Ραφαέλ Σοριάνο
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ραφαέλ Σοριάνο | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Αυγούστου 1904[1][2] Ρόδος |
| Θάνατος | 21 Ιουλίου 1988[2] Claremont |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[3] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας USC School of Architecture |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας |
| Εργοδότης | Πολιτειακό Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας |
| Αξιοσημείωτο έργο | Lipetz House |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εταίρος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ραφαέλ Σοριάνο (Raphael Soriano) (1 Αυγούστου 1907 - 21 Ιουλίου 1988), ήταν αρχιτέκτονας και εκπαιδευτικός, γνωστός για την συνεισφορά του στον μοντερνισμό, καινοτόμος ως προς την χρήση αρθρωτών προκατασκευασμένων κατασκευών από αλουμίνιο και χάλυβα σε οικιστικά και εμπορικά σχέδια.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ραφαέλ Σοριάνο γεννήθηκε στη Ρόδο από σεφαραδίτικη εβραϊκή οικογένεια όπου και μένει μέχρι και το 17ο έτος της ηλικίας του. Το 1924 μεταναστεύει με την οικογένειά του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εγκαθίσταται με συγγενείς του στο Λος Άντζελες. Το 1929 εγγράφεται στην Σχολή Αρχιτεκτονικής της Νότιας Καλιφόρνια από την οποία θα αποφοιτήσει το 1934. Το 1930 αποκτά την Αμερικανική υπηκοότητα και από το 1931 κάνει την πρακτική του δίπλα στον Ρίτσαρντ Νούτρα.
Την εποχή που αποφοιτά ο Σοριάνο και ενώ η Αμερική βρίσκεται εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης καταφέρνει και βρίσκει εργασία στο Λος Άντζελες, συμμετέχοντας σε πολλά έργα του WPA (Works Progress Administration) και συνεργαζόμενος με ένα τοπικό τεχνικό γραφείο. Το 1936 μάλιστα ολοκληρώνει και το πρώτο του έργο (The Lipetz House).
Λόγω της συμμετοχής της Αμερικής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι οικιστικές και εμπορικές κατασκευές στις ΗΠΑ περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό. Τότε ο Σοριάνο δέχεται να διδάξει στο USC (University of Southern California) και παράλληλα συμμετέχει σε διαγωνισμούς που επικεντρώνονται στην μεταπολεμική κατοικία. Το 1943 θα βραβευθεί με το 3ο βραβείο στον διαγωνισμό Μεταπολεμικής Διαβίωσης (Postwar Living Competition) που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του περιοδικού "Arts and Architecture". Μετά το τέλος του πολέμου η εύρεση εργασίας γι' αυτόν δεν ήταν δύσκολη και το 1949 λαμβάνει βραβείο για πραγματοποιημένο έργο του από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων. Το 1950 ολοκληρώνει την κατοικία του φίλου του Julius Shulman, ένα από τα λιγοστά έργα του που στέκονται ακόμη.
Την ίδια χρονική περίοδο ολοκληρώνει την εγγραφή του στο περιοδικό "Arts and Architecture" συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Δειγματοληπτικής Μελέτης Κατοικίας. Η συμμετοχή του αποτέλεσε σημείο καμπής για το πρόγραμμα λόγω της πρωτοποριακής του αντιμετώπισης του χάλυβα στις κατοικίες. Τα διαμερίσματα Colby (1951) του Σοριάνο ξεχώρισαν τόσο για το μοντέρνο σχεδιασμό τους όσο και για την εκτεταμένη χρήση του χάλυβα στην κατασκευή τους. Για αυτά βραβεύθηκε με το εθνικό βραβείο σχεδιασμού του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, το VII διεθνές βραβείο του Παναμερικανικού Κογκρέσου και με βραβείο τιμής από το ΑΙΑ της Καλιφόρνια.
Το 1953 μεταφέρεται από το Λος Άντζελες στο Tiburon, κομητεία του Marin, όπου και εγκαθίσταται με την γυναίκα του, Elizabeth Stephens και τις δύο κόρες της , Margaret και Lucille Coberly. Το 1955 ο Σοριάνο σχεδιάζει το πρώτο μαζικής παραγωγής σπίτι από χάλυβα. Το 1961 ο Σοριάνο χρίζεται μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων(FAIA). Το 1965 ιδρύει την επιχείρηση Soria Structures, Inc., η οποία ειδικεύεται στην κατασκευή προκατασκευασμένων κατοικιών από αλουμίνιο. Τα τελευταία σχέδια του Σοριάνο που πραγματοποιήθηκαν ήταν τα 11 Αλουμινένια Σπίτια (All Aluminium Homes) στο νησί Μάουι στη Χαβάη, το 1965.
Από το 1970 μέχρι και τον θάνατό του το 1988 ο Σοριάνο επικεντρώθηκε σε ταξίδια ανά τον κόσμο ως αρχιτεκτονικός λέκτορας, συγγραφέας και ερευνητής. Λίγο πριν τον θάνατο του διετέλεσε ως ειδικός διδάσκων σε συνεδρίες στο Κολέγιο Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού στο Cal Poly Pomona.
Έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τα 50 έργα του μόνο 12 παραμένουν όρθια, καθώς τα υπόλοιπα επλήγησαν από σεισμούς, πυρκαγιές και κατεδαφίσεις. Κάποια από αυτά που έχουν παραμείνει έχουν υποστεί αλλοιώσεις και προσθήκες. Όσα έχουν μείνει άθικτα πλέον προστατεύονται από τοπικούς κώδικες συντήρησης.
Γνωστά έργα που έχουν υλοποιηθεί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Lipetz House(1936)
- Shulman House
- Case Study House(1950)
- Colby Apartments
- Eichler House
- Adolph's Laboratory and Office
- Schrage House
Γνωστά προσχέδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Plywood House
- All Aluminum Homes
- Soria Structures
- World Peace Island Alcatraz
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb145003085. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6b86twj. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb145003085. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Wagener, Wolfgang (2002). Raphael Soriano. Phaidon.
- Richardson, Sara. Raphael Soriano. A Bibliography. Vance Bibliographies, 1987.
- Soriano, Raphael. Substance and function in architecture. Oral History Program, University of California, Los Angeles, 1988.
- Smith, Elizabeth & Goessel, Peter. Case Study Houses. Taschen Verlag, 2002.
- McCoy, Esther (1984). The Second Generation. Gibbs Smith.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Raphael Soriano στο Wikimedia Commons
|