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, παντρεύτηκε και γέννησε την κόρη της. Η κατοικία του Μουρασάκι στο Ροζάν-τζι επιβεβαιώθηκε και αναγνωρίστηκε το 1965 από τον Ιάπωνα ιστορικό Τσουνόντα Μπουν'έι, και ο Ροζάν-τζι έγινε έκτοτε δημοφιλής στους λάτρεις του Γκέντζι, αν και τίποτα από τη βίλα δεν έχει παραμείνει και η παρούσα τοποθεσία δεν είναι εκεί όπου το αρχοντικό στεκόταν αρχικά.

Υπάρχουν πολλά αυτοκρατορικά και άλλα σημαντικά μαυσωλεία στους χώρους του ναού, συμπεριλαμβανομένου του γλύπτη Τζότσο και του πατέρα του αυτοκράτορα Κοκάκου, που μετά θάνατον αναγνωρίστηκε ως Αυτοκράτορας Κιόκο. Ένας από τους Εθνικούς Θησαυρούς της Ιαπωνίας, η διαθήκη του Ριόγκεν στον μαθητή του Τζίνζεν, από το 972, φυλάσσεται στο Ροζάν-τζι.

Φεστιβάλ

Το Ροζάν-τζι είναι γνωστό για τις γιορτές του Σετσουμπούν, ιδιαίτερα για το όνι-οντόρι (oni-odori), ή τον χορό των δαιμόνων, πιο επίσημα γνωστό ως τσουινασίκι όνι χοράκου (tsuinashiki oni hōraku) (追儺式鬼法楽), τελετουργική γιορτή που εξορκίζει τους δαίμονες. Η τελετή ξεκινά το απόγευμα του Σετσουμπούν με κόκκινο, πράσινο και μαύρο όνι, που αντιπροσωπεύει τα τρία δηλητήρια του βουδισμού (απληστία, μίσος και άγνοια) που χορεύουν σε μια σκηνή με τάικο και παίζουν χοράγκαϊ. Στη συνέχεια παρεμβαίνουν στις προσευχές του κοινού, αλλά τελικά νικούνται από το τελετουργικό γκομά των ιερέων και το τσουινάσι (tsuinashi), τον ιερέα που διεξάγει τους εξορκισμούς.

Υπάρχει επίσης μια τελετή θεραπείας δαιμόνων, όπου τα μέλη του ακροατηρίου λένε στον λευκό πλέον δαίμονα, που έχει εξορκιστεί, ποια μέρη του σώματός τους χρειάζονται θεραπεία. Στη συνέχεια, ο δαίμονας βάζει ένα ιερό ξίφος στον ώμο του ατόμου και προσεύχεται, για να θεραπευτεί.