Χουσεΐν Ραούφ Μπέη
| Χουσεΐν Ραούφ Μπέη | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Hüseyin Rauf Orbay (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 27 Ιουλίου 1881 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 16 Ιουλίου 1964 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Sahrayıcedid Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Θρησκεία | Σουνιτισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | τουρκικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά |
| Σπουδές | Στρατιωτική Ναυτική Ακαδημία της Τουρκίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός στρατιωτικός[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Προοδευτικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μεχμέτ Μουτζαφέρ Πασά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης/Οθωμανικό Πολεμικό Ναυτικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ιταλοτουρκικός πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέλος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης (1922–1923)[2] Πρέσβης της Τουρκίας στο Ηνωμένο Βασίλειο |
| Βραβεύσεις | Μετάλλιο της Ανεξαρτησίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Χουσεΐν Ραούφ Μπέη (1881 – 16 Ιουλίου 1964) ήταν Τούρκος ναυτικός και πολιτικός, γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη.
Υπηρέτησε στο Οθωμανικό ναυτικό ως κυβερνήτης του καταδρομικού Hamidiye κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και έγινε ιδιαίτερα γνωστός ως ηρωική μορφή για τις τολμηρές αποστολές του.[3] Στις 31 Οκτωβρίου, 1918, υπέγραψε την Ανακωχή του Μούδρου ως Υπουργός Ναυτικού, προκειμένου να βοηθήσει τις ομάδες των εθνικιστών να αναδιοργανωθούν. Όταν ξέσπασε ο τουρκικός πόλεμος για την ανεξαρτησία παραιτήθηκε από τη θέση του και πήγε στην Άγκυρα για να συνεργαστεί με τον Κεμάλ Ατατούρκ. Εκλέχτηκε μέλος της αντιπροσωπευτικής επιτροπής στο Συνέδριο του Ερζερούμ στις 23 Ιουλίου, 1919.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της νεαράς δημοκρατίας στις 11 Αυγούστου 1922. Το 1924 έγινε ένας από τους ιδρυτές του πρώτου αντιπολιτευτικού κόμματος στην Τουρκία, του "Terakkiperver Cumhuriyet Fırkasi". Ωστόσο, ο Κεμάλ έκλεισε το κόμμα το 1925 και ο Ραούφ Μπέη οδηγήθηκε σε εξορία στην Ευρώπη για 10 περίπου χρόνια[4] Αργότερα αποσύρθηκαν οι εναντίον του κατηγορίες και έγινε μέλος της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.
Αυτοβιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cehennem Değirmeni ("Windmill of Hell"), Emre Publishing, September 1993[5]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ www
.tbmm .gov .tr /yayinlar /hukumetler /hukumetler _cilt _1 .pdf. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021. - ↑ «The Turkish Navy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2008.
- ↑ "Οι δύο ήρωες Τούρκοι (Κεμάλ και Ραούφ Μπέη) ήρθαν αντιμέτωποι στο ζήτημα του ρόλου που θα είχε η θρησκεία στο νέο κράτος. Η επίσκεψη του Ραούφ στον Καλίφη όξυνε την αντιπαράθεσή του με τους σκληρούς Κεμαλιστές και έπεισε τον Κεμάλ ότι έπρεπε να περιορίσει την επιρροή του Ραούφ". The Turkish Navy Αρχειοθετήθηκε 2008-03-22 στο Wayback Machine.
- ↑ Book summaries[νεκρός σύνδεσμος]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rauf Orbay, Siyasi Hatiralar, Örgün Yayinevi, Istanbul, 2003
- Kafkas Foundation
|