Ριχάρδα του Σβερίν, Δούκισσα του Σλέσβιχ
| Ριχάρδα του Σβερίν, Δούκισσα του Σλέσβιχ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14ος αιώνας |
| Θάνατος | 1384 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βάλντεμαρ Γ΄ της Δανίας |
| Τέκνα | Ερρίκος, δούκας του Σλέσβιχ |
| Γονείς | Gunzelin VI, Count of Schwerin |
| Αδέλφια | Nicholas I, Count of Tecklenburg Otto I, Count of Schwerin |
Η Ριχάρδα του Σβερίν, που ονομάζεται επίσης Ριχάρδα του Λάουενμπουργκ ή Ρίξα, (απεβ. πριν από το 1386), έγινεσύζυγος του δούκα Σλέσβιχ και πιθανώς πρόλαβε την ανάρρηση του συζύγου της στον θρόνο της Δανίας, δηλ. πιθανώς να έγινε βασιλικη σύζυγος: παντρεύτηκε τον Βάλντεμαρ Γ΄ της Δανίας (Βάλντεμαρ Ε΄ δούκα του Σλέσβιχ). Ήταν κόρη του Γκούντσελιν ΣΤ΄ κόμη του Σλέσβιχ-Βίτενμπουργκ και της Ριχάρδας του Tέκλενμπουργκ. Ήταν θεία της Ριχάρδας του Σβερίν, βασίλισσας της Σουηδίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το έτος του γάμου της είναι άγνωστο: ο σύζυγός της έγινε βασιλιάς της Δανίας το 1326–29, και αν τον παντρευόταν πριν από το 1329, θα ήταν βασίλισσα της Δανίας. Είχαν δύο γιους, τον Βάλντεμαρ (1338-1360) και τον Ερρίκο (1342-1375). Ο τελευταίος, ο Ερρίκος, έγινε δούκας του Σλέσβιχ μετά το τέλος του Βάλντεμαρ. Η Ριχάρδα είναι κυρίως γνωστή για ένα περιστατικό το 1358, κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ του συζύγου της και του βασιλιά Βάλντεμαρ Δ΄ Άτερνταγκ της Δανίας. Ο Άτερτανγκ πολιόρκησε το κάστρο Σέντερμποργκ στο Αλς, το οποίο ήταν εκείνη την εποχή η κατοικία της Ριχάρδας. Υπερασπίστηκε με επιτυχία το κάστρο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά όταν δεν ήταν πλέον δυνατό, άνοιξε τις πύλες και βγήκε στον βασιλιά με τις κόρες της και όλες τις γυναίκες του κάστρου «σε μία προσπάθεια να παρακαλέσει τον νικητή αφέντη για έλεος». Το επέτυχε και ο Βάλντεμαρ Δ΄ συμφώνησε να της αφήσει τον έλεγχο του κάστρου, υπό τον όρο ότι θα μείνει εκτός πολέμου. Το 1364 ο γιος της έκανε ειρήνη με τον Άτερτανγκ. Το 1373 η Ριχάρδα έκανε τον Βάλντεμαρ Δ΄ προστάτη των από τη χηρεία φέουδών της, συμπεριλαμβανομένου του Aλς. Αυτή είναι η τελευταία φορά που αναφέρεται. Το 1386 ο ανιψιός του Όθων ΣΤ΄΄ κόμη του Tέκλενμπουργκ έδωσε την άδεια στον ανιψιό της Έρικ της Σαξονίας να διεκδικήσει την κληρονομιά του Όθωνα μετά τη Ριχάρδα, στο όνομά του.